โรงเรียนที่จะเปิดภาคเรียนที่2ปี2564

อันนี้แอบทุกข์ใจมากกว่าในเรื่องส่วนตัวเรากลัวการเปิดภาคเรียนนี้มากถึงแม้จะแค่เทอม2เรามีปัญหากับเพื่อนคนหนึ่งคือตัดเพื่อนกันเลยถามว่าทะเลาะรุนแรงไหมสำหรับเราไม่เลยแต่สำหรับเพื่อนเคืองเรามากพอคุยกันจบเครียร์นเราขอโทดฝ่ายเดียวนางก็เหมือนจบล่ะผ่านมาก็เอาเรื่องนี้ขึ้นมาขุดทะเลาะแต่เราก็หาความเป็นเพื่อนแท้จากมันไม่ได้เหมือนกันมันใช้คำพูดกริยาต่างๆดูเป็นศตูรมากกว่าเพื่อนรักเราตัดสินใจถามว่า ยังเห็นกูเป็นเพื่อนอยู่ไหม มันตอบว่าไม่เห็นเพราะผัวสำคัญกว่า แต่เราไม่ได้เคืองแต่มันไม่เห็นเราเป็นเพื่อนจำเป็นต้องแคร์ไหมอ่ะแต่เหมือนโชคชะตาสุดไรสุดมันเตะออกจากแก้งในแก้งเพื่อนก็มีทั้งหมด6คนมีแค่2คนที่เป็นกลางแต่ที่เหลือเข้าข้างมันโดยที่ไม่รู้ว่าไรผิดถูกด้วยซ้ำไปแต่เข้าข้างมันไว้ก่อน แอบตลกความไม่โตนะและเราได้พยายามคุยกับคนอื่นนะแต่มันจะจบแล้วทุกอย่างก็ลงตัวมีกลุ่มกันไปเพื่อนในแก้งที่ว่าเป็นกลางก็ใช่ว่าจะไม่เอากลุ่มใหญ่ไว้ก่อนเราแยกออกมาคนเดียว เราไม่มั่นใจในสังคมไทย ถึงเราจะอยู่คนเดียวได้ สังคมวัยรุ่นเขาจะมองยังไง อย่าคอมเม้นบอกเลยค่ะว่าอย่าไปแคร์เพราะเคยทำแล้วค่ะเราก็โดนเหยียดอยู่ดีอ่ะ ก็เหมือนแกะดำในแกะขาวความรู้สึกประมานนี้ เราว่าเด็กวัยรุ่นไทยปลูกฝังการมีกลุ่มแก้งจนต้องบูลลี่คนที่อยู่คนเดียวเลยหรอ เรากลัวการเผชิญอยู่คนเดียวมากเพราะสังคมวัยรุ่นมันเป็นแบบนี้ใครไม่มีแก้งกลุ่มเพื่อนก็เหยียดคนที่ตัวคนเดียวได้หรอ ปล.แต่นี้คือสังคมวัยรุ่นที่ จขกท.เจอแต่อาจไม่ใช่ทุกที่ที่ทำแบบนี้