เรากับแฟนไม่ได้ออกมาเจอหน้ากันตั้งแต่ปลายเดือนเมษายน-ปัจจุบัน เหตุผลเพราะแม่แฟนไม่ให้ออกจากบ้านเพราะกลัวโควิด ตั้งแต่นั้นเราก็คลอกันบ้างพิมพ์กันบ้าง อาจจะมีช่วงที่แฟนเบื่อเราบ้าง เราก็ยื้อให้เขาอยู่กับเรา จนมาปลายเดือนก.ย พี่เขยแฟนเกิดอุบัติเหตุทำให้ต้องมานอนที่ห้องนอนแฟนเรา และเราก็ไม่ได้คลอกัน เหตุที่ว่าแฟนไม่อยากให้คนในบ้านต้องมาได้ยินตอนคุยกับเรา ก็เลยได้แต่พิมพ์คุยกันมาจนถึงปัจจุบัน
คือตอนนี้เราแบบต้องมานอนอิจฉาคนที่ได้ไปไหนกับแฟน บางทีเราเหนื่อยเขาก็ไม่ได้มาอยู่ตรงนี้ แฟนมาคุยกับเรา 5ทุ่ม-00.30 ทุกวัน คือเรา

แบบ ทั้งเสียใจ ทั้งอิจฉา บางทีก็ให้ความรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว บางครั้งอยากเลิกแต่ก็ทำไม่ได้ บางครั้งเราอยากได้ยินคำว่ารักเราก็ต้องถามเขาเอาเอง เราเหนื่อยอะ เราอยากโดนเทคแคร์ เรารักเขานะรักมากๆ แต่เราดูไม่มีความสุขอะคือมันอยู่กับแค่ตัวอักษรทุกๆวัน เราจะเอาความสุขจากตรงไหน เราเราไม่รู้เรารู้สึกอะไรอยู่
แบบนี้เรียกว่า ความรู้สึกอะไร
คือตอนนี้เราแบบต้องมานอนอิจฉาคนที่ได้ไปไหนกับแฟน บางทีเราเหนื่อยเขาก็ไม่ได้มาอยู่ตรงนี้ แฟนมาคุยกับเรา 5ทุ่ม-00.30 ทุกวัน คือเรา