สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยนะคะ คือบ้านเรามีเรา พาอ แม่ พี่ชาย น้องชาย น้า(เมียพ่ออีกคน ซึ่งเป็นเพื่อนกับเเม่เรามาก่อน) พ่อเราอารมณ์เสียง่าย หงุดหงิดง่าย ขี้โมโห ขอพูดก่อนนะคะเรามีบ้านสองหลัง อยู่ปากซอยกับท้ายซอย ปากซอยมีเรา แม่ พี่ น้อง อยู่ด้วยกันค่ะ ท้ายซอยเป็นบ้านที่พ่ออยู่กับเมียอีกคน คือปีที่ผ่านมาบ้านเราเป็นหนี้ค่ะ ทำให้ต้องขายบ้านปากซอยมาอยู่กับพ่อ แต่แบต้องกั้นห้องอะค่ะนอนรวมกันกับแม่ พี่ น้อง เรา คือถึงแม้เรายังเป็นเด็ก(อายุ17) แต่เราก็รับรู้ปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นอยู่อะค่ะ คือแม่พยายามจะมห้เรากลับไปมีทุกอย่างเหมือนเดิม แล้วมีผู้ชายคนนึงเหมือนมาขวนแม่ทำธุรกิจแบ้วก็ไปด้วยดีค่ะราบรื่น แล้วพ่อเราก็อยากได้เงินมาทำธุรกิจเค้าเองเลยขอยืมเงินแม่บอกว่าตะคืน แม่เราเลยยืมผู้ชายคนนั้นค่ะ เค้าให้ยืมเพราะเเม่เราก็ค่อนข้างเขื่อถือได้เลยค่ะ แม่เราเจ้มงวดเรื่องแบบความซื่อสัตว์มากแต่พอถึงวันพ่อเราไม่ยอมคืนค่ะ เลยทะเลาะกับแม่ แม่บอกว่าเอาเงินมาตากผู้ชายคนนั้นต้องคืนเขา เรารู้จักพ่อเราดีค่ะ พ่อเราด่าแม่ว่าจริงๆผู้ชายคนนั้นไม่ใช่แค่หุ้นส่วนแต่เป็นผัวใหม่แม่ เราได้ยินกับหูเลยค่ะ พ่อยืมมาประมาณแสนกว่าบาทแต่ไม่มีคืน พ่อพูดว่าแม่ว่า ขอไม่คืนเงินนะเพราะแม่คงหาเวลาไปมีซัมติงวรองกับผู้ชายคนนั้นแล้วถึงได้เงินมา งั้นก็ถือเป็นค่ามีซัมติงวรองแล้วกัน ว่าซั่นนนนน เรานี่งงเลย อะไรเนี่ยยวยวว ประมาณว่าด่าแม่เราขายตัวอะค่ะ พูดแนวนี้ตลอดหลายครั้งเราเห็นแม่เสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า คือเอาจริงๆเราชอบดูหนังนะแต่ไม่คิดว่าชีวิตจริงมันตะอะไรขนาดนี้ แม่เราหนีพ่อเราไปบ่อยคระแต่พ่อเราชอบสั่งให้เราร้องไห้แล้วโทรหาแม่ แม่ก็ตะสงสารแล้วกลับมา คือเรางงมากพ่อจะคอยจ้องทุกการกระทำมห้เราร้องไห้ให้แม่ฟัง ซึ่งแม่กลับมาจริงคือเราทำอะไรไม่ได้เพราะพ่อดูตลอด ครั้งล่าสุดแม่เราตัดสินใจบอกเราตรงๆว่าตะไปอยู่ที่อื่นมีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง เราตัดสินใจช่วยแม่วางแผนหนีค่ะ เราข่วยแม่เก็บกระเป๋าแล้วก็ทำทุกอย่าง เรากับร้องกับพี่วางแผนกีนเรียบร้อยจนรอบนี้แม่หนีไปได้จริงค่ะ แบบไม่ได้กลับมา  ผ่านไปประมาณครึ่งปีแม่ก็ติดต่อกลับมาค่ะ โทรมาคุยดีๆกับพ่อว่าจะเอาเรากัยร้องไปอยู่ด้วย พอกลางคืนพ่อเราก็มาปลุกเราบอกว่า เขาจะไปอยู่ที่อื่นเหมือนกันค่ะ จอให้เราไม่ค้องตามหาเขา ให้เรากับน้องไปอยู่กับแม่ แต่ถามเราว่า เค้าไม่ดีตรงไหน ทำไม่เราถึงไม่อยากอยู่กับเขาบลาๆๆๆ คือตอนแรกๆที่พ่อเราพูดแบบนี้เราก็รู้สึกผิดนะคะ คือถึงพ่อจะนิสัยเสียทุกอย่างแต่เรารู้ค่ะว่านิสัยดีอย่างเดียวของเค้าคือเค้ารักเรา รักน้อง รักพี่ อันนี้เป็นเรื่องจริงค่ะเรารู้แค่นี้ นอกนั้นพ่อเราก็จัดเป็นคนไม่ดีทั้งหมดโดยแท้ แต่พ่อพูดกรอกหูถึงแม่เราตลอดค่ะว่าต่อให้ไปอยู่กัยแม่เราก็อาจจะรับผัวใหม่แม่ไม่ได้นะ แล้วก็ชอบเสี้ยมว่าแม่เรานิสัยไม่ดี แล้วก็ชอบพูดเอาดีเจ้าตัวเองว่าตัวเองดีที่สุด เราก็งงๆๆเค้าจะชอบถามว่าอยากไปอยู่กับแม่มากว่าเขาอยู่แล้วใช่มั้ย ซึ่งเราก็บอกตรงๆว่าใช่ เราอยากอยู่กับแม่มากกว่า เค้าก็ดราม่ายาวนาน10ชั่วโมง ซึ่งเราก็เข้าใจนะ แต่พูดกันตามตรงเราไม่เข้าใจว่าทำไมเค้าถึงไม่พิจารณาตัวเองบ้างเลย พูดไปก็อายปากยังไงก็เป็นพ่อเรา เค้าก็เลี้ยงเรามาตลอดชีวิต เรารับรู้ว่าเค้าเป็นคนที่ไม่ควรอยู่ด้วยเป็นที่สุด สภาพจิตย่ำแย่ เรามีปัญหาเพราะพ่อทำให้เราเคยเป็นโรคซึมเศร้าระดับ 1 (เรื่องนี้ไม่มีคนรู้มีเรารู้คนเดียว) เรารับรู้ได้ว่าน้องเราขนาดเป็นเด็กยังพูดว่าเครียดกีบสิ่งที่พ่อกรอกหูอยู่บ่อยๆบางทีเราก็คิดว่าเรารู้สึกผิดถ้าจะไปใข้ขีวิตดีๆกับแม่ แต่อีกใจก็คิดว่าถูกแล้ว มันขีวิตเรา แต่ก็คิดอีกว่าพ่อจะอยู่คนเดียวได้จริงมั้ย ถึงแม้เขาจะเป็นคนนิสัยไม่ดีมากกถึงมากที่สุดก็เถอะ แต่เราก็อยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้ทั้งสภาพแวดบ้อม จิตใจ ทุกๆอย่างอะค่ะ เห้อออออ เครียดดด เพราะเราไม่รู้ส่าเราควรรู้สึกอะไรถึงจะถูกต้อง