เราไม่เคยตั้งกระทู้ pantip ค่ะ นี่เป็นกระทู้แรก การเรียบเรียงข้อความอาจจะงงๆ หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ที่บ้านเรามีไก่แม่พันธุ์ 5 ตัว (เป็นไก่บ้านธรรมดาทั่วไป) หลายเดือนที่ผ่านมาออกลูกกันหลายต่อหลายรุ่น มีไก่ทั้งตัวเล็ก ตัวใหญ่ ต่างพากันป่วยเป็นหวัดบ้าง จิกกันบาดเจ็บบ้าง เราเห็นก็สงสารจึงเอามาดูแลรักษา บางตัวดูแลกันเป็นเดือนๆแล้วก็ตายไป รักษาหายก็มีบ้างแต่น้อยมาก บางตัวร่างกายไม่ไหวไม่กี่วันก็ตาย ฝังไก่มานับจำนวนไม่ถ้วนในปีที่ผ่านมา (เรามีโอกาสมาอยู่บ้านเพราะลาออกจากงาน ตั้งแต่มกราคม 2564)
ช่วงเดือนเมษา มีลูกไก่ 1 ตัวที่ฟัก ได้เพียง 2 วัน โดนไก่ใหญ่จิกจนหนังศรีษะเปิด เราเดินไปเห็นสงสารจึงเก็บมาเลี้ยง ตั้งชื่อว่าหนูกุ๊ก จนตอนนี้เป็นไก่สาวพร้อมผสมพันธุ์แล้ว เราขอแม่ว่าตัวนี้ห้ามฆ่า ขอเลี้ยงไว้ เพราะสงสารมันและผูกพันธ์ ถ้ากุ๊กฟักไข่ก็ให้เอาไข่มาต้มก่อนที่จะเป็นตัว เพราะกุ๊กน่าจะเลี้ยงลูกไม่เป็นเพราะอยู่กับคนมาตลอดจนโต ตอนแรกถึงขนาดแพลนไว้ว่าถ้าได้ไปทำงานจะเอาไปอยู่ด้วย แต่คิดไปคิดมา ให้กุ๊กอยู่ที่บ้านตามธรรมชาติดีกว่า เค้าน่าจะมีความสุขมากกว่าไปอยู่ห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ
ต่อมาช่วงเดือนกันยาน มีลูกไก่ 3 ตัว เราตั้งชื่อ หนูเทา หนูดำ หนูนุ้ย มีอาการเป็นไข้หวัด ตาบวมอักเสบท่าจะไม่รอด (ลูกไก่ที่เกิดมาพร้อมกันตายหมดจนเหลือแค่นี้)เราเห็นก็สงสาร เลยจับป้อนยาฟ้าทลายโจร และกระเทียมทุกวัน เพื่อยื้อชีวิตไว้ ไก่ไม่ได้หายจากหวัดแค่อาการดีขึ้น จนตอนนี้โตเป็นไก่วัยรุ่นแล้วยังเป็นหวัดอยู่ แต่เราได้หยุดป้อนยา เพราะคิดว่าร่างกายไก่น่าจะแข็งแรงสู้หวัดได้ ประเด็นคือวันนี้แม่บอกเราว่ารอโตกว่านี้เดี๋ยวจะจับต้ม แม่บอกเลี้ยงไว้ก็เพื่อเอาไว้กิน เลี้ยงไว้เยอะๆก็เปลืองข้าว พอได้ยินเราเศร้ามาก เราบอกแม่ว่าไม่ต้องฆ่ามันหรอก สงสารมัน ทั้งที่เราก็เข้าใจดีแต่แรกว่าวันนึงมันก็ต้องโดนฆ่า หรือไม่ก็ขายให้คนอื่นไปฆ่า จะขอแม่เลี้ยงไว้อีกซัก 3ตัว ไก่แม่พันธ์ุที่บ้านก็เยอะแล้วและก็ลูกดกทุกตัว เราเศร้ามากนึกถึงตอนที่เค้ามานั่งเฝ้า กระโดดขึ้นบนโต๊ะนั่งมองเราเวลาอ่านหนังสือ มานอนตัก มานอนอิงที่เท้าเรา วิ่งหาเราเวลาเปิดประตู เรากลัวเค้าจะเจ็บเวลาโดนฆ่า เค้าคงรู้สึกกลัวมาก เราจินตนาการไม่ออกเลยว่าเค้าจะร้อง และรู้สึกกลัวขนาดไหน แค่คิดก็ปวดใจเหลือเกินค่ะ
