"โหหหห ขยันจัง"
คำนี้ตั้งแต่เด็กๆ จะมองว่าดีงามมมม อยากให้ชม
แต่พอโตขึ้น ได้รู้ว่าเป็นคำที่ใช้มองคนนึงในแง่ลบ คนที่พยายามทำบางอย่าง แต่กลับเป็นความรำคาญในสายตาคนอื่น
เพราะงั้นจึงไม่ชอบคำนี้มากๆเลยค่ะ
สมมติอ่านสือ แล้วเพื่อนหันมามองแรง แล้ว บอก "โห ขยันจัง"
หรือคนที่พยายามในสิ่งหนึ่ง พยายามมากๆ แต่ความพยายามทั้งหลายนี้ คนอื่นกลับมองว่าไร้ค่า และมองดูด้วยตวามเหยียด " หือ ขยันจัง"
ยิ่งผู้พูดเบะปากมองบนด้วย จะยิ่งดูแย่มากขึ้น
เช่นพี่ๆที่ทำโอที อยู่ดึก คือเค้าไม่ได้อยากทำทั้งวัน ไม่ได้อยากขยัน แต่มันต้องทำ ต้องปิดจ็อบให้ได้ แล้วมาพูดแบบนี้
ในใจคงแบบ kuไม่ได้จะขยัน kuไม่อยากทำ แต่ทำไงได้ มันต้องทำ ใครอยากอยู่ล่วงเลยเวลางานบ้างหล่ะ อยากกลับไปหาครอบครัว ไปนั่งดูหนัง ผ่อนคลายอารมณ์
ถ้าอยากชื่นชมช่วยชื่นชมในใจ หรือชมออกมาให้ดูจริงใจกว่านี้นะคะ ไม่ก็มองดูเฉยๆ ไม่ต้องพูดอะไรก็ดีค่ะ
เกลียดแท็กจัง ไม่รู้ว่าต้องแท็กอันไหนดี
คำว่าโห ขยันจัง กลายเป็นคำในแง่ลบ
คำนี้ตั้งแต่เด็กๆ จะมองว่าดีงามมมม อยากให้ชม
แต่พอโตขึ้น ได้รู้ว่าเป็นคำที่ใช้มองคนนึงในแง่ลบ คนที่พยายามทำบางอย่าง แต่กลับเป็นความรำคาญในสายตาคนอื่น
เพราะงั้นจึงไม่ชอบคำนี้มากๆเลยค่ะ
สมมติอ่านสือ แล้วเพื่อนหันมามองแรง แล้ว บอก "โห ขยันจัง"
หรือคนที่พยายามในสิ่งหนึ่ง พยายามมากๆ แต่ความพยายามทั้งหลายนี้ คนอื่นกลับมองว่าไร้ค่า และมองดูด้วยตวามเหยียด " หือ ขยันจัง"
ยิ่งผู้พูดเบะปากมองบนด้วย จะยิ่งดูแย่มากขึ้น
เช่นพี่ๆที่ทำโอที อยู่ดึก คือเค้าไม่ได้อยากทำทั้งวัน ไม่ได้อยากขยัน แต่มันต้องทำ ต้องปิดจ็อบให้ได้ แล้วมาพูดแบบนี้
ในใจคงแบบ kuไม่ได้จะขยัน kuไม่อยากทำ แต่ทำไงได้ มันต้องทำ ใครอยากอยู่ล่วงเลยเวลางานบ้างหล่ะ อยากกลับไปหาครอบครัว ไปนั่งดูหนัง ผ่อนคลายอารมณ์
ถ้าอยากชื่นชมช่วยชื่นชมในใจ หรือชมออกมาให้ดูจริงใจกว่านี้นะคะ ไม่ก็มองดูเฉยๆ ไม่ต้องพูดอะไรก็ดีค่ะ
เกลียดแท็กจัง ไม่รู้ว่าต้องแท็กอันไหนดี