ตั้งแต่พ่อเลี้ยงไปทำงานแม่ก็ชอบอาละวาทไปทั่วด่าน้องทีด่าหนูทีเมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วแม่มารู้ความจริงว่าน้องไม่ทำงานส่งก็เลยตีหนูไม่รู้จะทำยังไงเลยทำแทนให้น้องหมดเลยทำเสร็จก็นอนเลยคือแบบมันเหนื่อยแล้วแม่ก็ใช้นู่นใช้นี่ก็ต้องจำใจทำเพราะสงสารแม่แต่แบบที่ผ่านมา1ปีที่อยู่กับแม่แม่ชอบบอกว่าพออายุ20ไปจะพาหนูไปกู้เงินหนูไม่รู้จริงมั้ยแต่ไม่ได้ตอบอะไรไปคือในใจก็อยากถามแม่นะ(เงินที่แม่กู้ไม่พออีกหรอ)บางครั้งแม่ก็ดีบ้างครั้งก็อาละวาทคือตอนนี้หนูเริ่มกลัวแล้วอ่ะ[น้ำจิ้ม]
เข้าเรื่องคือเมื่อวานตอนเที่ยงหนูไปช่วยยายห่อขนมแล้วไปเลี้ยงหลานของญาติพอถึงตอนเย็นแม่ก็โทรมาใช้ไปเอาสุกี้ที่ร้านให้หน่อย(คือหนูกินข้าวอยู่แม่ไม่แน่ใจว่าจะได้ไปเออมั้ย)แม่ตอบ(เอ่อรำคาญ)เงี้ยแล้วก็บล๊อคเฟสหนูโทรไปก็ไม่รับญาติก็มาบอกว่าแม่หนูไม่ให้เข้าบ้านคือตอนนั้นสตั๊นเลยอ่ะกินข้าวไม่ลงทำใจได้สักพักหนูเลยโทรไปพ่อเลี้ยง(พ่อแม่ล๊อคบ้านไม่ให้หนูเข้าหนูปฏิเสธแม่ไม่ไปรับสุกี้ที่ร้าน)พ่อตอบ(โอเคเดี๋ยวคุยให้)หนูรอตั้ง1ชม.พอเข้าบ้านได้ก็รีบเข้าห้องเลย(แม่ยึดโน๊ตบุ๊ค!)ไม่รู้จะพูดไงอ่ะคือขนาดนี้เลยอ่อทำไมต้องยึดมาด่าเลยงี้ก็ไม่ว่าจะเอาโน๊ตบุ๊คไปฝึกเขียนcodeโว้ยยยพอไปเรียกก็เงียบน้องก็ไม่ทำอะไรเล๊ยนั่งเล่นเกมตอนนี้เฉามากเลยไม่อยากทำอะไรละที่ขยันๆมาคือป่าวประโยชน์จริงๆค่ะ(ปล.หนูอายุ16ค่ะอยู่วิทย์คอม)
Specailอาทิตย์เเล้ววันพุธหนูกำลังสอบอยู่ใช้ไปส่งไปรษ์ณีแล้วให้ไปซื้อปอกคอสุนัขคือคิดในใจ(สอบอยู่นะไม่เห็นหรอตอนนั้นเกิดอาการแพนิคเพราะหนูจริงจังกับวิชานั้นจริงๆ)แล้วเพื่อนโทรมาถามว่าตรงนี้เขียนยังไงหนูก็เลยตอบว่าไม่รู้อย่าพึ่งถามกุดิสัส(ปล.