สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้แรกของเราพิมพ์ผิดๆถูกๆยังไงขอโืทษนะคะ
ตอนนี้เราอายุ13ปี เราไปตรวจกับหมอที่คลีนิคว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าตั้งแต่ตอน12แต่แม่ไม่ให้รักษาเพราะแม่ยอกว่ามันไร้สาระแล้วก็แพง เราเป็นคนที่ชอบคิดมาก เรื่องมุมมองที่คนอื่นมองเรา เรื่องที่เราอาจจะยังไม่ดีพอ แล้วก็เรื่องต่างๆ แล้วทุกครั้งที่เราเครียดหรือร้องไห้ เราจะปวดหัวมากๆ แน่นหน้าอกมากๆเหมือนที่คนเอามือมาบีบหัวใจเราแรงๆจนเราหายใจไม่ออก ต้องพยายามหายใจทางปาก แต่เราก็หยุดร้องไม่ได้ มันทรมานมากๆ เราเลยพยายามจะหาวิธีต่างๆม่บรรเทาอาการของเรา ทั้งวาดรูป ฟังเพลง เล่นดนตรี เล่นเกม แต่ก็ไม่มีอันไหนช่วยเลยค่ะ เรายังแน่นหน้าอกแล้วก็ทรมานเหมือนเดิม เราเหนื่อยมากๆเราพยายามจะหาคำตอบว่าทำไมเราถึงมีความสุขแบบคนอื่นที่เขาเป็นไม่ได้ หรือเราประหลาด จนเราเลื่อนเฟสไปเจอรูปคนทำร้ายตัวเองเรายอมรับว่าตอนนั้นเรารู้สึกสนใจมากๆ แต่ก็ไม่ได้ทำ จนมีพี่ที่รู้จักเริ่มทำร้ายตัวเองแล้วเอามาพูดกับเราว่ามันทำให้คลายเครียดได้ เรสก็เลยลองดู ตอนทำครั้งอรกมันไม่เจ็บเลยค่ะ แต่เรารู้สึกผิดมากๆ แต่ยอมรับเลยว่ามันทำให้เราหายใจคล่องขึ้น แล้วหัวใจเราก็เต้นช้าลงจากตอนแรกเยอะมากๆ เราก็เลยทำมาเรื่อยๆ จนวันนึงครูจับได้แล้วเรียกผู้ปกครองมา แม่เราไม่พอใจมากๆ เพื่อนในห้องก็มองเราไม่เหมือนเดิม เหมือนเราเป็นคนบ้า เราพยายามจะเลิกทำแบบนั้น เราก็กลับมารู้สึกแน่นหน้าอกเหมือนเดิม มันทรมานมากจริงๆนะคะ เราพยายามจะฆ่/าตัวตายมา2รอบทแต่ไม่สำเร็จสักรอบ เรากลัวมากๆแล้วก็สมเพชตัวเองมาก จนมีอยู่ครั้งนึงที่ทุกอย่างมันแย่ไปหมด เราเลยลองกลับมาทำร้านตัวเองอีกรอบ แต่รอบนี้เรากรีดลงไปบึกมากๆจนเป็นแผลเป็นชัดมาก เรารู้สึกผิดมากๆ แล้วก็พยายามจะไม่ทำอีก แต่เราก็ทรมานกับการร้องไห้แล้วก็ปวดหัวไม่ไหว ไม่รู้ว่าตอนนั้นเราคิดอะไรเราเลยลองตัดผมดู ตัดแค่ช่อเล็กๆ แล้วมันก็รู้สึกดีขึ้น เราเลยลองทำแบบนั้นมาเรื่อยๆ จากตอนแรกผมเราอยู่กลางหลังตอนนี้ก็ยาวก็บ่านิดนึง เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองประหลาดแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง จริงๆเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราต้องการอะไรที่มาเขียนกระทู้นี้ แต่เราหวังว่าจะมีใครสักคนมาช่วยบอกเราว่าเราควรจะทำอะไร หือขีวิตเราควรจะไปทางไหน เพราะตอนนี้เราสับสนแล้วก็เหนื่อยมากๆ ถ้าใครอ่านมาจนถึงตอนนี้ขอบคุณมากนะคะ แล้วก็ถ้ากระทู้จองเราทำให้ใครรู้สึกไม่ดีหรือไม่สบายใจ เราขอโทษจริงๆนะคะ
เครียดแล้วตัดผมตัวเอง?
