เรารู้สึกสับสนกับการวางตัวกับลูกวัย10ขวบกับ12ขวบ เราทำงานอยู่ต่างประเทศ

เราจากลูกมาตั้งแต่ลูกคนเล็ก 5ขวบ คนโต 7ขวบ จากมาใหม่ๆเราโทรหาลูกทุกวันคุยกับลูกทุกวันก่อนนอน เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวเรารักลูกเป็นห่วงลูกมากๆแต่ด้วยภาระต่างๆในครอบครัวมันจึงตัดสินใจมาทำงานต่างประเทศ ปัจจุบันนี้ลูกเราโตขึ้น คนเล็กอายุ 10ขวบ คนโตอายุ 12 ขวบ (ลูกเราอยู่กับแม่เราที่บ้านนอก)เราโทรไปหาลูก ลูกก็เล่นแต่เกม ไม่คุยกับเราเลย คนเล็กเป็นลูกสาวกำลังเรียนรู้ ที่จะคุยกับคนแปลกหน้าในเกมที่เขาเล่น ครั้งนึงเราดุเขา แล้วก็ห้ามไม่ให้คุยกับคนไม่รู้จักเพราะกลัวลูกโดนหลอก หลังจากวันนั้นลูกเราไม่ค่อยคุยกับเราอีกเลยค่อยๆห่างเรื่อยๆ เราเครียดมากนอนร้องไห้บ่อยครั้ง คิดถึงลูกเป็นห่วงลูก มาทำงานบางทีก็คิดขึ้นมาเอง มันจุกจนน้ำตาไหล โทรหาลูก ลูกก็ไม่รับ ส่งข้อความทิ้งไว้ ก็นานๆอ่านทีแต่ไม่ได้ตอบ บางทีรับสายแค่ได้ยินเสียงว่าลูกอยู่ในสายก็ยังจะโทร ลูกไม่ได้คุยกับเรานะเขาเล่นเกมส์ของเขา เราก็นั่งดูโทรศัพท์ฟังเสียงเขาเฉยๆ บางครั้งก็สนสับบอกไม่ถูก เราจะคุยกับลูกยังไงดีกับเด็กวัยนี้ให้เขาไว้ใจเรา เราจะโทรหาลูกโทรจิกให้ลูกรับสายก็กลัวลูกรำคาญ เราทำตัวไม่ถูก เราเครียดเรานอนร้องไห้ติดต่อกันเป็นอาทิตย์แล้ว ไม่รู้จะทำยังไงดี ไม่ได้ต้องการคำตอบอะไรที่เป็นทางการ แค่อยากเล่าเพื่อระบายหรือแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เผื่อมีใครเคยเป็นแบบเรา🙁