😨😨😨
ทุกครั้งที่มีหนังแนวภาพที่ถ่ายทำด้วยกล้อง Handheld ต่อให้มีคนบอกว่าสนุกแค่ไหน หรือดียังไง ผมจะเลี่ยงไม่ดูเลย เพราะว่าผมเป็นคนที่แพ้หนังที่เป็นภาพแบบนั้น คือดูได้ไม่เกิน 5 นาทีเพราะผมจะมึนหัวและจะอ้วกทุกที สำหรับ "ร่างทรง" หนังที่เป็นกระแสอย่างหนักหน่วงในช่วงนี้ เป็นหนังที่ผมยอมเสี่ยงกับอาการมึนหัวเพื่อเข้าไปพิสูจน์ความหลอนที่ถูกพูดถึงกันอย่างมากในขณะนี้ และผมเองก็อยากดูอยู่แล้วด้วย 

 
😨😨😨
เรื่องราวการถ่ายทำสารคดีติดตามชีวิตครอบครัวหนึ่งในภาคอีสานของไทย ที่ได้สืบเชื้อสายร่างทรง ‘ย่าบาหยัน’ มาหลายชั่วอายุคน ซึ่งเชื่อกันว่าจะเลือกแต่ร่างของผู้หญิง เพื่อสืบทอดทายาท โดยมี นิ่ม (สวนีย์ อุทุมมา) เป็นผู้สืบทอดสายเลือดร่างทรงคนปัจจุบัน ก่อนที่จะพบว่าเริ่มมีอาการแปลกประหลาดหลายอย่างเกิดขึ้นกับ มิ้ง (นริลญา กุลมงคลเพชร) หลานสาวคนเดียวของตระกูลที่คาดกันว่า น่าจะถูกรับเลือกให้เป็นทายาทร่างทรงคนต่อไป แต่มิ้งกลับมีอาการน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ จนสมาชิกในครอบครัวเริ่มสงสัยกันว่า สิ่งที่เข้ามาอยู่ในร่างของมิ้งอาจจะไม่ใช่ ย่าบาหยัน อย่างที่ทุกคนคิด


😨😨😨
มันคือหนังที่เล่าเรื่องเหมือนสารคดีซึ่งค่อนข้างจะไม่ได้เห็นสักเท่าไหร่แล้วในสมัยนี้ แต่ก็ไม่ได้ออกแนวสารคดีซะทีเดียว เหมือนเป็นการผสมผสานกันหลายๆ แบบ ทั้งรูปแบบสารคดีเต็มๆ รูปแบบของหนัง และรูปแบบของกล้อง Handheld ซึ่งในช่วงแรกจะเน้นไปทางบอกเล่าแบบสารคดีซะส่วนใหญ่ และมันก็จะเนิบๆ แต่เต็มไปด้วยความลึกลับแห่งความเชื่อของชาวอีสานที่เราจะได้เห็นแบบนี้ก็ตามหมู่บ้านหรือในพื้นที่ที่ค่อนข้างห่างไกลจากความศิวิไลพอสมควร


😨😨😨
สิ่งที่เราจะได้เห็นตลอดการเดินเรื่องของหนังคือ ความขัดแย้งทางความคิดระหว่างความเชื่อที่มีมานาน กับสิ่งที่ประสบพบเจอในความเป็นจริง แม้แต่ตัวคนที่บอกว่าตนเองคือร่างทรง หรือคนในครอบครัว ก็ยังมีความเชื่อที่ขัดแย้งกันอยู่ เหมือนกับคนทั่วไปที่เมื่อพูดถึงเรื่องลักษณะนี้ เราก็จะเห็นการถกเถียงกันถึงความเป็นไปได้และหลักเหตุผลทางวิทยาศาสตร์และไสยศาสตร์มาหักล้างกันอยู่เสมอ แต่หนังก็จะพาคนดุค่อยๆ ดิ่งลึกเข้าไปจนเกิดเป็นความเชื่อในสิ่งที่ตากำลังดูอยู่ทีละน้อยจนกลายเป็นความหลอนที่เกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว


😨😨😨
ถ้าพูดถึงหนังสยองขวัญแนวผีเข้าสิง ร่างทรงอะไรต่างๆ ต้องยอมรับว่า ฉากหลายๆ ฉากในหนังเรื่องนี้จะพาเรานึกไปถึงหนังหลายๆ เรื่องที่โด่งดังในอดีต ทั้ง The Blair Witch Project, The Exorcist, Paranormal Activities, หรือในหนังเกาหลีเรื่องล่าสุดที่ผมดูก็ Metamorphosis และอีกหลายๆ เรื่องที่ต้องบอกว่า เรื่องนี้อาจจะได้รับอิทธิพลของฉากเหล่านี้มาอย่างชัดเจน แต่ก็สามารถทำออกมาเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองได้อย่างดีเยี่ยม เราจะเจอความหลอนมาหลอกเราอยู่ตลอดทั้งเรื่อง โดยเฉพาะช่วงพีคนี่แบบว่าทำเอาเหวอไปเลย


😨😨😨
แต่จุดอ่อนของหนังมันก็มี เพราะด้วยหนังแสดงตัวว่าเป็นหนังสารคดี เพราะฉะนั้นมันจะต้องมีคนเป็นตากล้องจับภาพอยู่ตลอดเวลา แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถ้าเราเกิดเข้าไปอยู่ในสถานการณ์นั้นจริงๆ ถ้าเกิดว่ามีผีหรืออะไรก็ตามกำลังจะจู่โจมเรา โดยพื้นฐานแล้ว เราต้องหนีเอาตัวรอดแน่ๆ แต่ในหนังเหมือนกับว่า ยังคงถ่ายอยู่ตลอดเวลาโดยไม่ได้คิดจะหนีจากตรงนั้น ซึ่งมันก็ไม่ได้สมเหตุสมผลสักเท่าไหร่


😨😨😨
อีกเรื่องที่ยังอาจจะไม่ค่อยแข็งมากนักคือ มันมีบางจุดบางเรื่องราวที่หนังผูกปมไว้ ผมอาจจะไม่บอกเพราะเดี๋ยวจะเป็นการสปอยล์เนื้อเรื่องไป มันคือเรื่องสาเหตุต่างๆ ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เหมือนหนังพยายามหา choice 1, 2, 3 มาให้คนดูเขว หรือมาสร้างแรงสนับสนุนการถูกกระทำที่สิ่งลี้ลับทำกับตัวละครในเรื่อง แต่ก็เหมือนกับสร้างประเด็นขึ้นมาแล้วก็โยนมันทิ้งไป มันก็เลยกลายเป็นคำถามหลังจากดูจบว่า เอ๊ะ แล้วประเด็น 1, 2, 3 ที่ว่า สรุปมันเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่ ซึ่งก็ได้แต่ทิ้งคำถามไว้ให้อึนๆ กันไป 


😨😨😨
ส่วนเรื่องมุมกล้อง ผมขอข้ามไปละกัน เพราะสำหรับผมมันคือจุดอ่อนของัวเองที่ดูหนังที่มีมุมกล้องแบบนี้ไม่ค่อยได้ มันเลยทำให้ผมต้องพยายามทนกับอาการมึนหัวและมวนท้องจะอ้วก เพื่อดูจนจบ แต่บางคนอาจจะไม่มีอาการแบบนี้เลย ส่วนในเรื่องเนื้อหาและความหลอน ต้องบอกว่าเรื่องนี้สุดจริงๆ หลอนติดตาเลยทีเดียว โดยเฉพาะทักษะการแสดงที่ไม่ธรรมดาของตัวเอกของเรื่อง คือ น้องญดา นริลญา กุลมงพลเพชร ที่รับบท มิ้งค์ รอยแสยะยิ้มของเธอยังติดตาผมอยู่เลย น้องทุ่มเทและแสดงได้ดีเกิดคาดเลยครับ 

ชอบอ่านรีวิวหนัง แวะมาพูดคุยกันได้นะครับ >>> https://www.facebook.com/DooNangGunMai