ไม่รู้ว่าจะแท๊กห้องไหน ถ้าผิดต้องขออภัยด้วย

ตอนนี้เรามีอคติในใจกับแม่ ซึ่งเป็นแม่แท้ๆแหละ ท่านเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว... เลี้ยงเราตั้งแต่ลืมตาดูโลก แต่การเลี้ยงดูของแม่เรา อาจต่างหรือว่าไม่ต่างจากแม่เลี้ยงเดี่ยวบางท่าน ง่ายๆสั้นๆคือ ท่านด่าทอเรา แรงมาก สาปแช่ง ต่างๆนานา และก็ฟาดตีโดยใช้สายไฟหม้อหุงข้าว สายยางรองน้ำ รองเท้า โซ่ ไม้กวาด (บางคนอาจโดนหนักกว่าเรา) อ่านมาถึงตรงนี้ บางคนอาจสงสัยนะว่า เราทำอะไรท่านรึเปล่า บอกตรงนี้ เราก็ซุกซน ตามประสาเด็ก แต่ไม่มีเรื่องให้เสื่อมเสีย เราเรียนจบ ตามเกณฑ์ ทุกอย่างไม่เคยขาดเรียน เราช่วยงานเท่าที่ช่วยได้ เราไม่ได้ผลาญ ไม่ได้ทำมให้ท่านต้องเสียใจ แต่ว่าที่ท่านทำไปเหมือนเอาเราเป็นที่ระบายอารมณ์.....ซึ่งเรื่องราวนี้มันเกิดมา เป็น 20กว่าปีแล้วแหละ ซึ่งตอนนี้แม่เราเค้าก็ชราตามสภาพ ล่าสุดคือเป็นผู้ป่วยติดเตียง เราต้องทำงานและเลี้ยงดูท่านไปตามอัตภาพ เราเองไม่ใช่คนดีนะ เราทำไปตามหน้าที่แหละ แต่เราก็เกิดคำถามตลอด และภาพที่ท่านเคยทำกับเรามันย้อนให้เรานึกถึง และตั้งคำถามตลอดเลยว่า......ทำไม เราต้องมาเจอแม่แบบนี้ ทำไมท่านทำกะเราแบบนี้ เรายังต้องมาดูแลท่านอีก ถ้าวันนึงหรือในไม่ช้าที่เราจะไม่มีท่านแล้ว เราจะเสียใจไม๊ เราจะเป็นยังไง ตอนนี้สิริรวมเวลาที่ดูแลท่านมา ก็เกือบ7 ปีแล้ว เราไม่มีความสุขเลย ภาพมันตามหลอนเราตลอด เราทำเพราะว่าถ้าเราทิ้งท่านไป ก็ไม่มีใครดูแล เราก็ต้องทำไป รอแค่วันที่เราสองแม่ลูกจะหลุดจากพันธนาการกรรม (เราเรียกมันว่าแบบนั้น)  บางครั้งเราก็สงสารท่านนะ แต่เราสงสารตัวเองมากกว่าที่ตั้งแต่เล็กจนโต เราเป็นที่ระบายอารมณ์มาตลอด....จนตอนนี้ท่านทำอะไรไม่ได้ เราต้องมานั่งเช็ดอึฉี่ ดูแลกันไป เราท้อมากกกก

หากว่ากระทู้นี้ ใครที่มองว่าเราอกัตญญูหรือว่ามองว่าไม่ดี ข้ามผ่านไปเลยนะ ไม่ต้องเม้นด่าให้เสียเวลา  
เรื่องแบบนี้ไม่เจอกับตัวไม่มีทางเข้าใจ .............