จำเป็นต้องแคร์ความรู้สึกเพื่อนมากกว่าแฟนขนาดนั้นเลยเหรอ

คือเราบอกไว้ก่อนว่าเราเป็นคนคิดมากแล้วก็ขี้หึง เพราะรักรักมากผิดด้วยออแฟนใครใครก็รักป่ะ ซึ่งแฟนเราเราก็รู้ คือเรากับแฟนขึ้นปี1อยู่กันคนละมอแต่ในตัวจังหวัดเดียวกันเนี่ยแหละ เราอ่ะไว้ใจแฟนเราแต่ด้วยความที่คณะแฟนมีผญ.เยอะเราเลยไม่ไว้ใจคนอื่นเพราะเราไม่รู้จักคนพวกนั้นไงว่าคิดอะไรจะทำอะไรปล้วถึงเป็นเพื่อนกับเเฟนแฟนรู้จักแต่ถามว่ารู้จักดีมั๊ยเราก็คงคิดว่าไม่อ่ะแบบนิสัยใจคอจริงๆหรือนิสัยลึกๆความรู้สึกลึกๆแล้วคิดยังไงเพราะก็รู้ด้วยความเป็นผู้หญิงว่าแบบผู้หญิงจะคิดหรือรู้สึกอะไนที่มันซับซ้อนไม่สามารถพูดออกมาตรงๆได้แล้วเข้าใจ(ส่วนใหญ่อ่ะนะ) เราก็เลยบอกแฟนประมาณว่าแชทส่วนตัวกะเพื่อนผญ.ขอให้คุยเรื่องเรียนอย่างเดียวได้มั๊ยแบบเค้าไม่ชอบ ซึ่งแฟนเราก็ไม่โอเคเว้ยคือจะบอกก่อนว่าก่อนหน้านี้เเฟนเราไม่ใช่คนแบบนี้นะเค้าเคยพูดกับเราประมาณว่าเออไม่ให้คุยกับเพื่อนผู้ชายแบบสนิทเกินไปไรเงี้ย หรือในกลุ่มไม่อยากให้มีเื่อนหญิงชายเท่ากับ(ประมาณว่าครบคู่ไรเงี้ย) ซึ่งถามว่าแต่ก่อนเราคิดยังไงเราก็แบบไม่ค่อยโอเคแต่ถามว่ายอมมั๊ยก็ยอมเพื่อความสบายใจของแฟน เราก็ให้แฟนทำเหมือนกัน แต่พอมาตอนนี้แฟนเรากลับบอกว่าความคิดเปลี่ยนไปแล้วแบบเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมันทำให้เราคิดว่าเราไม่โอเค ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราจะไม่ห้ามหรือระแวงอะไรขนาดนี้เลยเพราะแฟนเราแบบแคร์ความรู้สึกเราอ่ะแล้วด้วยความแฟนอยู่รร.ชายล้วน เราเลยไม่ค่อยเป็นห่วงเท่าไหร่ถึงจะมีตอนที่ไปเรียนพิเศษบ้างแต่เรียนเสร็จก็กลับเลย หลังจากนั้นเราเลยบอกแฟนว่าโอเคให้คุยกับเพื่อนก็ได้แต่อย่ามากนะแบบอย่าแซวหยอกล้อ คุยกันหยอดมุขอะไรแบบนี้เค้าไม่โอเค อะไรที่ทำกับเค้าห้ามไปทำกับคนอื่น คุยกับใครอะไรยังไงบ้างก็บอกเราด้วยเพราะถ้าเรารู้แต่ไม่บอกเราจะโกรธมากๆ แล้วเวลาเรียนon-site ถ้ามถึงเนื้อถึงตัวกัน คุยหยอกล้อแซวกัน แฟนก็แบบโอเค เราก็เลยบอกไปอีกว่าเราไม่อยากให้เพื่อนผญ.ซ้อนมอไซด์2ต่อ2อ่ะไม่ชอบเป็นใครใครจะชอบอ่ะถามจริงถ้าเป็นเรื่องงานเราก็ว่าแบบไปเองไม่เป็นออทำไมต้องไปด้วยกันไปเจอกันปลายทางไม่ได้รึไงก่อนหน้านี้ไปได้ทำไมขึ้นมหาลัยไปไม่ได้คือเราขึ้นจนเราพูดแรงไปเลยเพราะแฟนเราขัดตลอดแบบเข้าข้างเพื่อนที่พึ่งรู้จักแค่2เดือนกับเราที่คบมา2ปี ทำไมทำให้เราสบายใจไม่ได้ออแบบถ้าเรื่องงานเรายังพอรับได้เเต่ก็ไม่ได้ว่าโอเค แร่ถ้าเป็นแบบไปส่งหรือไปรับเพราะทางเดียวกันหรือผ่านแถวนั้นเราก็แบบมหาลัยแล้วเดินทางไปไหนเองไม่เป็นหรอ แล้วก็ไม่อยากให้เพื่อนผญ.แบบนั่งหน้าข้างคนขับเวลาไปกับเพื่อนหลายคน(ซึ่งถ้าคนมีแฟนแน่นอนอยู่แล้วว่ามันเป็นที่นั่งแฟนคนขับเราเคยนั่งแต่แบบตอนนี้คือเพื่อนผญ.นั่งเราไม่ชอบให้คนมานั่งทับที่เราอ่ะ) เเฟนเราก็แบบบอกว่าไม่รู้เพราะจะห้ามให้ใครนั่งไหนได้ไง เราก็บอกอวลาเพื่อนมาก็เรียกเจาะจงไปเลยซิว่าแบบ...เฮ้ย(ชื่อเพื่อน)มานั่งหน้า หรือไม่ก็บอกไปเลยว่าเกรงใจแฟนกลัวแฟนไม่สบายใจ แต่เเฟนเราก็ไม่พอใจ แบบเคยมีครั้งนึงเราแฟน เพื่อนอีก3คนแบบเดินเล่นห้างด้วยกันแล้วจะไปที่อื่นเเฟนเราเลยบอกให้เพื่อนผช.มานั่งหน้าหน้าซึ่งให้เราไปนั่งข้างหลังเราก็บอกไปประมาณว่าทำไมตอนนั้นถึงทำได้แต่ตอนนี้กลับทำไม่ได้ แฟนก็บอกว่าตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรไงแล้วก็ขอโทษแต่เราก็ไม่โอเคอยู่ดีอ่ะแล้วทำไมตอนนี้ถึงไม่คิดอะไรไม่ได้อ่ะหรือคิดอะไรออ แล้วแบบทำไมอ่ะเพราะอะไร เราก็เลยขอว่าถ้าคุยอะไรกับเพื่อนไปรับหรือส่งเพื่อนที่ผ่านทางเดียวกับช่วยบอกได้มั๊ยว่าไปแล้วใคร ซึ่งเค้าก็บอกว่าเพื่อนผญ.อ่ะอย่าบ่อยได้มั๊ย คือแฟนเราก็เหมือนจะไม่พอใจแต่สุดท้ายก็โอเค คือแฟนเราเราหวงผิดตรงไหนอ่ะ ทำเพื่อความสบายใจไม่ได้เหรอถึงบางครั้งจะเกินไปแต่เเฟนเราเรารักของเราหวงของเราเราผิดตรงไหน คือเราต่างคนต่างเคยมีประสบการณ์เลิกกับเเฟนเพราะเรื่องเพื่อนมาก่อนแบบสนิทจนเกินไปจนอีกฝ่ายไม่โอเค ซึ่งเมื่อก่อนเเฟนเราก็เป็นกับเราเราไม่ถึงกับไม่พอใจอต่ก็ทำเพราะเราก็เคยโดน เลยคิดว่าน่าจะเป็นคนที่เข้าใจเรามากที่สุด แค่อยากจะตัดไฟตั้งแต่ต้นลมไม่อยากละเลยจนกลายเป็นให้โอกาสหรือเปิดทางให้แฟนรู้สึกดีกับคนอื่นนอกจากเรา ด้วยความที่มีโอกาสอยู่ด้วยกันบ่อยกว่าเรา ต้องคุยกันบ่อยกว่าเรา เราแค่ไม่อยากให้ประวัติมันซ้ำรอยเดิม เพราะถ้าเราเจอเหมือนเดิมเราก็คงจะเจ็บมากเหมือนกันเรากลัวจะรับมันไม่ไหว เราพยายามหาทางออกร่วมกันและอยากให้เเฟนช่วยทำให้เราสบายใจด้วย แต่แฟนเราบอกว่าไม่อยากบังคับเราให้เราเปลี่ยนอะไรเพราะกลัวว่าสิ่งที่เราขอแฟนก็เปลี่ยนได้เหมือนกัน

