คือเรื่องของเรื่องอะแม่เรามาขอเงินเรา แต่เราพึ่งไห้ไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเราเลยบอกว่าไม่มีเมื่อหลายวันก่อนเขาขอซื้อตู้เย็นใหม่อะเราก็ซื้อเพราะว่ามันจะพัง
ถัดมาอะเราก็จ่ายค่าหวยไห้ รอบนี้เราจึงไม่ไห้เขาเพราะเราคิดว่าไหนเราจะมาทำงานค่ากินที่เราเหลือไว้ต้องไม่พอถึงเงินเดือนออกแน่ๆ เขาเลยพูดว่าใจดำจังเลยอุส่าทำไห้เกิดมา เราเลยพูดว่าก็ไม่ได้ร้องขอไห้เกิดมานะ เราบอกว่าแล้วจะเกิดมาทำไม เราสวนไปว่าท่าไห้เกิดมาแล้วมาทวงบุญคุณกันทั้งชีวิตก็ไม่ได้ไหม เขาเลยพูดว่าก็ไม่ต้องมายุ่งกับกูมันอกตัญญู เราจึงเงียบไม่พูดอะไรเพราะเบื่อที่จะพูดแล้ว 
ในมุมมองของเรา เรารู้น่าที่ที่เราต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในส่วนต่างๆของบ้านเรามีเยอะเราก็ไห้เขาเยอะแต่พอตอนเขาไม่มีมายืมเรา เราก็มีทวงบ้างแต่ก็ไม่ได้หรอกเพราะหมดไปกับคำว่า กูเลี้ยงมากว่าจะโตหมดไปเท่าไหร่เงินแค่นี้ไม่พอหรอก คืออยากทราบว่าเขาเอาอะไรมาวัดหรอคะว่าเราอกตัญญู
คือแค่ฉันมีลูกลูกฉันต้องเลี้ยงฉันเพื่อทดแทนบุญคุณที่ฉันไห้เขาเกิดมา ทุกคนคงเข้าใจนะคะยุคสมัยในตอนนี้หาเงินเลี้ยงปากท้องในแต่ละวันได้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว อย่าเพียงคิดว่าลูกทุกคนต้องทนแทนบุญคุณที่คุณทำไห้เขาเกิดมาแต่การพูดของคุณทำร้ายจิตใจเขามาตั้งแต่เขาฟังคุณรู้เรื่อง 
        คุณคือผู้ไห้กำเนิด แต่คุณไม่ใช่เจ้าชีวิตเรา
   ท่าเราดีด้วยแล้วเขายังทำแบบเดิมๆเราก็พร้อมรับคำว่าเป็น ลูกอกตัญญูค่ะ