" Mama, I don't wanna die I sometimes wish I'd never been born at all " นี่คือเพลงจาก เพลง "Bohemain Rhapsody" ศิลปินวงQueen มีความหมายว่า "แม่จ๋า... ผมไม่ต้องการจะตาย และบางครั้งก็คิดว่าผมไม่ควรจะเกิดมาด้วยซ้ำ " การการเขียนเพลงของนักร้องนำ Freddie Murcury ท่อนนี้เราได้ฟังแล้วรู้สึกสะเทือนใจมาก รู้สึกว่าโลกนี้มันโหดร้ายกับชีวิตคนได้ถึงขนาดนั้นเชียวหรือ และทุกครั้งที่มีความเศร้าใจเกิดขึ้นเรามักจะมองหาคนที่เราคิดว่าเขาคือคนที่สามารถเป็น Comfort zone สำหรับเรามากที่สุด ซึ่งในที่นี้เฟรดดี้ เรียก Mama นั้นก็คือแม่นั้นเอง
ที่จริงความโศกเศร้า การรู้สึกไม่มีความสุขในจิตใจคนเรา เป็นเพราะโลกภายนอกก็คือปัจจัยภายนอก หรือเป็นเพราโลกภายในก็คือจิตใจของเราเองนั้น อันนี้สำหรับผู้เขียนมองเป็นว่าเป็นไปได้ทั้งสองกรณีประกอบกัน แต่ในส่วนไหนจะมากกว่ากันก็ขึ้นอยู่กับว่าเรื่องนั้นจะส่งผลกระทบต่อคนๆนั้นได้มากแค่ๆไหน จะพูดไปก็ค่อนข้างจะเอียงไปทางภายในจิตใจซะหน่อยนะ อิอิ
ต้องบอกก่อนว่าอันนี้เป็นความรู้สึกของผู้เขียนเองซะส่วนใหญ่ อาจจะไม่ใช่ตามที่บอกก็ได้ ผู้เขียนเป็นคนที่มีความเครียดได้ง่าย หรือเรียกบ้านๆเลยก็คือชอบคิดมาก เครียดแม้แต่กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อยๆ บางครั้งมีคนรู้จักเดินสวนกันแล้วเขามีสีหน้าไม่อยากคุยกับเรา(เราอาจคิดไปเอง) เราก็เก็บมาคิดแล้วว่าเราไปทำอะไรผิดหรือเปล่า แล้วเป็นอยู่หลายวันเลย และจากเหตุการณ์อย่างนั้นไม่เพียงทำให้เราคิดมากอย่างเดียว มันทำให้เรามีความไม่ชอบหน้าและอาจมีความเกลียดเขาอยู่ในใจเล็กๆไปเลย และที่สำคัญเรื่องนั้นมันไม่เคยทำให้เรามีความสุขเลย
ผู้เขียนเลยมานั่งคิดดูว่าเป็นเพราะเขาที่ทำให้เราเครียด หรือเป็นเพราะจิตใจภายในเรามันอยู่ในภาวะไม่ปกติว่ะ 5555 จากการนั่งคิดทบทวนอยู่นานสาเหตุที่ทำให้ผู้เขียนมีอาการเครียดกับเหตุการณ์ต่างๆบ่อยมากเลยก็น่าจะมีประมาณดังนี้
- เหตุการณ์นั้นเป็นเหตุการณ์ที่เราคาดหวังอีกอย่างแต่ไม่ได้ตามหวัง เหมือนที่ผู้เขียนได้ยกตัวอย่างไปว่า เจอคนรู้จักแล้วเขามีอาการไม่ค่อยอยากพูดกับเรา แล้วมานั่งหงอยคิดมากไปเอง ก็เพราะน่าจะเพราะเราคาดหวังว่า เมื่อเราเจอคนๆนี้เขาจะพูดคุยกับเราอย่างสนิทใจ ถามนู้นถามนี้ตามประสาคนรู้จักกัน เมื่อมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นก็เลยมีอาการรู้สึกเดียวกับอาการผิดหวัง ทั้งที่เขาอาจจะมีเรื่องเครียดอยู่ก็ได้
