วิตกกังวล

คือเราเป็นโรควุ้นในตาเสื่อมค่ะ อายุแค่19ปี ตั้งแต่รู้ว่าเป็นชีวิตก็ไม่มีความสุขเลยค่ะ ร้องไห้ ท้อแท้ สิ้นหวังมา4เดือนแล้วค่ะ แถมมีผลกระทบต่อครอบครัวด้วย หนูพยายามทำใจยอมรับมันนะคะว่าในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว มันไม่หายก็ต้องยอมรับที่จะอยู่กับมัน พยายามทำใจค่ะ แต่ทำไปทำมาย้อนกลับมาคิดนั่งซึมๆอีกแล้ว หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจิตใจหนูจะดีขึ้นเมื่อไหร่ ตามปกติมนุษย์เราไม่ชอบให้ร่างกายเปลี่ยนแปลงอยู่แล้ว ทุกวันนี้หนูอยู่กับความเศร้า น้ำตา รอยยิ้มไม่มีแล้วค่ะ ก็ได้แต่หวังว่าสักวันจิตใจจะดีขึ้น กลับมาเป็นคนเก่า หมดแรงจูงใจไม่อยากทำอะไรเลยค่ะ ใครเป็นโรคนี้แล้วแรกๆจิตใจเป็นยังไงบ้างค่ะ