เรียนจบมาแล้วก็ทำงานกับบริษัทที่บ้านมาได้ ปีกว่าๆ แล้วค่ะ แต่ไม่เห็นอนาคตตัวเองเลย รู้สึกเหมือนระเบิดเวลา
ถ้าพ่อที่เป็นเจ้าของบริษัทเป็นอะไรไปบริษัทคงปิด เหมือนทุกวันนี้พนักงานเค้ารวมตัวกันได้เพราะพ่อ
ในบริษัทระบบภายในก็ไม่ค่อยดี พนักงานบางคนก็แบกมากๆไม่มีเค้าคงแย่ บางคนก็แทบจะไม่ทำอะไรเลย
แบบตอนแรกก็มี Passion นะว่าเราทำได้ เราจะมาช่วยพ่อมาทำแทนให้พ่อหายเหนื่อย
แต่พอมาเจอหน้างานจริงๆ แบบท้อมาก งงตัวเองมากว่าเคยคิดว่ามันง่ายได้ยังไง
ถ้าแค่หน้าที่เราในบริษัทตอนนี้เรารับผิดชอบได้ดีนะ แต่ถ้าให้มาทำแทนรู้สึกว่ามันไม่ใช่ เราทำไม่ได้
ไม่อยากแบกรับปัญหาหลายๆอย่างในแต่ละวัน ถ้าพ่อไม่อยู่นี่เราจะรับมันไหวได้ยังไง ทั้งเรื่องลูกค้าเรื่องเงินๆทองๆต้นทุนบลาๆอีก
เรากลัวอนาคตตัวเองมากๆ ช่วงนี้คิดตลอดว่าอยากจะไปทำงานที่อื่น อยากแค่รับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองแล้วก็ไต่เต้าไปเรื่อยๆจะดีกว่าไหม
เกิดมีเหตุอะไรขึ้นมาเราก็จะได้ยืนได้ด้วยตัวเองด้วย สับสนมากๆค่ะ อยากรู้ว่าถ้าเป็นคนส่วนใหญ่จะเลือกไปทางไหนกัน
ถ้ารู้ตัวว่าไม่สามารถเป็นผู้นำทำกิจการที่บ้านต่อได้ ควรลาออกไปเป็นลูกจ้างเลยดีไหมคะ
ถ้าพ่อที่เป็นเจ้าของบริษัทเป็นอะไรไปบริษัทคงปิด เหมือนทุกวันนี้พนักงานเค้ารวมตัวกันได้เพราะพ่อ
ในบริษัทระบบภายในก็ไม่ค่อยดี พนักงานบางคนก็แบกมากๆไม่มีเค้าคงแย่ บางคนก็แทบจะไม่ทำอะไรเลย
แบบตอนแรกก็มี Passion นะว่าเราทำได้ เราจะมาช่วยพ่อมาทำแทนให้พ่อหายเหนื่อย
แต่พอมาเจอหน้างานจริงๆ แบบท้อมาก งงตัวเองมากว่าเคยคิดว่ามันง่ายได้ยังไง
ถ้าแค่หน้าที่เราในบริษัทตอนนี้เรารับผิดชอบได้ดีนะ แต่ถ้าให้มาทำแทนรู้สึกว่ามันไม่ใช่ เราทำไม่ได้
ไม่อยากแบกรับปัญหาหลายๆอย่างในแต่ละวัน ถ้าพ่อไม่อยู่นี่เราจะรับมันไหวได้ยังไง ทั้งเรื่องลูกค้าเรื่องเงินๆทองๆต้นทุนบลาๆอีก
เรากลัวอนาคตตัวเองมากๆ ช่วงนี้คิดตลอดว่าอยากจะไปทำงานที่อื่น อยากแค่รับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองแล้วก็ไต่เต้าไปเรื่อยๆจะดีกว่าไหม
เกิดมีเหตุอะไรขึ้นมาเราก็จะได้ยืนได้ด้วยตัวเองด้วย สับสนมากๆค่ะ อยากรู้ว่าถ้าเป็นคนส่วนใหญ่จะเลือกไปทางไหนกัน