อาจจะยาวหน่อยนะคะ
ปัจจุบันเรากับแฟนคบได้7เดือน
   เดิมทีแล้ว ตอนนั้นเราเรียนปวชปี2ส่วนแฟนปี3 เราพึ่งคบกันเมื่อต้นเดือนมกราคม เราก็ใช้ชีวิตคู่เหมือนวัยรุ่นทั่วไป เจอหน้ากันไปนู้นนี่ด้วยกัน พอเริ่มมาปลายเดือนเมษายนพี่เขยแฟนติดโควิด เลยทำให้แม่แฟนให้แฟนอยู่บ้าน
ตั้งแต่นั้นมาจนมาถึงปัจจุบันเราก็ยังไม่ได้เจอหน้ากันเลยได้แต่คลอหากัน แต่ก่อนจะมาถึงปัจจุบัน ช่วงปลายเดือนพฤษภาคม เราเริ่มเห็นแฟนเปลี่ยนไปเราเลยถามว่า ยังรู้สึกเหมือนวันแรกไหม(เราถามเขามาสักพักแล้ว) จนแฟนถามเรากลับ เราบอกเรารู้สึกเหมือนเดิมพอเราพิมพ์จบ แฟนก็บอกขอโทษเรา เขาไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมแล้ว แล้วเขาก็ให้เราไปเจอคนดี แต่เราไม่ไปเราเลยยื้อเขาไว้ด้วยประโยคที่ว่า "ถ้าโควิดมันเบาลงแล้วแล้วตอนนั้นเราเจอหน้ากัน แล้วเธอยังรู้สึกไม่เหมือนเดิม เราก็จะพอ" เขาก็โอเคร ตั้งแต่วันนั้นมาเขาก็เปลี่ยนไป เขาพูดประโยคเหมือนก๊อปแล้ววางทุกวัน โอกาสที่เขาจะพูดโต้ตอบเรามีน้อยมาก ไม่บอกรักเราถ้าไม่ถามก็ไม่ตอบ บางทีก็เมินหรือทำเป็นไม่ตอบ

   พอมาปัจจุบัน เราอยู่ปวชปี3เเฟนพึ่งเข้ามหาลัย( แฟนเราเริ่มดีขึ้น หมายถึงพูดตอบโต้เรามากกว่าเมื่อก่อนแต่ไม่มากเท่าช่วงเดือนแรกๆที่คุยกันนะคะ และก็ไม่ต้องคาดคำว่ารักจากแฟนเลยถ้าเราไม่ถาม ) ส่วนแม่แฟนเริ่มเปิดร้านข้าวขายเฉพาะในโครงการที่เขาอยู่ แฟนก็ไปช่วยแม่ ส่งข้าวให้ตามบ้านที่สั่ง แต่แล้วแฟนเราเขาก็ให้เวลาคุยกับเราลดลง ตั้งแต่ 22:50-00.00 ..แฟนเราขอให้เราโทรสลับวันกันถ้าวันไหนโทรคุยก็ 22:55-00.30 บางทีที่เรากำลังโทรคุยกันอยู่แล้วใกล้หมดเวลาแล้วเราก็เลยเอ่ยปากขออีกสัก10นาทีได้ไหมเดี๋ยวค่อยไปยังคิดถึงอยู่ แฟนก็บอกว่าเราโลภ ตลอดทั้งวันเราส่งแชทอะไรไปเขาไม่แม้แต่จะเปิดอ่าน แต่เรากลับเห็นแฟนไปเม้นโพสต์เพื่อนได้ เขาเป็นแบบนี้จนตัวเขาชิน แต่กับเราเราไม่เคยชิน  เราได้คุยกับแฟนไม่ถึง2ชม.ด้วยซ้ำ เราขอเพิ่มอีกไม่กี่นาที เราโลภมากไปหรอ เราเสียใจ มาถึงตรงนี้ทุกคนก็อาจคิดว่าทำไมไม่เลิกละ เราเป็นคนที่คลั่งความรักมาก วันไหนที่เราเหนื่อยก็เอาแต่นึกถึงช่วงเวลาที่เจอหน้ากัน เลยทำให้เรารักเขามากขึ้น  แต่เราก็ยังไม่อยากเลิก เผื่อว่าสักวันเขาจะรู้สึกกับเราเหมือนเดิม 
? ? ถ้าเรายังอยากอยู่ตรงนี้กับแฟน เราควรปรับความคิดหรือคิดบวกยังไงดีเพื่อที่จะได้อยู่กับเขา ถ้าให้ปรับแฟนมันคงสายเกินไปแล้ว