สวัสดีคะ ตามหัวข้อเลยคะเราอายุ23 มีงานประจำที่มั่นคงทำ รับผิดชอบทั้งตัวและที่บ้าน แต่ทำไมรู้สึกว่าตัวเองไม่มีอิสระ ขอเกริ่นก่อนว่าเราโตมากับย่า จนอายุ20ย่าเสีย เราก้อรับผิดชอบตัวเองตลอดไม่เคยขอเงินพ่อเลย หนำซ้ำเรายังต้องให้เงินพ่ออีกต่างหากทั้งๆที่ตอนนั้นเรายังไม่ได้ทำงาน เราถูกเลี้ยงมาแบบอยู่ในกรอบ เหมือนเป็นหุ่นเชิด ครั้งนึงเราเคยไปสอบงานราชการแต่ไม่ผ่าน พ่อหงุดหงิดเราด่าเราว่าโง่ แค่นี้ก้อทำไม่ได้ ทั้งๆทีค่าสอบเราออกเองเขาแทบจะไม่เคยยื่นโยนอะไรเลย กินแต่เหล้าพอเมาก้อทะเลาะตบตีแม่เลี้ยงต่อหน้าต่อต่อตาเรา เราเพิ่งเคยเห้นครั้งแรกเราตกใจมากเพราะเราอยุ่กับย่ามาตลอด เพิ่งจะย้ายมาอยู่กับพ่อตอนย่าเสียแล้ว เราไม่ได้ไปไหนกับเพื่อนเลยจะไปห้างใกล้ๆบ้านก้อโดนพ่อว่าไร้สาระเหลวไหล ไปตั้งใจสอบให้ติดข้าราชการ เราทนอยู่แบบนั่น แต่ขอบอกก่อนว่า เราไม่เคยขอเงินพ่อใช้เลย ถึงจะไม่ได้ทำงานเราก้อยังมีเงินประกันของย่าที่ป้าแบ่งไว้ไห้ใช้ จนปีนึงผ่านไปมีพี่ที่รู้จักและสนิทชวนไปทำงานต่างประเทศเราทะเลาะกับพ่อครั้งใหญ่แต่เรารั่นไปจนได้ เราส่งเงินให้ครอบครัว ทุกเดือนค่าบ้านค่ากินรายเดือนซื้อทองให้ พ่อไม่พูดถึงเรื่องที่เรารั้นมาเลยเรารู้สึกมีความสุขมากมีอิสระ ได้เจอโลกได้เรียนรู้ผู้คนแต่เราก้อกับมาเพราะพ่อป่วยเข้าโรงพยาบาล มาดูแล พอหายเราก้อต้อง อยู่ที่บ้านเราเลยหางานประจำทำ พอเราได้งานเราก้อจ่ายเหมือนเดิมยกเว้นให้ค่ากินรายเดือนเพราะรายได้ไม่ได้เยอะอะไร ตั้งแต่ไหนแต่ไรพ่อไม่เคยออกค่าใช้จ่ายในบ้านเลยทำงานเงินเดือนใช้เลี้ยงตัวเองกินเหล้าเล่นหวย มีแต่เรากับแม่เลี้ยงที่ออก จนเรามามีแฟน เขาไม่ค่อยพอใจ ไม่ค่อยชอบแฟนเรา เราจะไปหาแฟนก้อไม่ได้ เพราะอยู่ไกลกัน เวลาแฟนมาหา ก้ออยุ่แต่ในสายตา จะไปหาแฟนก้อไม่พอใจเรา อีกอย่างแม่แฟนก้ออยุ่บ้านและก้อสนิทกันกับแม่แฟนดี เราว่าเราบรรลุนิติภาวะและโตพอที่จะรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้แล้ว เราไม่อยากอยุ่แบบนี้ไปตลอดเราอึดอัด
อายุ23มีงานประจำทำรับผิดชอบตัวเองได้โตพอหรือยัง