รักเเฟน เเต่รู้สึกไม่สบายใจ หงุดหงิด เหนื่อย ผมควรทำยังไงดีครับ?

ตามหัวข้อเลยครับ คบกันมา 2 ปีกว่าแล้ว ช่วงแรกก็ไม่ได้มีความรู้สึกแบบนี้หรอกครับ ก่อนที่จะเกณฑ์ทหารผมบอกเลิกเขาไป 2 รอบ เพราะรู้สึกแบบนี้แหละครับแต่ผมก็กลับมาคบกับเขาเพราะว่าเป็นห่วง กลัวเขาจะอยู่คนเดียวไม่ได้ เวลาจะเลิกกันจะเป็นช่วงที่เจอปัญหา หรือเป็นวันสำคัญตลอด ผมก็เอาเเต่ผลัดว่าไว้ผ่านช่วงวันสำคัญๆของเขาไปก่อนแล้วกันหรืออาจเป็นช่วงที่เขาพึ่งเรียนจบ ผมจะคอยอยู่ให้กำลังใจเขาเสมอ ความรู้สึกพวกนี้จะเกิดขึ้นก็เมื่อเวลาที่ผมบอกอะไรไปเเล้วเขาไม่ค่อยฟังนี่แหละครับ เช่นเวลาป่วยเป็นอะไร ผมก็อยากพาเขาไปหาหมอเเต่เขาก็ไม่ไป ผมก็หายามาให้เเทน ซึ่งเขาเป็นผู้หญิงที่ป่วยง่ายมาก เเต่ถึงจะหงึดหงิดผมก็ไม่เคยแสดงความรู้สึกด้านลบของตัวเองใส่เขาเลย ผมค่อนข้างตามใจเขามากครับ
     
     พอต้องมาเกณฑ์ทหาร 2 ปี ผมรู้สึกไม่สบายใจแล้วก็หงุดหงิดทุกครั้งเวลาที่ได้คุยกันแล้วรู้ว่าเขาไม่สบาย แต่เขาก็ไม่หาอะไรมารักษาอาการเลย ทำให้ผมรู้สึกไม่มีจิตใจจะทำอะไรไปทั้งวันเลยครับ เดิมทีก็รู้สึกเเย่ที่ได้มากๆที่ต้องมาเกณฑ์ทหารแล้ว เพราะอีกปีก็จบป.ตรี ได้ทำงานกับหลายบริษัทจนไม่ได้เข้ามหาลัยจนลืมเรื่องผ่อนผันไป เลยต้องหยุดทุกอย่างไว้ก่อน

     ปัญหาของผมมันไม่สำคัญเลยเเต่พอได้ยินปัญหาของเเฟนผมเเล้วผมรู้สึกหงุดหงิดมากครับ พอกลับมามองตัวเองอีกที ผมกลายเป็นคนไม่อยากทำอะไรเลย เฉื่อยเเฉะไปหมด ไม่มีค่อยมีอารมณ์ขันเลยครับ ผมรู้สึกว่ากำลังใจที่เขาส่งมาให้ผมทำให้ผมสบายใจไม่ได้เลยครับ ผมมีเเพลนชีวิตหลังจากปลดทหารไปหลายอย่างมากครับ ผมถามตัวเองตลอดว่าเเพลนที่ผมจะทำจะมีเขาอยู่ด้วยหรือเปล่า ผมยังตอบตัวเองไม่ได้เลยครับ

     ผมควรจะทำยังไงเพื่อให้ความรู้สึกพวกนี้หายไปจากใจผมสักทีครับ ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนไปไหนไม่ได้เลยครับ ครั้งก่อนๆก็บอกเลิกทั้งๆที่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ผมรู้สึกผิดมากครับ