POSTHUMOUS (22)

หญิงสาวกลางสายหมอกยืนเงียบงัน ก้าวพ้นวันคืนเหงาสู่แดนลึกลับ ดวงตาพร่าเลือนรางไร้ชีวาวับ กระซิบกับความตายมาเยือนกาย สายลมเย็นพัดผ่านสะท้านทรวง จิตยังห่วงคนรักไม่สร่างหาย แม้ไร้ซึ่งวิญญาณยังย่างกราย วน

  ตั้งแต่ได้รับข้อความจาก “Macha407” และ “AUSA369” มินก็ไม่อาจปล่อยวางได้อีก แม้ในใจไม่อยากเปิดบล็อกตัวเองเลยสักนิด แต่แรงอยากรู้อยากเห็นก็เหมือนเงามืดที่คอยดึงเขากลับไปทุ

ความเงียบงันหนาแน่นราวกับม่านหนาทึบคลุมปกโลกไว้ทั้งใบ ไม่มีแม้เสียงลม ไม่มีแม้เสียงของชีวิต มีเพียงความว่างเปล่าที่บีบอัดเข้าไปในหูและอกของเขา จนยามินทร์ หรือ "มิน" อย่างที่ใคร ๆ เรียกกัน&md

รุ่งอรุณแห่งความตาย หมอกควันสีขาวลอยปกคลุมไปทั่วภาคใต้ของเมืองมิแอร์ เมืองท่าสำคัญของประเทศไซทารัส เมืองที่เพิ่งโดนระเบิดนิวเคลีร์ยถล่มจากชาติศัตรูอย่างประเทศซาเซีย ท่าเรือหลายร้อยแห่งพังทลายย่อยยับ