คบกับแฟนมา 2 ปีค่ะเข้าปีที่ 3 ปีแรกยอมรับเลยค่ะว่าเอาแต่ใจมาก เพราะความอีโก้ของเราเอง ภาษีดีกว่างานดีกว่า ทำให้แฟนยอมหมดทุกอย่าง จนบั่นทอนเค้าโดยที่เราไม่รู้ตัว
เข้าปีที่2 เริ่มทะลาะกันบ่อย เห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวเค้า พอดีกันมีความสุขมากค่ะ หยอกล้อ พอทะเลาะกันกลายเป็นเค้าไม่ง้อแล้วค่ะ เอาแต่พูดว่าเค้าไม่เหมือนเดิมแล้ว รักเราน้อยลง ลืมเรื่องเก่าๆไม่ได้ เหนื่อย เราจึงเริ่มปรับตัวมาเรื่อยๆ จนคิดว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้วจริงๆ
แต่ก็ยังทะเลาะกันค่ะ เพราะเรากลัวว่าเค้าไม่รัก จึงต้องการความรักจากเค้า กลายเป็นเราเรียกร้อง จนอาจจะทำให้เค้ารำคาญ เช่น กอดหน่อย กลับมาจากทำงานเราอยากให้เค้ากอดเรา เหมือนที่เคยเป็น แต่เค้าบอกว่าเค้าอยากเปลี่ยนผ้าทำอะไรให้เสร็จก่อน เค้าเกรงใจ ตัวเหม็น แต่เราก็ไม่เข้าใจค่ะ สามีภรรยากัน ไม่ได้รังเกียจ
จนวันสุดท้ายเราทะเลาะกัน ตอนนั้นเราก็แอบคิดเหมือนกันว่าคนนี้ไม่ใช่ เลยตัดสินใจเลิกกัน แต่พอเวลาผ่านไป คิดถึงข้อดีที่เค้ามี ช่วงเวลาดีๆที่เคยอยู่ด้วยกัน ทำให้เราอยากลองปรับตัวเข้าหากันอีกครั้ง แต่กลายเป็นว่าเค้าบอกว่าเค้าคัดสินใจแล้ว คุยกับที่บ้านแล้ว ว่าเค้าอึดอัดที่จะอยู่กับเรา เค้าหมดรักเราแล้ว อยากเดินต่อในทางของเค้า
เราพยายามง้อจนครั้งสุดท้าย เค้าบอกว่า หรือจะต้องให้มีประเด็น (หรือจะต้องให้เห็นว่าคบคนอื่น เราถึงจะตัดใจจากเค้าได้) แฟนเก่าเค้าดีกว่า (อันนี้เราผิดเองที่ถามเค้า) เราเชื่อว่าเค้าไม่มีใคร แค่หมดใจจากเราจริงๆทั้งที่คนรอบข้างมองว่าเค้าน่าจะมีคนอื่น แต่เรารู้สึกได้ว่าเค้าไม่มีจริงๆ เป็นเพราะเราล้วนๆ
ตอนอยู่ด้วยกัน เราเป็นคนโรแมนติกค่ะ ดูแลเค้า เอาใจ ทำกับข้าว ซักผ้า เราชอบทำกับข้าวให้เค้ากินมากๆ ดีใจมากเวลาเค้าเดินไปเติมข้าว และกินกับข้าวเราจนหมด บอกรักทุกวัน หอม กอด อ้อน หนุนแขน บอกคิดถึง
เลยอยากถามเพื่อนๆพี่ๆพันทิพว่า มันจะไม่มีโอกาสกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้จริงๆแล้วใช่ไหมคะ หนูควรไปเซ็นต์ไปหย่า แล้วทิ้งระยะให้ต่างคนต่างใช้ชีวิต รอซักวันนึงเค้าจะมองเห็นข้อดีเราบ้าง
ก่อนหน้านี้เราทักเค้าไปทุกวันค่ะ โทรหาบ้างหากวันไหนคิดถึงมาก ไปง้อเค้า เค้าก็มากอด มีร้องไห้กันบ้าง แต่เค้าก็ยังยืนยันว่าเค้าตัดสินใจแล้ว แล้วเค้าไม่ค่อยตัดสินใจอะไร เค้าคิดว่าเค้าเหมาะจะอยู่คนเดียวมากกว่า หลังจากนั้นเราก็ไม่ทักเค้าไปค่ะ เพราะวาเหตุที่เรายังทักไป ยังนัดเค้าไปทานข้าวเพราะเราคาดหวัง ว่าอาจจะยังคืนดีกันได้ แต่สุดท้ายด้วยคำพูดที่มันทำร้ายเรามากๆ เราก็เจ็บมากๆค่ะ และคิดว่าคงหมดหวัง เลยไม่รู้จะทักไปทำไม เพราะเค้าไม่ได่อยากคุยกับเราเท่าไหร่ ถามคำตอบคำ เราจึงทำใจและพยายามไม่ติดต่อเค้าไปจนกว่าจะไปหย่ากันค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ
ทำไม ผช ไทยต้องเริ่มรักจาก 100>0 โดนกับตัวแล้วค่ะกับคำว่า รักน้องลง หมดรักแล้ว
เข้าปีที่2 เริ่มทะลาะกันบ่อย เห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวเค้า พอดีกันมีความสุขมากค่ะ หยอกล้อ พอทะเลาะกันกลายเป็นเค้าไม่ง้อแล้วค่ะ เอาแต่พูดว่าเค้าไม่เหมือนเดิมแล้ว รักเราน้อยลง ลืมเรื่องเก่าๆไม่ได้ เหนื่อย เราจึงเริ่มปรับตัวมาเรื่อยๆ จนคิดว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้วจริงๆ
แต่ก็ยังทะเลาะกันค่ะ เพราะเรากลัวว่าเค้าไม่รัก จึงต้องการความรักจากเค้า กลายเป็นเราเรียกร้อง จนอาจจะทำให้เค้ารำคาญ เช่น กอดหน่อย กลับมาจากทำงานเราอยากให้เค้ากอดเรา เหมือนที่เคยเป็น แต่เค้าบอกว่าเค้าอยากเปลี่ยนผ้าทำอะไรให้เสร็จก่อน เค้าเกรงใจ ตัวเหม็น แต่เราก็ไม่เข้าใจค่ะ สามีภรรยากัน ไม่ได้รังเกียจ
จนวันสุดท้ายเราทะเลาะกัน ตอนนั้นเราก็แอบคิดเหมือนกันว่าคนนี้ไม่ใช่ เลยตัดสินใจเลิกกัน แต่พอเวลาผ่านไป คิดถึงข้อดีที่เค้ามี ช่วงเวลาดีๆที่เคยอยู่ด้วยกัน ทำให้เราอยากลองปรับตัวเข้าหากันอีกครั้ง แต่กลายเป็นว่าเค้าบอกว่าเค้าคัดสินใจแล้ว คุยกับที่บ้านแล้ว ว่าเค้าอึดอัดที่จะอยู่กับเรา เค้าหมดรักเราแล้ว อยากเดินต่อในทางของเค้า
เราพยายามง้อจนครั้งสุดท้าย เค้าบอกว่า หรือจะต้องให้มีประเด็น (หรือจะต้องให้เห็นว่าคบคนอื่น เราถึงจะตัดใจจากเค้าได้) แฟนเก่าเค้าดีกว่า (อันนี้เราผิดเองที่ถามเค้า) เราเชื่อว่าเค้าไม่มีใคร แค่หมดใจจากเราจริงๆทั้งที่คนรอบข้างมองว่าเค้าน่าจะมีคนอื่น แต่เรารู้สึกได้ว่าเค้าไม่มีจริงๆ เป็นเพราะเราล้วนๆ
ตอนอยู่ด้วยกัน เราเป็นคนโรแมนติกค่ะ ดูแลเค้า เอาใจ ทำกับข้าว ซักผ้า เราชอบทำกับข้าวให้เค้ากินมากๆ ดีใจมากเวลาเค้าเดินไปเติมข้าว และกินกับข้าวเราจนหมด บอกรักทุกวัน หอม กอด อ้อน หนุนแขน บอกคิดถึง
เลยอยากถามเพื่อนๆพี่ๆพันทิพว่า มันจะไม่มีโอกาสกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้จริงๆแล้วใช่ไหมคะ หนูควรไปเซ็นต์ไปหย่า แล้วทิ้งระยะให้ต่างคนต่างใช้ชีวิต รอซักวันนึงเค้าจะมองเห็นข้อดีเราบ้าง
ก่อนหน้านี้เราทักเค้าไปทุกวันค่ะ โทรหาบ้างหากวันไหนคิดถึงมาก ไปง้อเค้า เค้าก็มากอด มีร้องไห้กันบ้าง แต่เค้าก็ยังยืนยันว่าเค้าตัดสินใจแล้ว แล้วเค้าไม่ค่อยตัดสินใจอะไร เค้าคิดว่าเค้าเหมาะจะอยู่คนเดียวมากกว่า หลังจากนั้นเราก็ไม่ทักเค้าไปค่ะ เพราะวาเหตุที่เรายังทักไป ยังนัดเค้าไปทานข้าวเพราะเราคาดหวัง ว่าอาจจะยังคืนดีกันได้ แต่สุดท้ายด้วยคำพูดที่มันทำร้ายเรามากๆ เราก็เจ็บมากๆค่ะ และคิดว่าคงหมดหวัง เลยไม่รู้จะทักไปทำไม เพราะเค้าไม่ได่อยากคุยกับเราเท่าไหร่ ถามคำตอบคำ เราจึงทำใจและพยายามไม่ติดต่อเค้าไปจนกว่าจะไปหย่ากันค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