เราควรจะทำอย่างไรดี ใจนึงก็คิดว่าเค้าเกิดมาเพื่อเป็นอาหาร เค้าตายแบบมีประโยชน์ให้คนได้กินเนื้อหนังก็เหมือนได้ทำบุญ อยากให้เค้าหลุดพ้น ตายไปเค้าอาจจะได้ไปมีชีวิตที่ดีกว่าการเป็นไก่ก็ได้ (เราเชื่อพระพุทธศาสนา เรื่องการเวียนว่ายตายเกิดค่ะ) ถ้าจะเอาไปปล่อยแถวบ้านก็ไม่มีป่า ถึงมีป่าเค้าก็คงหากินลำบากเพราะเคยเลี้ยงแบบหว่านข้าว ไม่ได้เลี้ยงตามธรรมชาติ 100% หรือจะไปปล่อยไว้ไหนก็คงไม่พ้นโดนคนจับไปต้มอยู่ดี
เราควรจะวางใจอย่างไรดีคะ ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่มันควรจะเป็น หรือควรทำอย่างไรดี
อยากฟังความคิดเห็นจากเพื่อนๆค่ะ TT
****
ตอนนี้ได้ข้อสรุปแล้วค่ะ เราขอซื้อไก่จากแม่ไว้ แม่ก็ตกลงว่าจะเลี้ยงไว้แล้วค่ะ
บางทีวิธีแก้ปัญหามันก็อยู่ที่ปลายจมูกจริงๆค่ะ แต่ถึงเวลาที่รู้สึกทุกข์ กลับคิดอะไรไม่ออก เศร้าอย่างเดียว คิดไปเยอะ คิดไปไกล
ขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะ ทุกท่านถือเป็นกัลยาณมิตรของเราค่ะ
ไก่ที่เราดูแลและเลี้ยงไว้ กำลังจะถูกจับทำเป็นอาหาร
ที่บ้านเรามีไก่แม่พันธุ์ 5 ตัว (เป็นไก่บ้านธรรมดาทั่วไป) หลายเดือนที่ผ่านมาออกลูกกันหลายต่อหลายรุ่น มีไก่ทั้งตัวเล็ก ตัวใหญ่ ต่างพากันป่วยเป็นหวัดบ้าง จิกกันบาดเจ็บบ้าง เราเห็นก็สงสารจึงเอามาดูแลรักษา บางตัวดูแลกันเป็นเดือนๆแล้วก็ตายไป รักษาหายก็มีบ้างแต่น้อยมาก บางตัวร่างกายไม่ไหวไม่กี่วันก็ตาย ฝังไก่มานับจำนวนไม่ถ้วนในปีที่ผ่านมา (เรามีโอกาสมาอยู่บ้านเพราะลาออกจากงาน ตั้งแต่มกราคม 2564)
ช่วงเดือนเมษา มีลูกไก่ 1 ตัวที่ฟัก ได้เพียง 2 วัน โดนไก่ใหญ่จิกจนหนังศรีษะเปิด เราเดินไปเห็นสงสารจึงเก็บมาเลี้ยง ตั้งชื่อว่าหนูกุ๊ก จนตอนนี้เป็นไก่สาวพร้อมผสมพันธุ์แล้ว เราขอแม่ว่าตัวนี้ห้ามฆ่า ขอเลี้ยงไว้ เพราะสงสารมันและผูกพันธ์ ถ้ากุ๊กฟักไข่ก็ให้เอาไข่มาต้มก่อนที่จะเป็นตัว เพราะกุ๊กน่าจะเลี้ยงลูกไม่เป็นเพราะอยู่กับคนมาตลอดจนโต ตอนแรกถึงขนาดแพลนไว้ว่าถ้าได้ไปทำงานจะเอาไปอยู่ด้วย แต่คิดไปคิดมา ให้กุ๊กอยู่ที่บ้านตามธรรมชาติดีกว่า เค้าน่าจะมีความสุขมากกว่าไปอยู่ห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ
ต่อมาช่วงเดือนกันยาน มีลูกไก่ 3 ตัว เราตั้งชื่อ หนูเทา หนูดำ หนูนุ้ย มีอาการเป็นไข้หวัด ตาบวมอักเสบท่าจะไม่รอด (ลูกไก่ที่เกิดมาพร้อมกันตายหมดจนเหลือแค่นี้)เราเห็นก็สงสาร เลยจับป้อนยาฟ้าทลายโจร และกระเทียมทุกวัน เพื่อยื้อชีวิตไว้ ไก่ไม่ได้หายจากหวัดแค่อาการดีขึ้น จนตอนนี้โตเป็นไก่วัยรุ่นแล้วยังเป็นหวัดอยู่ แต่เราได้หยุดป้อนยา เพราะคิดว่าร่างกายไก่น่าจะแข็งแรงสู้หวัดได้ ประเด็นคือวันนี้แม่บอกเราว่ารอโตกว่านี้เดี๋ยวจะจับต้ม แม่บอกเลี้ยงไว้ก็เพื่อเอาไว้กิน เลี้ยงไว้เยอะๆก็เปลืองข้าว พอได้ยินเราเศร้ามาก เราบอกแม่ว่าไม่ต้องฆ่ามันหรอก สงสารมัน ทั้งที่เราก็เข้าใจดีแต่แรกว่าวันนึงมันก็ต้องโดนฆ่า หรือไม่ก็ขายให้คนอื่นไปฆ่า จะขอแม่เลี้ยงไว้อีกซัก 3ตัว ไก่แม่พันธ์ุที่บ้านก็เยอะแล้วและก็ลูกดกทุกตัว เราเศร้ามากนึกถึงตอนที่เค้ามานั่งเฝ้า กระโดดขึ้นบนโต๊ะนั่งมองเราเวลาอ่านหนังสือ มานอนตัก มานอนอิงที่เท้าเรา วิ่งหาเราเวลาเปิดประตู เรากลัวเค้าจะเจ็บเวลาโดนฆ่า เค้าคงรู้สึกกลัวมาก เราจินตนาการไม่ออกเลยว่าเค้าจะร้อง และรู้สึกกลัวขนาดไหน แค่คิดก็ปวดใจเหลือเกินค่ะ
เราควรจะทำอย่างไรดี ใจนึงก็คิดว่าเค้าเกิดมาเพื่อเป็นอาหาร เค้าตายแบบมีประโยชน์ให้คนได้กินเนื้อหนังก็เหมือนได้ทำบุญ อยากให้เค้าหลุดพ้น ตายไปเค้าอาจจะได้ไปมีชีวิตที่ดีกว่าการเป็นไก่ก็ได้ (เราเชื่อพระพุทธศาสนา เรื่องการเวียนว่ายตายเกิดค่ะ) ถ้าจะเอาไปปล่อยแถวบ้านก็ไม่มีป่า ถึงมีป่าเค้าก็คงหากินลำบากเพราะเคยเลี้ยงแบบหว่านข้าว ไม่ได้เลี้ยงตามธรรมชาติ 100% หรือจะไปปล่อยไว้ไหนก็คงไม่พ้นโดนคนจับไปต้มอยู่ดี
เราควรจะวางใจอย่างไรดีคะ ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่มันควรจะเป็น หรือควรทำอย่างไรดี
อยากฟังความคิดเห็นจากเพื่อนๆค่ะ TT
**** ตอนนี้ได้ข้อสรุปแล้วค่ะ เราขอซื้อไก่จากแม่ไว้ แม่ก็ตกลงว่าจะเลี้ยงไว้แล้วค่ะ
บางทีวิธีแก้ปัญหามันก็อยู่ที่ปลายจมูกจริงๆค่ะ แต่ถึงเวลาที่รู้สึกทุกข์ กลับคิดอะไรไม่ออก เศร้าอย่างเดียว คิดไปเยอะ คิดไปไกล
ขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะ ทุกท่านถือเป็นกัลยาณมิตรของเราค่ะ