ขอโทษค่ะใช้คำหยาบคายแต่หนูพูดจริงๆ)แม่คงคิดว่าหนูคุยกับแม่ความจริงคือไม่ได้คุยกับแม่คุยกับเพื่อน เเม่บอก(ขึ้นกุใส่กูหรอพูดสัสอีกเเล้วก็เดินเข้าห้องปิดประตูดังปั้งแบ้วก็กรี๊ด)ตอนนั้นอยากจะไปคุยด้วยแต่แบบหนูเลือกข้อสอบมันจะหมดเวลาเเล้วหนูยังเหลืออีกเยอะพยายามตั้งสติเเล้วเขียนต่อไปน้ำตาก็ไหลเพื่อนก็ถามอยู่นั่นแหละพอสอบเสร็จจะไปคุยละแต่เป็นคนง้อไม่เป็นก็เลยอยู่เงียบๆตอนสอบ(สรุปเพื่อนล่าช้าไปนิดเดียว)หนูไม่ยอมคุยกับแม่ทั้งอาทิตย์เวลากินข้าวก็สั่งตอนที่แม่อยู่ในห้องสอบไปเรื่อยๆคะเเนนออกมาเเล้วผ่านครึ่งทุกวิชาตกฟิสิกส์ค่ะ
สรุปที่กนูพิมพ์คือิยากรู้ว่าต้องทำยังไงหนูพยายามเลี่ยงไม่ให้ทะเลาะกันแล้วยอมทุกอย่างแล้วแต่ตอนนั้นหนูก็ต้องแก่ตัวมั้ยเงินหนูมีก็ให้รู้ว่ามันไม่พอสำหรับที่แม่ต้องการแต่ทำได้เเค่นั้นจริงๆค่าของใข้ส่วนตัวก็ออกเองค่าข้าวค่าเรียนพิเศษหารครึ่งกับพ่อแท้ๆตอนนี้ไม่เรียนเเล้วพอถึงงวดค่าน้ำค่าไฟก็มาบ่นหนูก็อยากจ่ายให้แต่หนูไม่มีจะกินอยู่แล้วเงินสำรองที่รับจ๊อบทำงานให้เพื่อนก็จะหมดเเล้วค่าน้ำมันรถก็ให้เติมตลอด
จะเอายังไงอนาคตปิดเทอมนึกว่าจะได้พักผ่อนไม่มีสุดท้ายก็ต้องพึ่งพาเขาอยู่ดีเห้อออ~อุตส่สห์เจอทางที่ชอบเเล้วแท้ๆแม่ก็มาดับฝัน
แม่ชอบบอกอีกแม่ไม่หวังอะไรหรอกขอแค่ให้หนูได้ดี(อยากจะแหมถึงดาวอังคารได้ดีอะไรพอหนูมีเงินแม่ก็มาทำตัวดีคืออะไรหนูเก็บไว้เรียนมั้ยถ้าเปิดจะเอาเงินไหนมาจ่ายค่าเสื้อผ้าค่าอาหารกลางวัน!)พออยากจะเอาเงินมากองให้เเล้วจากไปอย่างไร้ร่องรอยจริงๆแต่แม่ก็เอาแหล่งหาเงินหนูไปแล้ว'^'~~
ต้องตอบแทนบุญคุณพ่อแม่มั้ย?
เข้าเรื่องคือเมื่อวานตอนเที่ยงหนูไปช่วยยายห่อขนมแล้วไปเลี้ยงหลานของญาติพอถึงตอนเย็นแม่ก็โทรมาใช้ไปเอาสุกี้ที่ร้านให้หน่อย(คือหนูกินข้าวอยู่แม่ไม่แน่ใจว่าจะได้ไปเออมั้ย)แม่ตอบ(เอ่อรำคาญ)เงี้ยแล้วก็บล๊อคเฟสหนูโทรไปก็ไม่รับญาติก็มาบอกว่าแม่หนูไม่ให้เข้าบ้านคือตอนนั้นสตั๊นเลยอ่ะกินข้าวไม่ลงทำใจได้สักพักหนูเลยโทรไปพ่อเลี้ยง(พ่อแม่ล๊อคบ้านไม่ให้หนูเข้าหนูปฏิเสธแม่ไม่ไปรับสุกี้ที่ร้าน)พ่อตอบ(โอเคเดี๋ยวคุยให้)หนูรอตั้ง1ชม.พอเข้าบ้านได้ก็รีบเข้าห้องเลย(แม่ยึดโน๊ตบุ๊ค!)ไม่รู้จะพูดไงอ่ะคือขนาดนี้เลยอ่อทำไมต้องยึดมาด่าเลยงี้ก็ไม่ว่าจะเอาโน๊ตบุ๊คไปฝึกเขียนcodeโว้ยยยพอไปเรียกก็เงียบน้องก็ไม่ทำอะไรเล๊ยนั่งเล่นเกมตอนนี้เฉามากเลยไม่อยากทำอะไรละที่ขยันๆมาคือป่าวประโยชน์จริงๆค่ะ(ปล.หนูอายุ16ค่ะอยู่วิทย์คอม)
