ชอบร้องไห้ หงุดหงิดโมโหง่าย

สวัสดีค่ะปัจจุบันเราอายุ16-17ค่ะ เราเป็นคนที่ชอบร้องไห้มาก มีเรื่องมากระทบจิตใจก็ร้องไห้เรื่องเล็กน้อยมาก บางครั้งเลื่อนฟีดไปเจอเพลงเศร้าๆหรืออะไรที่บางครั้งไม่ควรร้องก็ร้องค่ะ ชอบคิดว่าตัวเองโดนทิ้ง เราเป็นคนที่กลัวสายตาของคนอื่นมากพอออกไปข้างนอกแล้วมีคนมองเราจะเริ่มจินตนาการแล้วว่าเราเป็นแบบนู้นแบบนี้ คิดว่าเขาไม่ชอบเราอะไรประมาณนี้ อีกอย่างคือขี้โมโหมาก ยกตัวอย่างเช่น นั่งระบายสีอยู่ดีๆก็โมโหหงุดหงุดด่าอยู่คนเดียวค่ะ บางครั้งเราก็นั่งเมอจินตนาการว่ากำลังด่าทะเลาะกับคนอื่นอยู่ ยิ่งเราไปเจอคลิปพวก บูลลี่ หรือคอมเม้นที่ไม่เข้าหูเรา อารมณ์เราจะยิ่งรุนแรงจินตนาการว่ากำลังฆ่าหรือทำร้ายคนพวกนั้นอยู่ แล้วเราก็จะร้องไห้โมโหอยู่คนเดียวในห้อง ตอนป.6เราเริ่มเป็นจนขึ้นมัธยมอาการเราเริ่มหนักขึ้นจนมาถึงข้อความข้างบนที่กล่าวไปค่ะ เรารู้สึกว่ามันหนักขึ้นมาก บางทีแค่เพื่อนสนิทคิดไม่ตรงกับเรา เราก็จะเถียงเอาชนะแล้วเราจะโมโหเข้าขั้นจินตนาการแย่ๆเลยค่ะ เราตัวคนเดียวมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนอยู่ ประถมป.2-ป.3เพื่อนๆชอบด่าเรา เราหัวฟูเลยโดนล้อว่าสิงโตโดนดึงผม พ่อแม่เราก็แยกทางกัน พ่อติดคุก เลยโดนล้อมาตั้งแต่เด็กๆด้วยค่ะ เราไม่ค่อยมีคนคบ เราเพิ่งจะมาเริ่มอารมณ์รุนแรงช่วงป.5-6 ช่วงนั้นเราชอบโดนพวกรุนพี่มาด่า มาแกล้งด้วยค่ะ เราไม่ชอบตัวเองเลย พี่สาวก็ชอบด่าเรา เราอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กๆ เรากลับจากโรงเรียนเราก็เจอแต่ตัวเอง เหนื่อยก็พูดอะไรกับใครไม่ได้ เราเคยพูดให้คนๆนึงฟัง ตอนแรกก็เหมือนจะดีแต่เขาก็มองเหมือนกับเราเบียว เพ้อเจ้อ ไม่มีใครเข้าใจเราเลยค่ะ ยิ่งเราปรึกษาเพื่อสนิทเรามันก็ชอบเกทับว่ามันยิ่งกว่า ครอบครัวมันยิ่งกว่าทั้งๆที่ตอนเขาแย่เราก็ยินดีปลอบ พอทีเราเขาจะเกทับตลอดจนตอนนี้เราเริ่มคิดแล้วว่าสรุปแล้วเรามีใครเข้าใจจริงๆไหม เราเครียดที่ตัวเองเป็นแบบนี้มาก เราอยากหยุดปัญหาของเราไว้แค่นี้แต่นับวันเรายิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆเลยค่ะ ทำยังไงดีคะ..
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่