ตอนนี้อายุ 21 ครับ รู้สึกมึนๆกับชีวิต เคว้งคว้างกับชีวิต ไม่รู้ว่าตัวเองอยากเป็นอะไร ชอบอะไร อยากทำงานอะไร และ มีเป้าหมายอะไรในชีวิต
ตอนจบ ม.3 อยากเรียนเทคนิค สาขาช่างอิเล็กทรอนิกส์ แต่ทางบ้านไม่สนับสนุนให้เรียนช่างและให้ไปเรียน(บังคับ) คอมกราฟฟิกแทน ก็เรียนจนจบ ปวช ถามว่าชอบมั้ยก็ไม่ เพราะ ผมหัวตันงานออกแบบ1ชิ้น ทำ1อาทิตย์ แต่เพื่อนคนอื่นๆทำแค่ 1-2 วันก็เสร็จ ตอนฝึกงานก็ส่งงานออกแบบเลทเกือบทุกชิ้นเพราะคิดแบบไม่ออก
จบปวช ตอนนั้นอยากลองทำงานดูจะไปสมัครงานแต่ทางบ้านไม่โอเคไม่ให้ทำงาน ต้องเรียนเท่านั้น(บังคับ) ก็เลยต้องเรียนมหาลัยตอนนั้นอยากเรียนเกี่ยวกับพวก อนิเมชั่น 3D หรือไม่ก็สาขาภาพยนตร์ แต่มหาลัยที่มีสาขานี้ไกลบ้านมากเกินและทางบ้านไม่สนับสนุนให้เรียน และให้ไปเรียนมหาลัยราชภัฏแห่งหนึ่งสาขาคอมพิวเตอร์ธุรกิจ(บังคับ) เรียนได้2ปีก็ลาออกถึงไม่ลาออกเองก็น่าจะโดนรีไทร์ เพราะ เกรดค่อนข้างแย่ วิชาคอมเรียนได้ครับ แต่พวกวิชาธุรกิจ เช่น เศรษฐศาสตร์ บัญชี การตลาด สถิติ การวิเคราะห์เชิงปริมาณพวกนี้ไม่รู้เรื่องเลยครับ พยายามทำความเข้าใจก็ยังไม่รู้เรื่องเหมือนเดิมอยู่ดี เพราะ ส่วนนึงตอนปวช ผมไม่ได้เรียนพวกวิชาพวกนี้เลย พวกวิชาคณิตศาสตร์ตอนปวช.ก็เรียนแค่ตอนปวช.1 เทอม2 เรียนแค่เทอมเดียวแค่นั้นแหละและที่เรียนตอนนั้นคือเรียนเรขาคณิต สามเหลี่ยม สี่เหลี่ยมพวกนั้น อีกอย่างนึงคือ คณิตศาสตร์ผมเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องมาตั้งแต่ประถมแล้วด้วย เกรดวิชาคณิตแย่มาตลอด ก็เลยลาออก ผมลาออกจากมหาลัยตอน ปี2เทอม1
หลังจากลาออก ผมก็มีเวลา 4 เดือนมานั่งคิดก็ยังไม่รู้ ยังค้นหาตัวเองไม่เจอ และช่วงนั้นก็ช่วงจับทหาร ผมก็ฟิตร่างกาย เตรียมพร้อม ที่จะเข้าไปสมัครทหาร แต่แล้วก็สมัครไม่ได้ เพราะ อกยุบไปนิดนึงเข้าไม่ให้ผ่าน(รอบอกผมผ่าน แต่อกด้านซ้ายมันยุบลงไปนิดนึง อันนี้น่าจะเป็นที่กรรมพันธุ์ เพราะ อากับพ่อ และ ทวดก็เป็น อกยุบนิดนึง) สุดท้ายก็ยังไม่รู้จะเอายังไงต่อ
