สวัสดีค่ะ สังเกตตัวเองมาประมาณ1เดือน รู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปมาก ชอบเก็บตัวอยู่คนเดียว ไม่ค่อยคุยกับใครแม้กระทั่งคนในครอบครัว
ไม่ค่อยกินข้าว คือตื่นมาอาบน้ำแล้วกลับไปอยู่ในห้องจนตกดึก21:00ก็ออกมากินข้าวอาบน้ำแล้วก็กลับเข้าไปในห้องกว่าจะนอนหลับก็ ตี2-3 ตื่น7โมง ส่วนความรู้สึกไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะแย่มาก แต่เราชอบที่โดดคนอื่นทิ้งให้อยู่คนเดียว แต่เราอ่อนไหวง่ายมาก คำพูดนิดๆหน่อยๆก็เศร้ามาก อย่างที่เรากน้ามืดบ่อยๆมีเสียงในหูเราบอกใคร ก็ไม่มีใครสนใจบอกแม่ไปหลายครั้งแม่ก็ไม่ตอบโต้อะไร รู้สึกเหมือนไม่มีตัวตนเลยค่ะ ขนาดประสบอุบัติเหตุก็ยังไม่มีใครสนใจ แล้วเวลาจะออกไปหาเพื่อน แม่ก็จะหาทางไม่ให้เราไปแต่แม่ไปหาชู้ หนูรู้ว่าแม่มีชู้ค่ะแต่ไม่กล้าทำอะไร หนูไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้วมันเศร้ามากไม่รู้จะพูดให้ใครฟังพูดไปก็กลัวเขาเอาไปเล่าต่อไม่เชื่อใจใครโดนโกหกมาตลอด ตอนนี้หนูพึ่งอายุ14อยากกนีออกจากตรงนี้มากแต่ทำไมได้เลย หนูรู้สึกว่ามันหนักเกินไปทั้งการเรียนอีก จนบางที่ก็ไม่อยากอยู่แล้ว เคยพยายามฆ่/ตัวตายแต่ก็ไม่ได้เพราะยังมีความปราณีตัวเองอยู่🙂
ไม่ใชโรคซึมเศร้า
ไม่ค่อยกินข้าว คือตื่นมาอาบน้ำแล้วกลับไปอยู่ในห้องจนตกดึก21:00ก็ออกมากินข้าวอาบน้ำแล้วก็กลับเข้าไปในห้องกว่าจะนอนหลับก็ ตี2-3 ตื่น7โมง ส่วนความรู้สึกไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะแย่มาก แต่เราชอบที่โดดคนอื่นทิ้งให้อยู่คนเดียว แต่เราอ่อนไหวง่ายมาก คำพูดนิดๆหน่อยๆก็เศร้ามาก อย่างที่เรากน้ามืดบ่อยๆมีเสียงในหูเราบอกใคร ก็ไม่มีใครสนใจบอกแม่ไปหลายครั้งแม่ก็ไม่ตอบโต้อะไร รู้สึกเหมือนไม่มีตัวตนเลยค่ะ ขนาดประสบอุบัติเหตุก็ยังไม่มีใครสนใจ แล้วเวลาจะออกไปหาเพื่อน แม่ก็จะหาทางไม่ให้เราไปแต่แม่ไปหาชู้ หนูรู้ว่าแม่มีชู้ค่ะแต่ไม่กล้าทำอะไร หนูไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้วมันเศร้ามากไม่รู้จะพูดให้ใครฟังพูดไปก็กลัวเขาเอาไปเล่าต่อไม่เชื่อใจใครโดนโกหกมาตลอด ตอนนี้หนูพึ่งอายุ14อยากกนีออกจากตรงนี้มากแต่ทำไมได้เลย หนูรู้สึกว่ามันหนักเกินไปทั้งการเรียนอีก จนบางที่ก็ไม่อยากอยู่แล้ว เคยพยายามฆ่/ตัวตายแต่ก็ไม่ได้เพราะยังมีความปราณีตัวเองอยู่🙂