เราอยากรู้ว่าอาการเเบบนี้เข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้ามั้ยคะ

สวัสดีค่ะ คือส่วนตัวเราเป็นคนที่ยอมคนมากๆทำให้ตอนม2กับม3เราโดนเพื่อนคนหนึ่งไม่เล่นด้วยเป็นเวลา1ปีกว่าทุกเช้าทุกวันเราต้องมานั่งคิดว่าวันนี้เพื่อนคนนี้จะเล่นกับเรามั้ยเพราะบางทีตอนเช้าเล่นกับเราปกติพอสักพักเพื่อนคนนี้ก็ไม่เล่นกับเราเเล้วด้วยสาเหตุอะไรเราก็ไม่รู้เราอยู่คนเดียวตลอดกลับบ้านไปเราก็ร้องไห้จากที่เป็นเงียบไม่ค่อยพูดพอเกิดเหตุการ์ณนี้เราก็เงียบไปเลยค่ะที่โรงเรียนเรานับได้เลยว่าเราพูดไปกี่คำในวันนั้นๆเรารู้สึกเหนื่อย ท้อ ไม่อยากไปโรงเรียน บางครั้งเราก็คิดอยากจะตาย บางครั้งน้ำตาก็ไหลตอนอยู่ที่โรงเรียน ทำไมเราต้องมาเจอเหตุการ์ณเเบบนี้ด้วยกลายเป็นว่าตั้งเเต่ม2เทอม2จนถึงม3เราเเทบจะอยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนเพราะเพื่อนคนนั้นก็ยังมีนิสัยเดิมอยู่ไม่เล่นกับเราเวลาเราพูดอะไรที่ขัดเขาเขาก็จะใส่อารมณ์เวลาเขาพูดอะไรเเล้วเราไม่ได้ยินเขาก็ใส่อารมณ์เราก็ทนมาตลอดหลังจากขึ้นม4ชีวิตเราดีขึ้นมากได้เจอเพื่อนใหม่ที่ดีมากๆเลยค่ะเเต่ความรู้สึกของเราไม่เคยจบเรากลับกลายเป็นคนขี้กลัวขี้ระเเวงคิดเล็กคิดน้อยมาตลอดเพราะกลัวว่าเราจะกลับไปอยู่คนเดียวจนปัจจุบันเราม5เราก็ระเเวงมาตลอด ส่วนอาการเราเป็นคนที่อ่อนไหวมากๆเราไม่ชอบให้ใครเห็นน้ำตาเรา ทุกครั้งที่มีเรื่องอะไรที่ทำให้เราเศร้าเราจะร้องไห้เเล้วไม่อยากอยู่เเล้วเคยคิดจะฆตตมาหลายครั้งเเต่ก็ทำไม่ได้ ถามตัวเองว่าทำไมเราถึงเกิดมาทุกครั้งที่เรารู้สึกไม่ดี พอมาตอนนี้เราพึ่งผ่านเรื่องเรื่องหนึ่งที่ทำให้เรากลัวไม่อยากเผชิญหน้าเราเลยร้องไห้ไม่อยากอยู่เเล้วเเล้วก็กรีดข้อมือตัวเอง เรารู้สึกว่าพอเวลาผ่านไปมันเริ่มหนักขึ้นจากเเต่ก่อนเรามองว่าการกรีดข้อมือมันเป็นอะไรที่เราเคยคิดว่าจะไม่ทำเเน่ๆเเต่ตอนนี้เรากลับทำมัน เเล้วช่วงนี้รู้สึกเบื่อสิ่งที่ชอบทำตอนนี้กลับไม่อยากทำ คือเราอยากรู้ว่าเราเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่าคะ(ช่วงเวลาที่เราเจอเเต่ละเรื่องมันเยอะมากเราเล่าได้ไม่หมดเพราะมันเยอะมากสามารถสอบถามเพิ่มเติมได้นะคะ)