คือเราเป็นคนที่แบบร่าเริงมาก พอถึงตอนเข้าเรียนเราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอเรียนวิชาแรกคือภาษาไทย แล้วเราลืมเอาการบ้านมาจากบ้าน เราเลยแก้ปัญหา โดยขอกระดาษA4จากเพื่อน แต่เราเห็นกระดาษมันขาดเลยตัดออก เราก็เขียนตามการบ้านของคุณครู เราเอาการบ้านไปส่งคุณครู คุณครูบอกว่านี้กระดาษบ้านเธอหรอ เราเลยบอกว่า คือหนูลืมการบ้านมาค่ะ แล้วคุณครูก็เอาไปให้เพื่อนๆของเราดู เราก็พยายามฟื้นยิ้ม🙂 แต่มีเพื่อนเห็นหน้าเราเลยไม่กล้าขำคุณครูก็หยิบกระดาษให้ใหม่ แล้วคุณครูก็พูดขึ้นว่า"สงสารพ่อแม่เธอจริงๆนะ ที่เห็นลูกเป็นแบบนี้" หน้าของเราก็ช็อคกับคำพูดของคุณครูมาก เรากลับไปนั่งที่ เพื่อนเลยมาสะกิดแล้วบอกว่า "ไม่ต้องร้องนะ" เราก็หยักหน้าให้เพื่อน ขนาดคนที่ไม่ชอบเรายังสงสารเราเลย เราผิดใช่มั้ยค่ะ😓
แค่ลืมการบ้านต้องทำขนาดนี้เลยหรอ