Specailอาทิตย์เเล้ววันพุธหนูกำลังสอบอยู่ใช้ไปส่งไปรษ์ณีแล้วให้ไปซื้อปอกคอสุนัขคือคิดในใจ(สอบอยู่นะไม่เห็นหรอตอนนั้นเกิดอาการแพนิคเพราะหนูจริงจังกับวิชานั้นจริงๆ)แล้วเพื่อนโทรมาถามว่าตรงนี้เขียนยังไงหนูก็เลยตอบว่าไม่รู้อย่าพึ่งถามกุดิสัส(ปล.ขอโทษค่ะใช้คำหยาบคายแต่หนูพูดจริงๆ)แม่คงคิดว่าหนูคุยกับแม่ความจริงคือไม่ได้คุยกับแม่คุยกับเพื่อน เเม่บอก(ขึ้นกุใส่กูหรอพูดสัสอีกเเล้วก็เดินเข้าห้องปิดประตูดังปั้งแบ้วก็กรี๊ด)ตอนนั้นอยากจะไปคุยด้วยแต่แบบหนูเลือกข้อสอบมันจะหมดเวลาเเล้วหนูยังเหลืออีกเยอะพยายามตั้งสติเเล้วเขียนต่อไปน้ำตาก็ไหลเพื่อนก็ถามอยู่นั่นแหละพอสอบเสร็จจะไปคุยละแต่เป็นคนง้อไม่เป็นก็เลยอยู่เงียบๆตอนสอบ(สรุปเพื่อนล่าช้าไปนิดเดียว)หนูไม่ยอมคุยกับแม่ทั้งอาทิตย์เวลากินข้าวก็สั่งตอนที่แม่อยู่ในห้องสอบไปเรื่อยๆคะเเนนออกมาเเล้วผ่านครึ่งทุกวิชาตกฟิสิกส์ค่ะ
สรุปที่กนูพิมพ์คือิยากรู้ว่าต้องทำยังไงหนูพยายามเลี่ยงไม่ให้ทะเลาะกันแล้วยอมทุกอย่างแล้วแต่ตอนนั้นหนูก็ต้องแก่ตัวมั้ยเงินหนูมีก็ให้รู้ว่ามันไม่พอสำหรับที่แม่ต้องการแต่ทำได้เเค่นั้นจริงๆค่าของใข้ส่วนตัวก็ออกเองค่าข้าวค่าเรียนพิเศษหารครึ่งกับพ่อแท้ๆตอนนี้ไม่เรียนเเล้วพอถึงงวดค่าน้ำค่าไฟก็มาบ่นหนูก็อยากจ่ายให้แต่หนูไม่มีจะกินอยู่แล้วเงินสำรองที่รับจ๊อบทำงานให้เพื่อนก็จะหมดเเล้วค่าน้ำมันรถก็ให้เติมตลอด
จะเอายังไงอนาคตปิดเทอมนึกว่าจะได้พักผ่อนไม่มีสุดท้ายก็ต้องพึ่งพาเขาอยู่ดีเห้อออ~อุตส่สห์เจอทางที่ชอบเเล้วแท้ๆแม่ก็มาดับฝัน
แม่ชอบบอกอีกแม่ไม่หวังอะไรหรอกขอแค่ให้หนูได้ดี(อยากจะแหมถึงดาวอังคารได้ดีอะไรพอหนูมีเงินแม่ก็มาทำตัวดีคืออะไรหนูเก็บไว้เรียนมั้ยถ้าเปิดจะเอาเงินไหนมาจ่ายค่าเสื้อผ้าค่าอาหารกลางวัน!)พออยากจะเอาเงินมากองให้เเล้วจากไปอย่างไร้ร่องรอยจริงๆแต่แม่ก็เอาแหล่งหาเงินหนูไปแล้ว'^'~~