และล่าสุดทางบ้านก็บังคับให้ไปลงเรียนใหม่ ปวส ช่างยนต์ ทวิ ซึ่งล่าสุดเรียนมาแล้ว 4 เดือน บอกตรงๆว่าเรียนไม่รู้เรื่องเลย+เรียนออนไลน์ด้วยยิ่งไม่รู้เรื่อง ล่าสุดเขานัดไปสอบปฏิบัติตาบอดหูหนวกไปเลย อาจารย์ก็บอกให้ทำยังนั้นยังนี้ก่อนแกะไอนู้นไอนี้ก่อนเป็นภาษาศัพท์รถต่อให้เป็นภาษาปกติผมก็งง เรื่องน็อตเรื่องเครื่องมือไม่รู้สักอย่าง ซึ่งผมก็ได้แต่ยืนมึนแข็งถื่อ เพราะ ทำอะไรไม่เป็นเลย ผมไม่มีความรู้เกี่ยวกับรถเลย ตอนปวช ผมอยากลองแต่งรถดูบ้างเลยเริ่มเปลี่ยนกระจกรถ เปลี่ยนแค่กระจกรถก็โดนด่าวายวอด และทางบ้านสั่งห้ามเด็ดขาด ห้ามแต่งรถให้ขับแบบเดิมๆไป สุดท้ายเปลี่ยนกระจกกลับ แต่งรถแค่ครั้งนั้นแหละ ยิ่งเรื่องเครื่องรถ บอกเลยว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ตอนนี้ใกล้จะเข้าเทอม 2 แล้ว ซึ่งผมก็ยังสับสนอยู่ว่าจะเอายังไงต่อดี เกรดตอนนี้ก็เข้าขั้นเลวร้าย เพราะ วิชาคำนวณช่างแทบจะไม่รู้เรื่อง รู้แค่นิดๆหน่อยๆ
ตอนนี้สับสนมาก ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ตอนเรียนก็มีแต่บังคับเรียน แถมไม่ได้เรียนตรงสายด้วย ไทม์ไลน์การเรียนก็รู้สึกว่าเรียนแบบ สลับซ้าย-สลับขวาตลอด คอมกราฟฟิก(ออกแบบ)>คอมธุรกิจ(วิชาธุรกิจบริหาร ปี1-2 เรียนธุรกิจเป็นหลัก คอมเป็นรอง แต่ปี3-4จะเป็นวิชาคอม+ซ่อมคอม แต่ผมเรียนได้แค่ 2 ปีเลยไม่ได้เรียนวิชาคอม เรียนไปทางธุรกิจซะมากกว่า)>ช่างยนต์(ซ่อมรถ) รู้ว่าสับสนในการเรียนด้วย ตอนนี้งงกับเรื่องเรียนด้วยครับ
แต่สิ่งที่ผมพอมีความรู้มากกว่าอย่างอื่นคือ เรื่องคอม ผมซ่อมคอมเป็น ดูอาการเสียของเครื่อง ประกอบคอมได้ ติดตั้งโปรแกรม ลงวินโดว์เป็น มีแค่นี้แหละ เคยลองไปสมัครงานสายคอมดู แต่เขาไม่รับครับ วุฒิไม่ตรง วุฒิปวช.คอมกราฟฟิก เขาเลยไม่รับและส่วนนึงอาจเป็นเพราะโควิดด้วย
ไม่รู้จะเอาไงต่อกับชีวิตแล้วครับ
ปล.ที่ว่าโดนทางบ้านบังคับนี้คือบังคับจริงๆนะครับ ผมขัดทางบ้านไม่ได้เลย พ่อผมค่อนข้างบ้าอำนาจสั่งต้องเป็นสั่ง ยิ่งผมขัดคำสั่งกับทางบ้านจะยิ่งมีปัญหาและทะเลาะกันใหญ่โต เพราะปัญหาเล็กน้อยก็ทะเลาะกันบ้านแตกประจำ เพื่อนผมบ้างคนเคยบอกว่าตัวพวกมันเองก็ขัดคำสั่งทางบ้านจนทางบ้านปล่อยมีอิสระกับชีวิตได้ เขาไม่ค่อยมายุ่งเรื่องชีวิตของพวกมันก็ยินดีด้วย แต่ของผมคงเป็นแบบนั้นไม่ได้ ยิ่งขัดยิ่งมีปัญหายิ่งทะเลาะกันยิ่งเจ็บตัวด้วย ผมโดนตบหัวทิ่มหัวหมุนเลยนะ ไม่ได้ล้อเล่นนะครับ เจ็บตัวจริงๆโดนตบหัวสั่นอะครับ ผมเลยไม่อยากขัด เอาจริงๆก็ขัดไม่ได้นั้นแหละ ขัดไปนอกจากทะเลาะแล้วโดนตบหัวเจ็บหัวอีก
ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร รู้สึกสับสนในชีวิตตัวเอง
ตอนจบ ม.3 อยากเรียนเทคนิค สาขาช่างอิเล็กทรอนิกส์ แต่ทางบ้านไม่สนับสนุนให้เรียนช่างและให้ไปเรียน(บังคับ) คอมกราฟฟิกแทน ก็เรียนจนจบ ปวช ถามว่าชอบมั้ยก็ไม่ เพราะ ผมหัวตันงานออกแบบ1ชิ้น ทำ1อาทิตย์ แต่เพื่อนคนอื่นๆทำแค่ 1-2 วันก็เสร็จ ตอนฝึกงานก็ส่งงานออกแบบเลทเกือบทุกชิ้นเพราะคิดแบบไม่ออก
จบปวช ตอนนั้นอยากลองทำงานดูจะไปสมัครงานแต่ทางบ้านไม่โอเคไม่ให้ทำงาน ต้องเรียนเท่านั้น(บังคับ) ก็เลยต้องเรียนมหาลัยตอนนั้นอยากเรียนเกี่ยวกับพวก อนิเมชั่น 3D หรือไม่ก็สาขาภาพยนตร์ แต่มหาลัยที่มีสาขานี้ไกลบ้านมากเกินและทางบ้านไม่สนับสนุนให้เรียน และให้ไปเรียนมหาลัยราชภัฏแห่งหนึ่งสาขาคอมพิวเตอร์ธุรกิจ(บังคับ) เรียนได้2ปีก็ลาออกถึงไม่ลาออกเองก็น่าจะโดนรีไทร์ เพราะ เกรดค่อนข้างแย่ วิชาคอมเรียนได้ครับ แต่พวกวิชาธุรกิจ เช่น เศรษฐศาสตร์ บัญชี การตลาด สถิติ การวิเคราะห์เชิงปริมาณพวกนี้ไม่รู้เรื่องเลยครับ พยายามทำความเข้าใจก็ยังไม่รู้เรื่องเหมือนเดิมอยู่ดี เพราะ ส่วนนึงตอนปวช ผมไม่ได้เรียนพวกวิชาพวกนี้เลย พวกวิชาคณิตศาสตร์ตอนปวช.ก็เรียนแค่ตอนปวช.1 เทอม2 เรียนแค่เทอมเดียวแค่นั้นแหละและที่เรียนตอนนั้นคือเรียนเรขาคณิต สามเหลี่ยม สี่เหลี่ยมพวกนั้น อีกอย่างนึงคือ คณิตศาสตร์ผมเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องมาตั้งแต่ประถมแล้วด้วย เกรดวิชาคณิตแย่มาตลอด ก็เลยลาออก ผมลาออกจากมหาลัยตอน ปี2เทอม1
หลังจากลาออก ผมก็มีเวลา 4 เดือนมานั่งคิดก็ยังไม่รู้ ยังค้นหาตัวเองไม่เจอ และช่วงนั้นก็ช่วงจับทหาร ผมก็ฟิตร่างกาย เตรียมพร้อม ที่จะเข้าไปสมัครทหาร แต่แล้วก็สมัครไม่ได้ เพราะ อกยุบไปนิดนึงเข้าไม่ให้ผ่าน(รอบอกผมผ่าน แต่อกด้านซ้ายมันยุบลงไปนิดนึง อันนี้น่าจะเป็นที่กรรมพันธุ์ เพราะ อากับพ่อ และ ทวดก็เป็น อกยุบนิดนึง) สุดท้ายก็ยังไม่รู้จะเอายังไงต่อ
