ผมควบคบกับเธอต่อไปดีไหม? แต่ผมทำไม่ได้ ผมรักเขามากๆ

สวัสดีครับคือผมคุยและคบกับแฟนรวมกันได้ 9 เดือนกว่าแล้วครับ เธอเป็นนร.พยาบาลครับ คือช่วงแรกเขาเป็นรุ่นพี่โรงเรียนผมครับ เราเจอกันในแอพในแอพนึงครับ คือแบบแรกผมคุยไม่ได้คิดอะไรครับ ผมเป็นฝ่ายที่ไม่ค่อยสนใจด้วยซ้ำ แต่พอหลังๆเขามาช่วยฮีลผมก็เอาใจลงไปเล่นครับ แบบต่างคนเป็นห่วงกัน
ตอนแรกเหมือนเขาให้เวลาผมเยอะมาก ผมไม่เคยให้เวลาเขาเลย แต่ช่วงหลังๆเหมือนทุกอย่างย้อนกลับครับ อยู่ดีๆผมก็กลับคลั้งรัก รักเขามากขึ้นทุกวัน
แต่ประเด็นคือตรงนี้ ครับคือผมพยายามเจอเค้าให้ได้คือเราแพลนอะไรได้เยอะมากๆ แบบเราจะไปกินราดหน้าด้วยกันนะ แบบจะไปว่าจะได้เจอกันทุกวัน ทุกวัน แล้วแบบเจอโควิดอีก ผมก็รอ รอทุกวันจนแบบว่าจะได้เจอกัน 2-3วันก่อน ผมขี่รถไปเซอร์เวย์ แล้วโทรไปว่าขี่รถไปหาแถวบ้านมานะ พอวันนึงผมขี่ไปหากะเซอร์ไพร์ส โทรไปว่า ว่างเปล่า เขาตอบไปไม่ว่าง ซึ่งเขาไม่ว่างจริงๆ เขาบอกว่ากลับบ้านไปก่อนเลย ความรู้สึกนั้นผมแบบเซ็งวะ แต่กลับมาก็คุยในแชทปกตินะครับ โอเคความรู้สึกผมตอนนี้แบบว่ามันหมดความหวัง เออเข้าใจแหละในแชทในไรอย่างนี้ เขายังแคร์ ยังเป็นห่วง แต่นี้คือไม่เวลาให้ผมเลย ผมรอมา5-6เดือน ผมอดทนรอนานมากๆ ผมเจอกันแค่ครั้งเดียว ตลอดเวลาระยะเวลาที่ผ่านมา ผมต้องมาเจอโควิดบ้าบอนี้อีก ผมแบบโคตรสิ้นหวังเลย
พอมีแฟนมีคนคุย ผมไม่เคยได้ ไรเลยนอกจากจับมือ แต่คนนี้คือคนที่ผมรักมากๆ ผมโคตรน้อยใจกับโชคชะตา น้อยใจกับตัวเอง แบบร้องไห้กับตัวเองทุกครั้งทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยวะ ฟิลประมาณเด็กที่พ่อแม่ไม่รัก ไม่พาไปเที่ยว มัวแต่ทำงาน ไม่ค่อยสนใจ ผมโคตรสงสารตัวเองแบบท้อแท้กับความรักมากๆ ทำไมผมไม่เจอสิ่งดีๆเลยวะ อยากมีโมเม้นกินข้าว ดูหนัง นอนด้วยกัน ขีมอไซ ผมพยายามแถบตายทำไมผมไม่เคยได้ ไรพวกนี้เลยวะ ผมอิจฉาเลย เวลาคนเป็นแฟนกันแล้วเดินเป็นคู่กัน กินข้าวด้วยกัน ผมอิจฉาสัสๆ แบบเมื่อไหร่ เมื่อกูไม่มีชีวิตบนโลกใบนี้เหรอ ผมหมดความหวังแล้วจริง ผมโคตรเหนื่อยเลย ผมต้องอดทนรอต่อไปเมื่อไหร่ จนมีแต่คนถามว่ามีแฟนจริงเหรอ ผมพยายามแถบทุกอย่าง จนผมหมดความหวังแล้วจริงๆ
ผมควรไปต่อดีไหม  ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ต้องมาทนสถานนะบ้าบอ ทั้งที่ทีแฟนเก่าเขายังทำดีมากเลย พอทีเราทำไมเราต้องมาเจอไรแบบนี้วะ ทุกสิ่งทุกอย่างต้องมาสองมาตรฐานกับเราวะ แบบชีวิตนี้เราจะได้เจอเรื่องดีๆ ทำไมต้องโดนเลือกปฎิบัติด้วย ความรักคือไรกัน ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้ครับ ผมไม่รู้
ว่าถ้าสมมุติเกิดเลวร้ายจริงๆ ผมอาจฆ่าตัวตายแล้วจริงๆ โดยขาดสติ หรือ อาจเกิดเรื่องแย่ๆกับตัวเอง ผมตอบอนาคตไม่ได้จริงๆ ผมแค่พยายามกับความรักแต่ความรักไม่เคยให้ไรผมเลย ผมแค่สิ้นหวัง แบบเกลียดความรักไปเลย ผมเกลียดคำว่าเดี๋ยวก็เจอคนดีๆ พอเจอก็เป็นงี้ไง ผมแค่เหนื่อยกับความรักที่เจอแย่ๆมาเยอะ แค่อยากเจอรักดีๆ ที่ไม่เสียสุขภาพจิตมากไปกว่านี้แล้ว ขอบคุณครับ