คือเราแอบชอบหนุ่มน้อยรุ่นน้อง ไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกให้เขาหรือคนรอบตัวเขาและคนรอบตัวเรารู้  ไม่อยากโดนล้อ  แต่เวลาเจอน้องเขา หรือเวลาถามถึง หรือเวลามีใครพูดถึงเขา แล้วเราชอบเขิน มันจะเก็บอาการไม่อยู่  ทำไงดี  มันชอบเผลอยิ้มออกมา ยังดีที่เราใส่แมส ก็ยังพอปิดบังได้บ้าง  แต่ก็กลัวจะโป๊ะอยู่ดี  ยังไม่อยากให้ใครรู้  เราทำใจว่าอาจจะอกหักก็ได้  มีรักก็มีทุกข์เป็นเรื่องธรรมดา  แต่ใจมันหวั่นไหวกับน้องไปแล้ว  ก่อนหน้านี้เราปิดใจมากๆ ปิดมานาน  มีกำแพงสูงและแข็งแรงมากๆ ไม่คิดว่าวันหนึ่งมันจะพังทลายลงอย่างง่ายดาย  

เราเคยใช้เวลากับน้องเขา แล้วพอวันหนึ่งต้องจากกัน เร็วกว่าที่คิด  ระหว่างที่ไม่เจอกัน เราคิดถึงน้องมาก ในหัวมีแต่ชื่อน้อง มีแต่ใบหน้าน้อง มีแต่ความทรงจำเกี่ยวกับน้องลอยมาเต็มหัวไปหมด  ผุดได้ตลอดวัน  ผุดมาบ่อยๆ  เราจากไปประมาณเดือนกว่า  แล้วกลับมาเจอน้องอีกที  เราเขินมาก  เขินจนหน้าแดงไปทั้งหน้า แดงจนดำจนชาหน้า  แล้วอาการเลิกลักไปหมด  วางตัวไม่ถูก  ไปต่อไม่เป็นเลย  น้องน่ารักมากเลย  อาการทางกายภาพมันแสดงออกอย่างห้ามไม่ได้เลย  จะมีใครสังเกตเห็นมั้ยนะ จะมีใครรู้มั้ยนะ 

ปกติเราค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง กล้าแสดงออก แต่พองี้มันกลับประหม่า  แล้วก็ยังไม่ชัวร์ทางน้องเขาด้วย  เลยไม่อยากออกอาการมากไป

ใครพอมี How to เก็บอาการเขินยังไงกันบ้างคะ มาช่วยแชร์หน่อยนะคะ