ตามหัวข้อกระทู้ค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าแม่แท้เราเป็นญาติกับพ่อเลี้ยง(งงไหม)แล้วเหมือนแม่แท้ๆเราเขาไม่อยากได้เรา(เขามาลูกสาวคนโตตอยู่แล้ว) เขาเลยยกเราให้กับพ่อเลี้ยงเราซึ่งเป็นพี่ชายของแม่แท้ๆ หลังจากนั้นเราอยู่กับพ่อเลี้ยงและแม่เลี้ยงเราตั้งแต่เกิดพวกเรามีความสุขดีค่ะ แต่พอเราป.3พอเลี้ยงเราเสียด้วยโรคมะเร็ง หลังจากนั้นเราก็อยู่กับแม่2คนจนเราอายุ11พอเราอายุ11แม่แท้เรามาขอเรากลับและบอกกับเราว่าแม่เลี้ยงเราเป็นคนอื่นไม่ให้ไปยุ่ง แถมนินทาแม่เราสารพัด เราเหนือยนุดๆที่ต้องมาฟังอะไรแบบนี้ ตอนนี้เราอายุ14ยังอยู่กับแม่แท้และพี่สาว (แต่เราแอบติดต่อกับแม่เลี้ยงอยู่นะคะ เพราะแม่แท้ไม่ให้ไปคุยด้วย) ตอนเราอายุ12 ย่าของเราโดนแม่แท้ของเีาปั่นหัว(ย่าเราย่าไม่แท้นะคะเป็นแม่ของพ่อเลี้ยงส่วนแม่แท้เป็นยายนะคะ ครอบครัวซับซ้อนสุดๆ) ต่อค่ะ ย่าเราโดนแม่แท้ปั่นหัวแล้วดันนนไปให้สมุดบัญชีที่มีเงินอยู่7หมื่น ตอนนั้นเราก็ไม่ได้รู้เรื่ึอะไรแม่แท้เราบอกให้เราเซ็นก็เซ็น คือเซ็นถอนเงินนั่นแหละ แล้วเหมือนเราไม่กล้าบอกย่าเพราะกลัวย่าเสียใจ พอวันที่ย่ารู้แม่แท้เราไม่กลับมาบ้านอีกหลายวันเลย ส่วนเงินที่ย่าเราให้แม่แท้ก็แอบเอาไปครึ่งนึง เราก็แบบรู้นะแต่ไม่กล้าบอกเพราะกลัว พอนานๆเข้าพี่สาวแท้ๆของเราชอบแกลเงแบบแรงๆเช่นเหยียบหลังเราบ้าง เอาของปาใส่บ้าง บางทีแอบเอาตุ๊กตาเน่าเราไปซ่อน (เราหวงตุ๊กตานี้มากๆเลยนะคะ) หลังจากนั้นย่าเราก็เสียค่ะต่อไปก็ตามด้วยปู่เรา ตอนนี้เราไม่เหลือใครเลยแม่แท้ๆก็ไม่สนใจ แม่เลี้ยงก็ไม่ได้อยู่กับเราถึงจะติดต่อกันอยู่ เราเหนื่อยเราท้อมากแถมไม่ได้เด่งอะไรสักอย่างเราคิดจะฆ่าตัวตายเมื่อเร็วไปนี้ แต่เราฝันและอยู่ๆมีคนมาบอกว่าอย่าทิ้งแม่....นะ.ขอไม่บอกชื่อนะคะแต่เป็นแม่เลี้ยงเรา เราตื่นมาหลังจากนั้นเราอึ้งไปเลยค่ะเราไม่รู้ว่าใครเพราะเราเห็นหน้าไม่ชัด เป็นวันที่หลังจากเราเอาน้ำและขนมไปไว้ที่หน้า เขาเรียกอะไรไม่รู้ที่ใช้เก็บกระดูกอ่ะค่ะของพ่อและป้า (ของปู่กับย่าเราอยู่อีกที่นะคะมันไกลเราไม่สามารถไปได้) พอวันนี้เราได้ไปบอกเพื่อนสนิทคนๆนึงเราบอกเราเราเคยคิดจะฆ่าตัวตาย มันตอบกลับมาว่าปัญญาอ่อน คิดได้แค่นี้ สมแล้วที่โง่ เราเสียใจมากเลยต่ะตอนนี้ เราไม่ได้คิดแค่นี้ค่ะเรารูปูก็อยู่แล้วว่าแม่เลี้ยงต้องเสียใจเราไม่อยากให้แม่เลี้ยงร้องไห้เราทนเห็นแม่เลี้ยงร้องไห้ไม่ได้เราคิดมาเป็นเดือนแล้วแต่ก็จะมีคำแวบมาในหัวว่าแล้วแม่เลี้ยงจะอยู่กับใครล่ะ(เพราะแม่เลี้ยงเราอยู่คนเดียว พวกเราอยู่คนละจังหวัดแต่ภาคเดียวกัน แม่แท้ๆเราชอบเอาเงินเราขนาดเงินที่ร.ร.แจกให้เด็กยังเอาไปเลยค่ะ แถมวันเกิดไม่ได้อะไรแม้แต่คำอวยพร กอดก็ไม่เคย แต่ดีแล้วค่ะเพราะถึงกอดเราก็กอดไม่ลงหรอก สรุปทุกคนคิดไงกับเราคะ กับเพื่อนเราด้วย ทั้งแม่เลี้ยงและแม่แท้ๆ