โหนกระแส น้าแอ๊ด.. ว่าด้วย "การเมือง การมุ้ง ความรัก"

น้าแอ๊ดบอกว่า จะรักและจะสอนเด็กๆให้รู้จักความรัก..   อาแปะว่าก็ดีนะ เพราะ ความรักเป็นสิ่งสากลที่สรรพสัตว์น้อยใหญ่ต่างก็ปราถนา  ความรักจะทำให้เกิดการให้  ให้อภัย ให้แรงงาน ให้ทุกอย่างที่สามารถจะให้ได้เพียงแค่คนที่เรารักมีความสุข..

   คนที่ไม่สามารุบรรลุวัตถุประสงค์แห่งรักได้นั้นคงต้องพิจารณาตนเองมากๆว่า " ทำงานเหนื่อยแทบตาย ทำไมเธอยังไม่รัก"..

อาแปะว่า การเมืองเหมือนการมุ้งตรง  "การสร้างสัมผัสที่ประทับใจ"  นะ   ..   เมื่อใดก็ตามที่นักการเมืองคนหนึ่งๆ มีศิลปแห่งรักสามารถสร้างสัมผัสที่ประทับใจได้ เมื่อนั้นย่อมได้ความรักและความศรัทธามากมายมหาศาลเป็นการตอบแทน แม้จะใช้พลังในการทำงานน้อยนิด ก็ตาม..

  ตรงกันข้ามกับนักการเมืองอีกคน ที่ไม่เข้าใจศิลปแห่งรัก แม้จะทุ่มเทการทำงานจนเหน็ดเหนื่อยมากมายเท่าใด ก็ไม่สามารถสร้างความรักความศรัทธาให้เกิดขึ้นได้  สาเหตุก็เพราะนักการเมืองคนนั้น  เข้าไม่ถึง "ศาสตร์แห่งสัมผัสที่ประทับใจ"  นั่นเอง..

การเข้าถึง  สัมผัสที่ประทับใจ  นั้นไม่ยาก..   แค่พยายามรู้ว่า ประชาชนต้องการอะไร  ..ตอบสนองให้ถูกเวลา ถูกสถานที่... ง่ายๆแค่นี้เอง ก็ได้ความรักความศรัทธาตอบแทนมาเป็นกอบเป็นกำแล้ว..

   ยกตัวอย่างกรณีวัคซีน  ...ประชาชน ต้องการอะไร นักการเมืองที่เข้าถึง "ศาสตร์แห่งสัมผัสที่ประทับใจ " ควรจัดหามาตอบสนองให้ได้..  แต่โอกาสในการสร้างสัมผัสที่ดีนั้นผ่านไปแล้ว ... คุณลุงเป็นบุรุษที่พลาดโอกาสในการสร้างสัมผัสที่ดี ไปเสียแล้ว    

น่าเสียดาย  คนที่มีโอกาสสร้างสัมผัสที่ประทับใจ แต่ไม่คว้าไว้ ปล่อยให้หลุดมือไป  ... 
ใกล้สว่างแล้ว จวนจะได้เวลาเก็บมุ้งแล้วแหละ..  



อาแปะ    สายมุ้ง    ฝากไว้ให้คิดเผื่อมีโอกาสแก้ตัวในราตรีหน้า..