สวัสดี​ค่ะ​ วันนี้มีเรื่องอยากปรึกษาพี่ๆเพื่อนๆ ผู้ใหญ่ทุกท่านค่ะ พอดีก่อนหน้านี้หนูทำงานอยู่กทม.ค่ะ ด้วยความเหงา+โควิด+ปัญหาสังคมต่างๆ ทำให้เราตัดสินใจ หาน้องหมาสักตัวมาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ ซึ่งเราก็อยู่กันมาเกือบปีค่ะ หนูรักเขามาก เลี้ยงเหมือนลูกเลย ที่บ้านก็ทราบเขาก็ไม่ได้ห้ามเพราะเราบอกตอนที่รับมาแล้ว มองว่าการเงินของเราสามารถรับผิดชอบชีวิตนี้ไปได้ตลอดอยู่แล้ว
     แต่ปัญหาคือคุณพ่อคุณแม่เขาจะบ่นตลอดว่าหาภาระมาให้ตัวเองทำไม ต่างๆนานาๆ คุณพ่อเองคืองอนแล้วก็ไม่คุยด้วยเลย เขาบอกว่าไม่เลี้ยงพ่อแม่แต่เลี้ยงหมา เรากงงว่ามันเกี่ยวอะไรกัน คือเราเงินเดือนไม่ได้มากขนาดจะเลี้ยงคนในครอบครัวได้ แต่ก้ช่วยเหลือตลอดนะคะ คุณพ่อคุณแม่เองรายได้ต่อเดือนรวมกันแสนกว่าๆค่ะ ซึ่งเราก็ไม่ได้ให้เขาเพราะคิดว่าเขาไม่ได้ลำบาก เราก็เก็บเงินสร้างความมั่นคงให้ตัวเองไปเรื่อยๆ บางเดือนก็ซื้อของให้เขาเล็กๆน้อยๆ เป็นของขวัญ พาไปทานข้าวมื้อแพงๆบ้าง แต่พอเขาบ่นมาเราทำอะไรไม่ได้ค่ะ คิดซะว่าอยู่ไกลยังไงก็ทำไรไม่ได้
     แต่พอตอนนี้เราได้งานใหม่ที่จว.บ้านเกิด ต้องย้ายกลับมาบ้าน ปัญหามาเลยค่ะ คือที่บ้านเราเขาไม่ยอมรับน้องค่ะ เราจะจัดกรงจัดพื้นที่ให้เขา หรือให้นอนในห้องเรา เขาก็ไม่โอเค เขามองว่าหมาไม่ควรขึ้นชั้นสองของบ้าน ไม่จำเป็นต้องเปิดแอร์ให้หมานอน หมาคือมีไว้เพื่อเฝ้าบ้าน ต้องนอนนอกบ้าน นอนในกรงอะไรแบบนี้ค่ะ จริงๆคือจะไม่ให้เข้าบ้านเลยด้วยซ้ำ
     ซึ่งหนูเครียดมากเพราะนี่คืออีกหนึ่งชีวิตที่หนูต้องรับผิดชอบ ไม่อยากขายต่อหรือยกให้ใคร เขารักเราเหมือนแม่เหมือนเจ้าของ จะให้ไปหาความรักใหม่ เราทำร้ายความรู้สึกเขาไม่ได้ แต่เอาไว้ที่บ้านพอครอบครัวไม่ยอมรับก็กลัวน้องจะลำบาก กะจะซื้อแอร์เคลื่อนที่ไว้ให้เวลากลางวันที่บ้านก็บอกว่า มันจะเกินไปรึป่าวกะแค่หมาตัวนึง เราเลยไม่รู้จะทำไงค่ะ ตอนนี้ฝากน้องไว้กับพี่ที่รู้จักที่เขาเลี้ยงหมาอยู่แล้ว ให้ช่วยดูค่ะ

     อยากสอบถามว่ามีใครมีคำแนะนำในการคุยกับที่บ้านให้เขายอมรับมั้ยคะ เราเลี้ยงเขาแบบสะอาดมากเลย อาจจะมีขนร่วงบ้างแต่เรากดูแลทำความสะอาดให้ได้อ่ะค่ะ หรือทุกคนคิดว่ายังไงดีคะ