คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
เราว่าแม่คุณต้องการจิตแพทย์ค่ะ 40 ยังไม่วัยทองนะ เราแก่กว่าแม่คุณอีกยังไม่เป็นงี้ ถ้าเป็นไปได้พาเค้าไปหาหมอดีกว่าค่ะ
ก๊อตซิล่าชุบแป้งทอด ถูกใจ, flax ถูกใจ, Restful ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1142689 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 6628307 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4989716 ถูกใจ, KEMAC หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 6733024 ถูกใจ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
ขอแทนตัวว่าป้านะคะ (42-43)
ป้าพอเข้าใจอารมณ์แม่ของเอ็มนะ
1.ท่านเครียดเรื่องอะไรหรือเปล่า
เรื่องงาน เรื่องเงิน เรื่องการเลี้ยงดูลูก
ความรับผิดชอบต่างๆ ที่แม่แบกไว้คนเดียว
2.ความรักและความหวังดี อยากให้ลูกกินอิ่มๆ
แต่การแสดงออกถึงความรักเป็นในแบบไม่นุ่มนวลอ่อนโยนเท่าที่ควรจะเป็น
อาจจะเพราะนิสัยเดิมๆของแม่ที่ไม่ใช่ผู้หญิงหวานๆใจเย็น ทำให้การแสดงออกถึงความรักลูก
ออกมาแรงๆดูน่ากลัวเหมือนพายุ
ความเครียดสะสมเป็นสาเหตุสำคัญของการแสดงความก้าวร้าว
ถามว่า แล้วทำไมต้องมาลงที่เอ็มคนเดียว
เพราะเอ็มคือคนที่แม่รู้ว่าเอ็มจะไม่สวนกลับ 🤭
เอ็มคือเซฟโซนของแม่ คือที่รักของแม่
ไม่ต้องน้อยใจที่แม่พูดดีกับคนอื่นหรือแมวหมา
เพราะพวกนั้น ไม่ได้อยู่ในชีวิตประจำวัน
ไม่ได้อยู่ในความรับผิดชอบของแม่
พวกนั้นแม่ก็แค่หวานด้วยเป็นครั้งคราว
แต่กับเอ็มคือแม่ต้องดูแลมาตลอด
เวลาเอ็มจะถามจะคุยอะไร ทำไมแม่คิ้วขมวดรอ
เพราะแม่ตั้งใจรอรับปัญหาของเอ็มไงคะ
คนอื่นน่ะ แม่แค่รับรู้ พูดปลอบใจพอเป็นพิธี
แต่กับเอ็ม แม่อาจจะด่า ไปทำความเดือดร้อนอะไรมา นั่นนี่
แต่แม่ก็รอช่วยแก้ไขปัญหาด้วยเสมอ จริงไหม
คอมเมนท์ของป้าอาจจะเข้าข้างแม่เอ็ม
ใครอ่านแล้วอาจจะไม่เห็นด้วย
แต่ป้าอยากให้เอ็มอดทน แม่ก็คือแม่
วันที่เราอ้อแอ้ นอนแบเบาะ
ทำอะไรไม่ได้แม้แต่พลิกตัว
ก็มีแต่แม่นี่แหละที่ทำให้เราทุกอย่าง
รีบๆเรียนให้จบ มีงานทำไวๆ
ให้แม่มีความสุขกายสบายใจ
ป้าพอเข้าใจอารมณ์แม่ของเอ็มนะ
1.ท่านเครียดเรื่องอะไรหรือเปล่า
เรื่องงาน เรื่องเงิน เรื่องการเลี้ยงดูลูก
ความรับผิดชอบต่างๆ ที่แม่แบกไว้คนเดียว
2.ความรักและความหวังดี อยากให้ลูกกินอิ่มๆ
แต่การแสดงออกถึงความรักเป็นในแบบไม่นุ่มนวลอ่อนโยนเท่าที่ควรจะเป็น
อาจจะเพราะนิสัยเดิมๆของแม่ที่ไม่ใช่ผู้หญิงหวานๆใจเย็น ทำให้การแสดงออกถึงความรักลูก
ออกมาแรงๆดูน่ากลัวเหมือนพายุ
ความเครียดสะสมเป็นสาเหตุสำคัญของการแสดงความก้าวร้าว
ถามว่า แล้วทำไมต้องมาลงที่เอ็มคนเดียว
เพราะเอ็มคือคนที่แม่รู้ว่าเอ็มจะไม่สวนกลับ 🤭
เอ็มคือเซฟโซนของแม่ คือที่รักของแม่
ไม่ต้องน้อยใจที่แม่พูดดีกับคนอื่นหรือแมวหมา
เพราะพวกนั้น ไม่ได้อยู่ในชีวิตประจำวัน
ไม่ได้อยู่ในความรับผิดชอบของแม่
