ถอดคำประพันธ์บทร้อยกรอง

ส่วนตัว แปรงสีฟัน ยาสีฟัน แชมพู ถุงเท้าที่ถอดลืม เศษเงินทอนที่วางไว้ หูฟัง สายชาร์จ

1)  เพ่งเพียรเรียนทั่วถ้วน   วิชชา       จดใส่สมุดมา   หมกไว้      ไม่มีจิตต์เจตนา  นึกบ่น บ้างเฮย      คราวฉุกเฉินเชี่ยวใช้&

ช่วยถอดคำประพันธ์แค่ถ่อนนี้ให้หนีอนได้ไหมคะ แม้นจะหนีผีเสื้อด้วยแรงรุทร์ เห็นไม่สุดสิ้นแดนด้วยแสนไกล แต่โยคีมีมนต์อยู่ตนหนึ่ง อายุถึงพันเศษถือเพทไสย อยู่เกาะแก้วพิสดารสำราญใจ กินลูกไม้เผือกมันพรรณผ

หนึ่ง . ชนทนต์หักเหี้ยน  ขบขัน             ไยจึงหักยียัน  กัดอ้อยอม,ดูด,ดื่ม,รสอัน  เอมโอษฐ์ หวานแนจำข่มเจียมเคี่ยมด้อย  พร่ำโอ้ อายคน ฯ สอง . โส

พระอภัยใจอ่อนถอนสะอื้น    อุตส่าห์ฝืนพักตร์ว่านิวจาเอ๋ยแม่ผีเสื้อเมื่อไม่เห็นในใจเลย  พี่ไม่เคยอยู่ในถ้ำให้รำคาญคิดถึงน้องสองชนกที่ปกเกล้า  จะสร้อยเศร้าโศกาน่าสงสารด

เมื่อนั้น สองระตูตัวสั่นหวั่นไหว ก้มกราบบาทมูลแล้วทูลไป ภูวไนยได้ทรงพระเมตตา ข้าน้อยทั้งสองเป็นไพรี โทษผิดครั้งนี้หนักหนา จงโปรดปรานประทานชีวา ไว้เป็นข้าใต้เบื้องบทมาลย์ ขอเอาพระเดชปกเกศเกล้า ตราบเท้า