สวัสดีครับผมอายุ 16 ปี ครับอยู่ ม 5 เป็นผู้ชายชอบผู้ชายด้วยกันครับ แต่ไม่ได้ออกสาวเป็นคนออกเเนวพูดน้อยขาวๆน่ารักหน่อยๆอยู่ชายล้วนครับเลยไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิง
      

       ผมไม่ไหวแล้วไม่ไหวเเล้วจริงๆ…ทำไมการแอบชอบเพศเดียวกันมันทรมานขนาดนี้อะคับถึงคนจะรณรงค์กันเท่าไรเรื่องเพศแต่ผมเจอหน้ากันครั้งเเรกทุกคนก็จะตีความมาเสมออันดับแรกเสมอว่า “ผมชอบผู้หญิง” พอผมเริ่มทำตัวใส่ใจกับคนที่ผมแอบชอบมากเท่าไรเขาก็จะสงสัยว่า “ชอบผู้หญิงจริงป่าววะ” ทั้งที่ผมไม่เคยบอกรสนิยมทางเพศของตัวเองเลย ทำให้การบอกชอบ บอกรัก การแสดงออกทางความรักของผมกับกับคนที่ผมแอบชอบมันยากลำบากไปด้วย เวลาเห็นเขาเล่นสนุกโดยไม่สนใจเราไม่ว่ากับ ผญ หรือ ผช ก็นั้นแหละตามภาษาคนแอบชอบเราก็ได้แต่หงุดหงิดทำอะไรมากไม่ได้แล้วยิ่งพอเป็นเพศเดียวกันมันยิ่งทำอะไรไม่ได้เลย พอเขาทำเราเจ็บโดยที่เขาไม่รู้ตัวเราก็ไม่รู้จะไประบายให้ใครปรึกษาใครเเล้วเราก็ต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวรู้ไหมครับว่ามันทรมานมากแค่ไหน… ที่ผมบอกไประบายให้ใครไม่ได้เพราะอย่างที่ผมบอกทุกคนตีความว่าผมชอบผู้หญิงเพราะฉะนั้นผมมั่นใจมากว่าถ้าผมระบายเรื่องที่ผมแอบชอบเขาไปแม้แต่ระบายกับเพื่อนสนิทถึงเขาจะเป็นคนที่ไม่ได้เหยียดเพศก็ตามเเต่ยังไงเขาก็ต้องแปลกไปอยู่ดีจริงไหมละครับ… เพราะฉะนั้นความรักของเพศแบบผมมันก็ต้องเก็บไว้คนเดียวมาตลอดเพราะผมไม่อยากเสียความเป็นเพื่อนไป         มันเจ็บมากจริงๆนะครับ…😢  
  

     แล้วผมควรทำยังไงดีครับเวลาที่ผมเจ็บจากคนที่ผมแอบชอบ  แล้วก็อยากจะถามคนที่เป็นแบบผมเเต่มีแฟนเเล้วว่า ตอนที่คุณบอกชอบเขารู้ได้ไงหรอครับว่าเขาชอบเพศอะไรแล้วทำไมถึงตัดสินใจบอก เเล้วก็คนที่บอกไปเเล้วแต่เขาบอกว่าเขาไม่ได้ชอบเพศเดียวกันเเล้วหลังจากนั้นเขาเปลี่ยนไปมากไหมครับ