วันนี้จะมาเล่าเรื่องให้ฟังแล้วก็อยากถามความคิดเห็นของทุกคนด้วยว่ามีความคิดเห็นกับเรื่องนี้ยังไง คือที่บ้านเราพวกผู้ใหญ่เขาค่อนข้างหัวโบราณอันนี้ไม่ใช่แม่เรานะคะเพราะว่าแม่กับพ่อแยกทางกันเราก็จะอยู่กับยายแต่แม่ก็จะมาหาเรื่อยๆ ต้องเล่าย้อนไปก่อนว่าคือเราไม่ใช่คนเรียบร้อยแต่เราก็ไม่ใช่คนที่กล้าแสดงออก แต่เราก็เป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่รักสวยรักงามแล้วก็อยากที่จะออกไปเที่ยวบ้าง เราจำได้ว่าสมัยที่เราอยู่ ม.4 เราไปโรงเรียนแต่ว่าเราแอบทาลิปแต่ก็ไม่ใช่สีแดงเป็นสีอ่อนๆ แล้วที่บ้านเราเห็นเขาก็ไม่ให้ทา เราก็รู้สึกแย่มากแต่เราก็ไม่กล้าทะเลาะ ก็เลยต้องแอบทา จนกระทั่งถึงม 6 เราก็ทาแล้วเผลอเดินกลับบ้านแล้วเขาเห็น เขาก็ด่าเราเสียงดังมากว่าจะไปเรียนหรือไปหาผัว คือตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากคือเราไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ใหญ่ต้องคิดว่าการที่เราเริ่มแต่งตัวจะต้องคิดว่าเราแต่งไปเพื่ออยากมีผัว  ทั้งๆที่เราก็เป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่รักสวยรักงาม แม้กระทั่งว่ากางเกงขาสั้นก็ไม่ให้ใส่แต่เราก็เข้าใจว่าเขาอาจจะเป็นห่วงความปลอดภัยของเรา เราก็พยายามที่จะไม่ทำอะไรที่คิดว่ามันเป็นสิ่งไม่ดีที่คิดว่าเขาจะไม่ชอบ แล้วก็แต่งตัวให้มิดชิดแม้แต่จะออกไปเที่ยวเล่นข้างนอกก็แทบจะไม่มีโอกาสเราต้องโกหกเขามาตลอดว่าเราไปทำรายงานบ้านเพื่อน แต่ความจริงแล้วเราแอบไปเล่นบ้านเพื่อนไปนั่งคุย นั่งเล่น เม้าท์มอยตามประสา แต่เรายืนยันเลยว่าเราไม่เคยมีแฟน เราไม่เคยทำอะไรที่นอกลู่นอกทาง ตอนที่เราโกหกเขาว่าเราไปทำรายงานเราก็ไปหาเพื่อนที่เป็นผู้หญิงหนูไม่เคยไปหาผู้ชาย เกือบทุกๆวันแล้วต้องช่วยเขาทำงานบ้านซึ่งอันนี้เราเข้าใจว่ามันเป็นงานที่ต้องทำเราไม่ได้ออกไปเล่นกับเพื่อนๆตามประสาเด็กๆ จนกระทั่งปัจจุบันนี้เราขึ้นมหาวิทยาลัย เราก็ต้องแอบทำเหมือนเดิมแอบทาปาก จนตอนนี้เราอยู่ปี 2 แล้วเราจะขอเขาออกไปเที่ยวกับเพื่อนเขาก็ไม่ให้ไป ตอนนี้เราอยากย้อมผม เราบอกเขาว่าเราจะย้อมผมนะ เขาก็ถามว่าจะยอมทำไมสีดำก็ดีอยู่แล้วยังไม่ต้องรีบมีหรอกผัวน่ะ คือตอนนี้เราเครียดมาก คือเราอยากทำอะไรเราก็ไม่ได้ทำเราไม่เคยทำอะไรที่ไม่ดีหรือนอกลู่นอกทาง เวลาเราอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้างเขาก็ชอบพูดตลอดว่าจะรีบมีผัวไปทำไม คือถ้าเป็นเมื่อก่อนที่เรายังเด็กเราก็ไม่พูดอะไรได้แต่เก็บความน้อยใจนี้เอาไว้ แต่ตอนนี้ที่เราอยู่มหาวิทยาลัย   เราบอกเขาว่าเราอยากย้อมผม เขาก็ชอบพูดตลอดว่าจะรีบมีผัวทำไม เราก็บอกเขาว่าคนจะมีผัวไม่จำเป็นต้องย้อมผม และถ้าเราจะมีแล้วก็คงมีไปนานแล้ว ทุกครั้งเวลาที่เราทะเลาะกัน กลับเป็นเราเองที่รู้สึกแย่เพราะไม่อยากทำให้คนที่บ้านไม่สบายใจ แต่เราก็อยากทำอะไรในสิ่งที่เราอยากทำบ้าง เขาให้เรียนสายสามัญเราก็เรียน เขาอยากให้เราเรียนมหาวิทยาลัยเราก็เรียนถึงแม้ว่าที่บ้านจะไม่ส่งแต่เราก็กู้ กยศ. แต่พอเราอยากจะทำอะไรที่เราอยากทำกับทำไม่ได้  เราอยากรู้ว่าถ้าเราจะสามารถทำอะไรที่ตามใจตัวเองได้ โดยที่ไม่ต้องกลัวว่าคนที่บ้านจะคิดว่าเราอยากมีผัวคือตอนไหน เดี๋ยวเราจะต้องตามใจเขาไปเรื่อยๆจนเราทำงาน เราควรทำยังไงดี