คือเราเป็นผู้หญิง กำลังเรียน อยู่ในช่วงวัยรุ่น คือเราก็มีแฟนมีเพื่อน พ่อแม่เราแยกทาง เราอยู่กับแม่ แม่มีแฟนใหม่ ทุกอย่างโอเค แต่แม่ชอบด่าเรา ด่าทุกไปเรื่อง เราถามว่าของอยู่ที่ไหนก็จะโดนด่าว่า ก็ตรงนั้นไง ทำไมควายขนาดนี้ เป็นน้ำเสียงด่าจริงจัง โดนด่าทุกวัน แล้วแม่ก็จะไปคุยกับเพื่อน/แหนของเขาว่า เราเป็นเด็กไม่ดีอย่างงู้นอย่างี้ แต่เขาไม่บอกใครเลยว่าเขาด่าเราขนาดไหน มีครั้งหนึ่งไล่เราไปตาย คือเราเครียดมาก จนเรามีแฟน แม่รับรู้ เวลาแฟนเรามาบ้าน แม่จะพูดดีกับเรา ขอไปซื้อข้าวก็ให้ไป แต่พอแฟนเรากลับ แม่ด่าเราตลอด ขอไปซื้อขนมร้านในซอยยังไม่ให้ไป แล้ววันหนึ่งเพื่อนชวนเราไปเที่ยว เราเป็นคนที่เคยมีเพื่อนกลุ่มใหญ่ ตอนนี้เหลือเพื่อนจริงๆคนเดียวเพราะแม่เรา แม่เราไม่ให้ไปไหนเลย พอขอก็โดนด่า จนเพื่อนเราเริ่มออกห่าง ตอนนี้เหลือเพื่อนคนเดียว พอเพื่อนคนนั้นชวนไปค่สเฟ่ที่ห่างจากบ้านเรา1-2กิโล แม่ก็บอกว่าทำงานไปส่งไม่ได้ เราก็บอกว่า เราไปเองได้เพราะมันใกล้มากๆ แม่ก็ว่าเราอีกแล้วเราก็ไม่ได้ไป ทุกคนคิดยังไงคะ กับการที่เขาไม่ปล่อยเราจนเราไม่มีเพื่อน เหลือเพื่อน1คนและแฟน แฟนคอยปลอบเราทุกครั้ง ลืมบอก เราหาเงินเองได้แล้ว เราทำงานออนไลน์ มีเงินก้อน ที่เก็บกับแฟน หลักหมื่นเลยค่ะ เราคบกับเราแค่ปีกว่าๆ เรากับเขาช่วยเหลือดูแลกันมาตลอด เมื่อแม่รู้ว่าเราทำงานได้ แม่ก็มาขอเงินเรา บอกว่าเดี๋ยวคืน แต่เราบอกว่าไม่มี เพราะเรารู้ว่าเขาไม่คืน ขนาดตอนประถม เงินเก็บเราหลายพันคอขายังเอาไปซื้อของมาใช้เอง แล้วไม่คืนเงินเราด้วย เราคาใจว่าทำไมเขาไม่ปล่อยเรา ทั้งๆที่เขาปล่อยพี่สาวเราตั้งแต่15-16 ปล่อยไปนู้นไปนี่ อีกอย่าง พี่สาวเราแอบพาแหนมาที่บ้านบ่อยๆ แอบมาทำอะไรกัน เราก็ต้องปิดไว้ แต่แม่มักจะบอกว่าพี่สาวเราดีแบบนั้นแบบนี้ เราอยากบอกความจริงมากว่ามัรไม่ได้ดีอะไรเลย ้เราอิจฉาพี่สาวที่ได้ทุกอย่าง แม่เราซื้อของให้พี่สาวตลอดแต่เราต้องรอใช้ต่อ เราแทบไม่มีอะไรเป็นของใหม่ ต้องรอขอจากพี่สาว เราควรออกจากบ้านดีมั้ยคะหรือทนต่อไป ที่เราทนอยู่เพราะเรายังเรียนไม่จบ แต่เราทนมาหลายปีแล้ว เริ่มไม่ไหวแล้วจริงๆ อึดอัดมาก ร้องไห้ทุกวัน เหนื่อยมากค่ะ