- กลัวว่าการเปลี่ยนแปลงจะส่งผลกระทบในทางที่ไม่ดีกับเรา ความกลัวกับคนเราเป็นสิ่งคู่กัน ผู้เขียนมักกลัวเสมอเมื่อมีการเปลี่ยนหัวหน้างานใหม่ เพราะเราไม่รู้ว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งนั้นมั้นจะส่งผลกระทบต่อเหงือกและฟันของเราอย่างไร ถุ๊ย!! ไม่ใช่555 หยอกๆ เรามักจะกลัวเรื่องการเปลี่ยนแปลงเพราะคนเราไม่รู้อนาคตที่จะเกิดขึ้น มันอาจจะดีขึ้นกว่าเดิม หรือเลวร้ายกว่าเดิม แต่หากเรามองว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นไม่ว่าจะดีหรือร้ายมันก็ดีกับชีวิตเราหมด หากดีก็ดีหากไม่ดีก็เป็นการฝึกตัวเราให้มีภูมิต้านทาน (ไม่อยากใช้คำว่าอดทน มันดูเหนื่อย555) พร้อมจะเจออุปสรรคที่เข้ามาหลังจากนั้น
- บางเรื่องก็ต้องปล่อย หากสองข้อข้างต้นเมื่อเราปรับสภาพจิตใจให้เข้าใจในสิ่งๆต่างๆแล้ว แต่แค่สิ่งต่างๆมันไม่ได้เข้ากับเราจริงๆเราก็ต้องปล่อยไป เพราะบางเรื่องหากมันไม่สามารถปรับที่เราได้ นั้นเป็นเพราะปัจจัยภายนอก เราก็ต้องปล่อยไปและไม่ควรไปยุ้งให้มันปวดกะบาล เสียเวลาเปล่า หาเรื่องใหม่ทำที่ทำให้เราผ่อนคลาย หากเราฝีนต่อไปบางครั้งมันทำให้เราสูญเสียความเป็นตัวเองไป ทำให้เราไม่มีความสุขได้...
ไม่ว่าจะเป็นเพราะโลกภายนอกคือปัจจัยภายนอกหรือโลกภายคือจิตใจของเรา ผู้เขียนว่าเราสามารถปรับมุมมองของเราและตัดสิ่งรอบตัวที่กระทบจิตใจเราในทางที่แย่ลง แต่หากไม่สามารถปรับได้ก็กลับไปปรับมุมมองในแบบตอนแรกที่บอก
ข้างต้นเป็นแค่ความเห็นของผู้เขียนเท่านั้นนะ ใครมีข้อเสนอแนะอะไรก็คอมเม้นกันข้างล่างนะจ๊ะ
แล้วเจอกันใหม่...
- Jour-Eithy-Ney -
"เหงา เศร้า ไม่มีความสุข" โลกภายนอกโหดร้าย หรือโลกภายในไม่ดี
" Mama, I don't wanna die I sometimes wish I'd never been born at all " นี่คือเพลงจาก เพลง "Bohemain Rhapsody" ศิลปินวงQueen มีความหมายว่า "แม่จ๋า... ผมไม่ต้องการจะตาย และบางครั้งก็คิดว่าผมไม่ควรจะเกิดมาด้วยซ้ำ " การการเขียนเพลงของนักร้องนำ Freddie Murcury ท่อนนี้เราได้ฟังแล้วรู้สึกสะเทือนใจมาก รู้สึกว่าโลกนี้มันโหดร้ายกับชีวิตคนได้ถึงขนาดนั้นเชียวหรือ และทุกครั้งที่มีความเศร้าใจเกิดขึ้นเรามักจะมองหาคนที่เราคิดว่าเขาคือคนที่สามารถเป็น Comfort zone สำหรับเรามากที่สุด ซึ่งในที่นี้เฟรดดี้ เรียก Mama นั้นก็คือแม่นั้นเอง
ที่จริงความโศกเศร้า การรู้สึกไม่มีความสุขในจิตใจคนเรา เป็นเพราะโลกภายนอกก็คือปัจจัยภายนอก หรือเป็นเพราโลกภายในก็คือจิตใจของเราเองนั้น อันนี้สำหรับผู้เขียนมองเป็นว่าเป็นไปได้ทั้งสองกรณีประกอบกัน แต่ในส่วนไหนจะมากกว่ากันก็ขึ้นอยู่กับว่าเรื่องนั้นจะส่งผลกระทบต่อคนๆนั้นได้มากแค่ๆไหน จะพูดไปก็ค่อนข้างจะเอียงไปทางภายในจิตใจซะหน่อยนะ อิอิ
