ไม่อยากอยู่กับครอบครัวตัวเองอยากโดนรับเลี้ยงครับมันได้ไหมครับ

คือผมเป็นคนที่มีนิสัยเห็นแก้ตัวบางอย่าง
และก็รู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า
แต่เราเป็นคนที่รักครอบครัวมาก
เรามาอยู่กับแม่ตอนอายุ10ขวบ
เราเป็นคนที่เมื่อครอบครัวกลับมาหาเราช้า
หรือไปนานมากเราจะเป็นห่วงมาก
แต่รู้สึกว่าครอบครัวไม่รู้สึกรักเราเลย
เราเครียดมากกับเรื่องการเรียนเพราะการเรียนออนไลน์ทำให้เราไม่ชิน และอายที่ต้องมาเรียนกับห้องอื่นแต่ก่อนเราเป็นคนที่มีความมั่นใจส
แต่ปัจจุบันเราแทบไม่กล้าแสดงออกเลยเราโดนแม่เราด่าจนเรากลายเป็นคนที่ขี้ระแวง
และรู้สึกว่าแม่ไม่รักเราเลย
แม่ชอบด่าเราด้วยคำพูดที่ทำร้ายจิตใจ
จนเราร้องไห้จนเป็นโรคซึมเศร้า
เยคิดอยากฆ่าตัวตายหลายรอบแล้ว
แต่เพราะเราขี้ขาด
เลยทำไม่ได้
แต่เราเบื่อกับชีวิตมาก
แม่ตกงาน
เวลาอารมณ์ร้อนก็ชอบมาด่า
การเรียรไม่ได้เรื่อง
มีปัญหาในชีวิตมาก
พ่อแม่ไม่เคยเป็นห่วง
ผมจะเล่าตอนหนึ่งให้ฟัง
ผมเป็นคนที่เกิดซิวเยอะมากกับร่างกาย
และโรคต่างๆ
ครั้งหนึ่งมีตุ่มขนาดใหญ่เกิดขึ้นบนหลังของผม
ซึ่งผมตกใจมาก
และผมบอกกับแม่ของผม
แต่แม่ของผมกลับไม่ปลอมใจผมเลยแถมยังพูดกับผมว่า สกปรกขยักแขยง
ซึ่งทำให้ผมเสียใจมาก
และพี่สาวของผมที่นิสัยเหมื่อนเด็ก
คือแต่ก่อนเราเป็นคนขี้โกหก
จนทำให้แม่ไม่เชื่อใจเรา
จนปัจจุบันผมเลิกโกหกแล้ว
แต่แม่ก็ไม่เคยเชื่อผมเลย
ผมรู้ว่าผมผิดแต่บางเรื่องที่เราไม่ได้ทำก็จะเจ้าเราทั้งหมด
แม่ชอบตีไม่เคยสนใจเรา
เราเถี่ยงอะไรไม่ได้เลย
สิ่งที่เราไม่ผิดแต่เราพูดไม่ได้เพร่ะกลัวการโดนตี
และพี่สาวที่ชอบตะโกนทำอะไร
ถึงผมจะขี้เกียจก็จริงแต่ผมจะให้เขาช่วยในสิ่งที่ผมทำไม่ไม่ได้
แต่เขาชอบจะโกนเสียงดังเวลาเขาไม่พอใจ
หรือที่หนักที่สุดก็คือเป็นคนที่ชอบฟ้องแม่กับเรื่องที่เกินจริง
ทำตัวน่ารำคาญ
เวลาเรียกจะไม่ชอบตอบ
ทำอะไรก็ชอบใช้ความรุนแรง
ชอบอวด
ชอบพูดอะไรไม่คิด
ชอบทำตัวเด่นเวลามีคนเยอะๆ
และชอบทำทุกอยากให้เสียงดังที่สุด
และสุดท้ายที่เป็นเหตผลที่ผมคิดออกจากบ้านคือ
พวกเขาชอบเข้าข้างกันเอง
ชอบด่าผมด้วยคำที่ทำให้ผมเสียใจ
ไม่ค่อยรักผมที้งที่ผมรักพวกเขามาก
เหอะ
ผมๆม่เคยไม่สงสารคนอื่นในครอบครัวเลย
ผมพยายามช่วยในสิ่งที่ผมกล้า
แต่พวกเข้าก็มักจะด่าผมเสมอ
ทั้งๆที่ผมพยายามแล้วแท้ๆ
แต่ไม่มีใครในครอบครัวเข้าใจผมเลย
พวกเขามักจะเล่นกับความความรู้สึกผม
ทำให้ผมเจอกับสิ่งที่ผมกลัวหรื่อไม่ชอบ
ทำให้ผมกลายเป็นคนเก็บตัว
หากผมเสียใจอะไรผมจะนั้งร้องให้คนเดี่ยวเสมอ
และผมรักพวกเขามาก
ทำให้ปัจจุบันผมดูเหมือนคนโง่เลย
เขาไม่เคยเป็นห่วงผมจริงๆ
เมื่อไม่มีอาหารกินหรือผมหิวมากๆ
พวกเขาจะไม่คิดถึงผมเลย
ทำให้ปัจจุบันที่ผมคิดจะฆ่าตัวตทยแต่ไม่กล้า
จึงคิดหาวิธีแยกออกจากครอบครัวแทน
ตอนแรกผมอยากหนี้ออกจากบ้านแต่กลัวตายมากๆ
จึกกไบังหาวิธีอื่นอยู่
ที่กลัวตายเพราะผมไม่มีรายได้
ผมเป็นนักเรียนที่อายุมีเพียงแค่14เกือบขึ้15
เท่านั้น
ผมจึงกำลังหาทางที่ผมสามารถแยกออกจากครอบครัวและอยู่รอดได้

ขอบคุณที่รับฟังนะครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่