พวกนั้นแม่ก็แค่หวานด้วยเป็นครั้งคราว
แต่กับเอ็มคือแม่ต้องดูแลมาตลอด
เวลาเอ็มจะถามจะคุยอะไร ทำไมแม่คิ้วขมวดรอ
เพราะแม่ตั้งใจรอรับปัญหาของเอ็มไงคะ
คนอื่นน่ะ แม่แค่รับรู้ พูดปลอบใจพอเป็นพิธี
แต่กับเอ็ม แม่อาจจะด่า ไปทำความเดือดร้อนอะไรมา นั่นนี่
แต่แม่ก็รอช่วยแก้ไขปัญหาด้วยเสมอ จริงไหม
คอมเมนท์ของป้าอาจจะเข้าข้างแม่เอ็ม
ใครอ่านแล้วอาจจะไม่เห็นด้วย
แต่ป้าอยากให้เอ็มอดทน แม่ก็คือแม่
วันที่เราอ้อแอ้ นอนแบเบาะ
ทำอะไรไม่ได้แม้แต่พลิกตัว
ก็มีแต่แม่นี่แหละที่ทำให้เราทุกอย่าง
รีบๆเรียนให้จบ มีงานทำไวๆ
ให้แม่มีความสุขกายสบายใจ
สมาชิกหมายเลข 5901881 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 8045388 สยอง, เย็นตาโฟใส่ไข่ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3156223 ถูกใจ, ToR_GerRarD ถูกใจ, yeolyeolyeol สยอง, flax ถูกใจ, Fly Me to the Other Moon ถูกใจ, PINKIE_KOYKOY ถูกใจ, ณ ขณะหนึ่ง ถูกใจรวมถึงอีก 7 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ทะเลาะกับแม่เรื่องไร้สาระมาก แม่ใครเป็นแบบนี้ ไม่รู้จะทำยังไงแล้วชีวิต???
เรียลๆ ตรงๆ เลยนะ
แม่อายุประมาณ40-41 แม่อ่ะชอบทำหน้าไม่พอใจใส่ผมมาหลายวันแล้ว
ทั้งที่ผมไม่รู้ว่าตัวผมทำไรผิด แบบประมาณว่า อยู่ดีอยากจะวีนก็วีน
เราก็เลยคิดว่า มันคือวัยทอง แต่ทุกคนรู้ไหมครับ อาการ วีน เหวี่ยง *"แม่ทำใส่ผมแค่คนเดียว*"
คนอื่นมาคุยแม่ยิ้มเฮฮา ยิ้มสนุกสนาน แต่ผมเรียกแม่ *"แม่ทำหน้าขมวดคิ้วรอเลย*"
ผมไม่รู้ว่าผมทำไรผิด นึกไม่ออกเลยจริงๆ เป็นมา2 วันแล้ว เด็กข้างบ้านมาคุยกับแม่ แม่คุยน้ำเสียงอ่อนน้อม นุ่มนวล กับเด็ก
แต่กับผม *"อะไร*" แบบเสียงเดือด ไม่ต่างจาก *"อะไรของ*" มากเท่าไหร่หรอก
แล้วเรื่องวันนี้มันร้ายแรงมาก
ผมนั่งทานข้าวอยู่กับแม่กับคนในบ้าน (เล่าแบบเรียลๆนะ) ผมนั่งกินข้าวกระเพราอยู่
แต่มันมีปลาหมึกเหลือ2 ตัวสุดท้ายในถ้วย
แม่ก็บอก (A แม่ Mผม)
A: เอาไปกินสิ 2 ตัวสุดท้าย
B: แม่กินเลย ผมยังกินข้าวในถ้วยอยู่ (มันเหลือเยอะ)
อยู่ๆแม่ตะโกนเลย แบบมองไปบ้านตรงข้าม ให้บ้านตรงข้ามได้ยินเลย ด่าผมว่าเป็นเหี้* อะไร ไอ้🐃 ผมนี้ งง เลย
แม่ก็ลุกไปในครัว ด่าไปอีก แม่ก็พูดใส่ผมว่า *"ปล่อยให้แม่มเป็นโรคซึมเศร้าตายเลย"
ผมนี่ร้องไห้เลย (ผมอ่ะชอบเอาหมอนปิดหน้าแล้วตะโกนให้สุดเสียง เวลาทะเลาะกับแม่ ทำบ่อยมาก)
ผมก็ถาม *"ผมทำไรผิด แม่ต้องการอะไร ผมไม่กินผมผิดมากใช้ไหม*"
แม่ตอบว่า*" เออ ทำไมแค่นี้ไม่กิน มีไรกุจะไม่เรียกมากินอีก ปล่อยเป็นโรคซึมเศร้าตายไปเลย ยังย้ำคำเดิม"* ผมร้องไห้วิ่งเข้าห้องเลย
ป.ล. ผมไม่รู้ผมทำไรผิด ยังไม่รู้สาเหตุ อะไรเลย พูดกับคนอื่นยิ้มแย้ม กับผมขมวดคิ้วใส่โหดๆ (ขนาดแมวแม่ยังพูดดีใส่เลย)
ป.ล.2 ชีวิตผมไม่เหลือใครแล้ว รู้ว่าไม่มีใครรัก ไม่เหลืออะไรสักอย่าง
แต่เหมือนว่าผมยังต้องทำอะไรสักอย่าง ในใจมันบอก
*ขอบพระคุณที่อ่านจบนะครับ*