ปล1.คืออยากจะถามว่าที่เราทำไปมันผิดมันเกินไปเหรอ ที่เราทำไปเพราะเราก็มีเหตุผลเหมือนกัน แค่อยากให้เเฟนเข้าใจกับสิ่งที่เรากลัวถึงจะเป็นเรื่องของอนาคต และเป็นเรื่องของคนในอดีตบอกให้ปล่อยวางเพราะคนละคน แต่คนเราก็คงไม่อยากซ้ำรอยเดิมหรอก
ปล2.คือก่อนหน้านี้เราเครียดมากหลายเรื่องด้วยเรื่องเรียน เรื่องชีวิต เรื่องต่างๆ เรื่องนี้อีก เหมือนช่วงนี้ชีวิตมันรุมเร้าจนดิ่งไปหมดทุกอยาก กินข้าวไม่ได้กินแล้วก็อ้วกออกมา นอนไม่หลับนอนได้ไม่เท่าไหร่ก็ตื่น น้ำหนดลดลงมา5โลภายในไม่กี่วัน เคยทำร้ายตัวเองไปแล้วครั้งนึง เกือบทำอีกหลายครั้ง เคยคิดอยากนอนเเล้วไม่ตื่นอีกเลยปัญหาจะได้จบสักที รู้สึกโทษตัวเองต่างๆนาๆ ดิ่งแบบลุกขึ้นไม่ได้เลย

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่