และล่าสุดทางบ้านก็บังคับให้ไปลงเรียนใหม่ ปวส ช่างยนต์ ทวิ ซึ่งล่าสุดเรียนมาแล้ว 4 เดือน บอกตรงๆว่าเรียนไม่รู้เรื่องเลย+เรียนออนไลน์ด้วยยิ่งไม่รู้เรื่อง ล่าสุดเขานัดไปสอบปฏิบัติตาบอดหูหนวกไปเลย อาจารย์ก็บอกให้ทำยังนั้นยังนี้ก่อนแกะไอนู้นไอนี้ก่อนเป็นภาษาศัพท์รถต่อให้เป็นภาษาปกติผมก็งง เรื่องน็อตเรื่องเครื่องมือไม่รู้สักอย่าง ซึ่งผมก็ได้แต่ยืนมึนแข็งถื่อ เพราะ ทำอะไรไม่เป็นเลย ผมไม่มีความรู้เกี่ยวกับรถเลย ตอนปวช ผมอยากลองแต่งรถดูบ้างเลยเริ่มเปลี่ยนกระจกรถ เปลี่ยนแค่กระจกรถก็โดนด่าวายวอด และทางบ้านสั่งห้ามเด็ดขาด ห้ามแต่งรถให้ขับแบบเดิมๆไป สุดท้ายเปลี่ยนกระจกกลับ แต่งรถแค่ครั้งนั้นแหละ ยิ่งเรื่องเครื่องรถ บอกเลยว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ตอนนี้ใกล้จะเข้าเทอม 2 แล้ว ซึ่งผมก็ยังสับสนอยู่ว่าจะเอายังไงต่อดี เกรดตอนนี้ก็เข้าขั้นเลวร้าย เพราะ วิชาคำนวณช่างแทบจะไม่รู้เรื่อง รู้แค่นิดๆหน่อยๆ
ตอนนี้สับสนมาก ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ตอนเรียนก็มีแต่บังคับเรียน แถมไม่ได้เรียนตรงสายด้วย ไทม์ไลน์การเรียนก็รู้สึกว่าเรียนแบบ สลับซ้าย-สลับขวาตลอด คอมกราฟฟิก(ออกแบบ)>คอมธุรกิจ(วิชาธุรกิจบริหาร ปี1-2 เรียนธุรกิจเป็นหลัก คอมเป็นรอง แต่ปี3-4จะเป็นวิชาคอม+ซ่อมคอม แต่ผมเรียนได้แค่ 2 ปีเลยไม่ได้เรียนวิชาคอม เรียนไปทางธุรกิจซะมากกว่า)>ช่างยนต์(ซ่อมรถ) รู้ว่าสับสนในการเรียนด้วย ตอนนี้งงกับเรื่องเรียนด้วยครับ
แต่สิ่งที่ผมพอมีความรู้มากกว่าอย่างอื่นคือ เรื่องคอม ผมซ่อมคอมเป็น ดูอาการเสียของเครื่อง ประกอบคอมได้ ติดตั้งโปรแกรม ลงวินโดว์เป็น มีแค่นี้แหละ เคยลองไปสมัครงานสายคอมดู แต่เขาไม่รับครับ วุฒิไม่ตรง วุฒิปวช.คอมกราฟฟิก เขาเลยไม่รับและส่วนนึงอาจเป็นเพราะโควิดด้วย
ไม่รู้จะเอาไงต่อกับชีวิตแล้วครับ
ปล.ที่ว่าโดนทางบ้านบังคับนี้คือบังคับจริงๆนะครับ ผมขัดทางบ้านไม่ได้เลย พ่อผมค่อนข้างบ้าอำนาจสั่งต้องเป็นสั่ง ยิ่งผมขัดคำสั่งกับทางบ้านจะยิ่งมีปัญหาและทะเลาะกันใหญ่โต เพราะปัญหาเล็กน้อยก็ทะเลาะกันบ้านแตกประจำ เพื่อนผมบ้างคนเคยบอกว่าตัวพวกมันเองก็ขัดคำสั่งทางบ้านจนทางบ้านปล่อยมีอิสระกับชีวิตได้ เขาไม่ค่อยมายุ่งเรื่องชีวิตของพวกมันก็ยินดีด้วย แต่ของผมคงเป็นแบบนั้นไม่ได้ ยิ่งขัดยิ่งมีปัญหายิ่งทะเลาะกันยิ่งเจ็บตัวด้วย ผมโดนตบหัวทิ่มหัวหมุนเลยนะ ไม่ได้ล้อเล่นนะครับ เจ็บตัวจริงๆโดนตบหัวสั่นอะครับ ผมเลยไม่อยากขัด เอาจริงๆก็ขัดไม่ได้นั้นแหละ ขัดไปนอกจากทะเลาะแล้วโดนตบหัวเจ็บหัวอีก