ต้องบอกก่อนว่าอันนี้เป็นความรู้สึกของผู้เขียนเองซะส่วนใหญ่ อาจจะไม่ใช่ตามที่บอกก็ได้ ผู้เขียนเป็นคนที่มีความเครียดได้ง่าย หรือเรียกบ้านๆเลยก็คือชอบคิดมาก เครียดแม้แต่กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อยๆ บางครั้งมีคนรู้จักเดินสวนกันแล้วเขามีสีหน้าไม่อยากคุยกับเรา(เราอาจคิดไปเอง) เราก็เก็บมาคิดแล้วว่าเราไปทำอะไรผิดหรือเปล่า แล้วเป็นอยู่หลายวันเลย และจากเหตุการณ์อย่างนั้นไม่เพียงทำให้เราคิดมากอย่างเดียว มันทำให้เรามีความไม่ชอบหน้าและอาจมีความเกลียดเขาอยู่ในใจเล็กๆไปเลย และที่สำคัญเรื่องนั้นมันไม่เคยทำให้เรามีความสุขเลย
ผู้เขียนเลยมานั่งคิดดูว่าเป็นเพราะเขาที่ทำให้เราเครียด หรือเป็นเพราะจิตใจภายในเรามันอยู่ในภาวะไม่ปกติว่ะ 5555 จากการนั่งคิดทบทวนอยู่นานสาเหตุที่ทำให้ผู้เขียนมีอาการเครียดกับเหตุการณ์ต่างๆบ่อยมากเลยก็น่าจะมีประมาณดังนี้
- เหตุการณ์นั้นเป็นเหตุการณ์ที่เราคาดหวังอีกอย่างแต่ไม่ได้ตามหวัง เหมือนที่ผู้เขียนได้ยกตัวอย่างไปว่า เจอคนรู้จักแล้วเขามีอาการไม่ค่อยอยากพูดกับเรา แล้วมานั่งหงอยคิดมากไปเอง ก็เพราะน่าจะเพราะเราคาดหวังว่า เมื่อเราเจอคนๆนี้เขาจะพูดคุยกับเราอย่างสนิทใจ ถามนู้นถามนี้ตามประสาคนรู้จักกัน เมื่อมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นก็เลยมีอาการรู้สึกเดียวกับอาการผิดหวัง ทั้งที่เขาอาจจะมีเรื่องเครียดอยู่ก็ได้
- กลัวว่าการเปลี่ยนแปลงจะส่งผลกระทบในทางที่ไม่ดีกับเรา ความกลัวกับคนเราเป็นสิ่งคู่กัน ผู้เขียนมักกลัวเสมอเมื่อมีการเปลี่ยนหัวหน้างานใหม่ เพราะเราไม่รู้ว่าการเปลี่ยนแปลงครั้งนั้นมั้นจะส่งผลกระทบต่อเหงือกและฟันของเราอย่างไร ถุ๊ย!! ไม่ใช่555 หยอกๆ เรามักจะกลัวเรื่องการเปลี่ยนแปลงเพราะคนเราไม่รู้อนาคตที่จะเกิดขึ้น มันอาจจะดีขึ้นกว่าเดิม หรือเลวร้ายกว่าเดิม แต่หากเรามองว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นไม่ว่าจะดีหรือร้ายมันก็ดีกับชีวิตเราหมด หากดีก็ดีหากไม่ดีก็เป็นการฝึกตัวเราให้มีภูมิต้านทาน (ไม่อยากใช้คำว่าอดทน มันดูเหนื่อย555) พร้อมจะเจออุปสรรคที่เข้ามาหลังจากนั้น
- บางเรื่องก็ต้องปล่อย หากสองข้อข้างต้นเมื่อเราปรับสภาพจิตใจให้เข้าใจในสิ่งๆต่างๆแล้ว แต่แค่สิ่งต่างๆมันไม่ได้เข้ากับเราจริงๆเราก็ต้องปล่อยไป เพราะบางเรื่องหากมันไม่สามารถปรับที่เราได้ นั้นเป็นเพราะปัจจัยภายนอก เราก็ต้องปล่อยไปและไม่ควรไปยุ้งให้มันปวดกะบาล เสียเวลาเปล่า หาเรื่องใหม่ทำที่ทำให้เราผ่อนคลาย หากเราฝีนต่อไปบางครั้งมันทำให้เราสูญเสียความเป็นตัวเองไป ทำให้เราไม่มีความสุขได้...
ไม่ว่าจะเป็นเพราะโลกภายนอกคือปัจจัยภายนอกหรือโลกภายคือจิตใจของเรา ผู้เขียนว่าเราสามารถปรับมุมมองของเราและตัดสิ่งรอบตัวที่กระทบจิตใจเราในทางที่แย่ลง แต่หากไม่สามารถปรับได้ก็กลับไปปรับมุมมองในแบบตอนแรกที่บอก
ข้างต้นเป็นแค่ความเห็นของผู้เขียนเท่านั้นนะ ใครมีข้อเสนอแนะอะไรก็คอมเม้นกันข้างล่างนะจ๊ะ
แล้วเจอกันใหม่...
- Jour-Eithy-Ney -