เรื่องมีอยู่ว่า เราทำโทรศัพท์ตกน้ำ แล้วเราก็เลยโทรไปบอกพ่อแม่(ใช้โทรศัพท์ย่า)พ่อก็น่าจะคิดว่าเราจะเอาเครื่องใหม่แต่เราแค่จะโทรว่าบอกว่าถ้าหนูติดต่อไม่ได้เพราะโทรศํพท์หนูตกน้ำนะ(เพราะพ่อชอบคิดว่าเราไม่สนใจ) พรุ่งนี้จะเอาไปซ่อมดูก่อน(ถึงแม้จะไม่มีโอกาศรอดเท่าไหร่ก็เถอะ)พ่อบอกว่าถ้าจะเอาเครื่องใหม่3000-4000ได้ได้ไหมเราก็บอกไม่ดีกว่า ใช้ของปู่เปิดwi-fi ก่อนก็ได้ (เรามีไอแพดแต่มันเป็นรุ่นwi-fi)เพราะรร.ใกล้จะเปิดแล้วค่อยไปใช้ของรร.เอา พ่อบอกว่าถ้าไม่ จะเอาเครื่องละเท่าไหร่ เราบอกประมาณหมื่นนิดๆ พ่อก็บอกไม่ตังค์ เราก็บอกไม่มีก็เก็บไว้นั่นแหละแต่พ่อใช้น้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่ด้วยความที่พ่อเป็นคนอารมณ์ร้อน เราก็ร้องไห้ไปพูดไปหลังจากนั่นก็วางไปอีกประมาณ30นาทีก็โทรมาอีกว่าจะเอายังไงแต่ย่าเป็นคนรับโทรศัพท์เพราะเราขึ้นห้องไปแล้ว ย่าก็บอกว่ามันขึ้นห้องไปแล้ว พ่อกลัวเราจะฆ่าปู่ย่าเพราะดูข่าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(เราได้ยินเพราะแอบฟังอยู่)ไอความที่พ่อกับแม่ไม่ได้เลี้ยงเราอะเขาก็ไม่รู้ว่าเราเป็นคนยังไงคิดแค่ว่าเราเป็นคนเอาแต่ใจ ไอเราก็งง เราไม่ใช่คนหัวรุ่นแรง เรารักปู่กับย่าเรามากเราจะทำอย่างงั้นไปเพียงเพราะเรางอแงเอาโทรศัพท์งั้นหรอ เราคิดว่ามันจะโง่เง่าปัญญาอ่อนเกินไปและเราคิดว่าเราอายุ15ที่จะคิดได้ว่าอะไรเป็นอะไร ไม่ใช้มีอะไรก็จะเอาแต่ใจ ไม่ใช่อะไรจะใช้แต่ความรุ่นแรง ที่ผ่านมาเราไม่ใช้ความรุนแรงด้วยซ้ำ ขนานสุนัขเรายังไม่กล้าตีเลย เราโครตเสียงใจเลยที่ทำให้พ่อแม่คิดอย่างงี้ ย่าน่าจะโทรไปบอกป้า ป้าก็เลยบอกว่าป้าซื้อเครื่องใหม่แล้วเดี๋ยวส่งเครื่องเก่าป้าไปให้(แต่ป้าใช้น้ำเสียงมันโอเคอะ ฟังแล้วรู้สึกสบายใจ รู้สึกปลอดภัย) เราก็โอเคเอางั้นก็ได้ จากนนั้นจนถึงตอนเช้าย่าก็มาบอกว่าจะให้แม่มาอยู่ด้วย เพียงเพราะกลัวเราจะฆ่าปู่กับย่า เราแบบเราต้องแย่แค่ไหนอะถึงทำให้พ่อกับแม่คิดแบบนี้