ตอนนี้เราอายุ13ปี เราไปตรวจกับหมอที่คลีนิคว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าตั้งแต่ตอน12แต่แม่ไม่ให้รักษาเพราะแม่ยอกว่ามันไร้สาระแล้วก็แพง เราเป็นคนที่ชอบคิดมาก เรื่องมุมมองที่คนอื่นมองเรา เรื่องที่เราอาจจะยังไม่ดีพอ แล้วก็เรื่องต่างๆ แล้วทุกครั้งที่เราเครียดหรือร้องไห้ เราจะปวดหัวมากๆ แน่นหน้าอกมากๆเหมือนที่คนเอามือมาบีบหัวใจเราแรงๆจนเราหายใจไม่ออก ต้องพยายามหายใจทางปาก แต่เราก็หยุดร้องไม่ได้ มันทรมานมากๆ เราเลยพยายามจะหาวิธีต่างๆม่บรรเทาอาการของเรา ทั้งวาดรูป ฟังเพลง เล่นดนตรี เล่นเกม แต่ก็ไม่มีอันไหนช่วยเลยค่ะ เรายังแน่นหน้าอกแล้วก็ทรมานเหมือนเดิม เราเหนื่อยมากๆเราพยายามจะหาคำตอบว่าทำไมเราถึงมีความสุขแบบคนอื่นที่เขาเป็นไม่ได้ หรือเราประหลาด จนเราเลื่อนเฟสไปเจอรูปคนทำร้ายตัวเองเรายอมรับว่าตอนนั้นเรารู้สึกสนใจมากๆ แต่ก็ไม่ได้ทำ จนมีพี่ที่รู้จักเริ่มทำร้ายตัวเองแล้วเอามาพูดกับเราว่ามันทำให้คลายเครียดได้ เรสก็เลยลองดู ตอนทำครั้งอรกมันไม่เจ็บเลยค่ะ แต่เรารู้สึกผิดมากๆ แต่ยอมรับเลยว่ามันทำให้เราหายใจคล่องขึ้น แล้วหัวใจเราก็เต้นช้าลงจากตอนแรกเยอะมากๆ เราก็เลยทำมาเรื่อยๆ จนวันนึงครูจับได้แล้วเรียกผู้ปกครองมา แม่เราไม่พอใจมากๆ เพื่อนในห้องก็มองเราไม่เหมือนเดิม เหมือนเราเป็นคนบ้า เราพยายามจะเลิกทำแบบนั้น เราก็กลับมารู้สึกแน่นหน้าอกเหมือนเดิม มันทรมานมากจริงๆนะคะ เราพยายามจะฆ่/าตัวตายมา2รอบทแต่ไม่สำเร็จสักรอบ เรากลัวมากๆแล้วก็สมเพชตัวเองมาก จนมีอยู่ครั้งนึงที่ทุกอย่างมันแย่ไปหมด เราเลยลองกลับมาทำร้านตัวเองอีกรอบ แต่รอบนี้เรากรีดลงไปบึกมากๆจนเป็นแผลเป็นชัดมาก เรารู้สึกผิดมากๆ แล้วก็พยายามจะไม่ทำอีก แต่เราก็ทรมานกับการร้องไห้แล้วก็ปวดหัวไม่ไหว ไม่รู้ว่าตอนนั้นเราคิดอะไรเราเลยลองตัดผมดู ตัดแค่ช่อเล็กๆ แล้วมันก็รู้สึกดีขึ้น เราเลยลองทำแบบนั้นมาเรื่อยๆ จากตอนแรกผมเราอยู่กลางหลังตอนนี้ก็ยาวก็บ่านิดนึง เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองประหลาดแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง จริงๆเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเราต้องการอะไรที่มาเขียนกระทู้นี้ แต่เราหวังว่าจะมีใครสักคนมาช่วยบอกเราว่าเราควรจะทำอะไร หือขีวิตเราควรจะไปทางไหน เพราะตอนนี้เราสับสนแล้วก็เหนื่อยมากๆ ถ้าใครอ่านมาจนถึงตอนนี้ขอบคุณมากนะคะ แล้วก็ถ้ากระทู้จองเราทำให้ใครรู้สึกไม่ดีหรือไม่สบายใจ เราขอโทษจริงๆนะคะ