เข้าเรื่องเลยนะคะ
เราคบกับแฟนประมาณ 2 ปีกว่าแล้วค่ะ ช่วงแรกอาจจะขรุขระบ้างตามสไตล์ ไม่ได้หวือหวา ค่อยๆเรียนรู้กันไป ตอนแรกไม่มีช่วงโปรอะไรนะคะ เราคิดแบบนั้น แต่มีครั้งหนึ่งเขาไปดื่มเหล้ากับเพื่อน ไม่ยอมบอกเรา คือติดต่อไม่ได้เลยค่ะ มารู้อีกทีตอนเย็นของอีกวัน คือไปรถล้มเฉียดตายกลางถนน เราโกรธมาก ตรงไปว่ากล่าวเขา แต่เขาก็ยอมรับผิดและขอโอกาส และอีกครั้งที่โกหกเราชุดใหญ่ว่าจะไปช่วยพี่สาวเก็บของที่หอพัก ไปซื้อของที่ห้าง เวลา 1 ทุ่มเกือบ 2 ทุ่ม เราก็เอะใจ แต่ก็ไม่ได้อะไร พอหลังจากนั้นก็ติดต่อไม่ได้เลยจนเช้า เรารู้ตั้งแต่คืนนั้นว่าแอบไปร้านเหล้ากับพี่สาว เพราะเราเห็นพี่สาวเขาอัพรูปค่ะ แล้วเวลามันพอดีกับที่เขาโกหกเรา เขาคงรู้ว่าต้องรู้แน่ๆ เลยไม่รับโทรศัพท์จนถึงเช้าถึงรับ เราโกรธมากๆค่ะ ว่าเขาสารพัด จนเขาร้องไห้ และปรับปรุงตัว หลังจากนั้นเขาก็ดีขึ้นค่ะ คือไม่ค่อยไปสังสรรค์ ไม่ค่อยดื่ม เอาใจใส่ ฟังเราตลอด ทำทุกอย่างที่เราโอเค และเป็นแบบนี้มาตลอดค่ะ บอกก่อนว่าเราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ แต่ไปมาหาสู่กันบ่อยๆช่วงก่อนโควิด แต่ช่วงโควิดไม่ได้เจอกันเลยแต่ก็ยังโอเคอยู่ค่ะ มีโกรธ งอนตามประสา แต่เราใช้เหตุผลคุยตลอดค่ะ ไม่เคยใช้อารมณ์ในการทะเลาะกัน พูด ถาม แบบไม่ใช้อารมณ์เลย แต่ช่วงหลังๆ นี่ปาเข้าไป 4-5 เดือนแล้วค่ะ ที่ยังไม่มีโอกาสเจอกัน แต่วีดีโอคอลกันทุกวันตอนเย็น เขาก็เริ่มทำหน้าเหนื่อย เบื่อใส่เรา บางทีก็หลับใส่เราเฉยเลย คือมันบ่อยมาก จนเราทนไม่ไหว เราเลยถามๆไป แต่เหมือนเรายังไม่ค่อยโอเคเท่าไร เพราะเขาบอก เขาเหนื่อย เมื่อย และเป็นหน้าปกติ เขาไม่ได้เป็นอะไร ก็ยังเหมือนเดิม เราถามไปถึงเขามีคนใหม่รึเปล่า เขาก็ทำเหมือนโกรธเพราะเขาบอกหลายครั้งแล้วว่าไม่มี ไม่ทำ ไม่ชอบเรื่องแบบนี้ เราก็โอเค ไม่มีก็ไม่มี แล้วหลังๆก็เริ่มไม่พิมพ์ไม่เรียกชื่อที่เราเรียกแทนตัวเองกันค่ะ มีแค่เราที่ยังทำเหมือนเดิม ถ้าตอนพิมพ์แชทเขาก็บอกว่า เขารีบเลยไม่ได้พิมพ์ เราก็แล้วแต่นะ เพราะเราพยายามไม่เอาตัวเองไปผูกกับเขา เขาอยากทำอะไรก็ทำ แค่บอกกันด้วย เพราะเรากับแฟนอยู่ห่างกันค่ะ ต้องใช้ความเชื่อใจล้วนๆ ซึ่งเราเชื่อใจเขานะ เพราะทุกเย็นเราจะวีดีโอคอลกันตลอด แล้วเขาก็ไม่เคยมีเรื่อง ผญ มาให้ปวดหัว เราพยายามไม่คิดมาก และพยายามโฟกัสที่ตัวเองเยอะๆแทน
คิดมากไปเองหรือแฟนเปลี่ยนไป
เราคบกับแฟนประมาณ 2 ปีกว่าแล้วค่ะ ช่วงแรกอาจจะขรุขระบ้างตามสไตล์ ไม่ได้หวือหวา ค่อยๆเรียนรู้กันไป ตอนแรกไม่มีช่วงโปรอะไรนะคะ เราคิดแบบนั้น แต่มีครั้งหนึ่งเขาไปดื่มเหล้ากับเพื่อน ไม่ยอมบอกเรา คือติดต่อไม่ได้เลยค่ะ มารู้อีกทีตอนเย็นของอีกวัน คือไปรถล้มเฉียดตายกลางถนน เราโกรธมาก ตรงไปว่ากล่าวเขา แต่เขาก็ยอมรับผิดและขอโอกาส และอีกครั้งที่โกหกเราชุดใหญ่ว่าจะไปช่วยพี่สาวเก็บของที่หอพัก ไปซื้อของที่ห้าง เวลา 1 ทุ่มเกือบ 2 ทุ่ม เราก็เอะใจ แต่ก็ไม่ได้อะไร พอหลังจากนั้นก็ติดต่อไม่ได้เลยจนเช้า เรารู้ตั้งแต่คืนนั้นว่าแอบไปร้านเหล้ากับพี่สาว เพราะเราเห็นพี่สาวเขาอัพรูปค่ะ แล้วเวลามันพอดีกับที่เขาโกหกเรา เขาคงรู้ว่าต้องรู้แน่ๆ เลยไม่รับโทรศัพท์จนถึงเช้าถึงรับ เราโกรธมากๆค่ะ ว่าเขาสารพัด จนเขาร้องไห้ และปรับปรุงตัว หลังจากนั้นเขาก็ดีขึ้นค่ะ คือไม่ค่อยไปสังสรรค์ ไม่ค่อยดื่ม เอาใจใส่ ฟังเราตลอด ทำทุกอย่างที่เราโอเค และเป็นแบบนี้มาตลอดค่ะ บอกก่อนว่าเราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะ แต่ไปมาหาสู่กันบ่อยๆช่วงก่อนโควิด แต่ช่วงโควิดไม่ได้เจอกันเลยแต่ก็ยังโอเคอยู่ค่ะ มีโกรธ งอนตามประสา แต่เราใช้เหตุผลคุยตลอดค่ะ ไม่เคยใช้อารมณ์ในการทะเลาะกัน พูด ถาม แบบไม่ใช้อารมณ์เลย แต่ช่วงหลังๆ นี่ปาเข้าไป 4-5 เดือนแล้วค่ะ ที่ยังไม่มีโอกาสเจอกัน แต่วีดีโอคอลกันทุกวันตอนเย็น เขาก็เริ่มทำหน้าเหนื่อย เบื่อใส่เรา บางทีก็หลับใส่เราเฉยเลย คือมันบ่อยมาก จนเราทนไม่ไหว เราเลยถามๆไป แต่เหมือนเรายังไม่ค่อยโอเคเท่าไร เพราะเขาบอก เขาเหนื่อย เมื่อย และเป็นหน้าปกติ เขาไม่ได้เป็นอะไร ก็ยังเหมือนเดิม เราถามไปถึงเขามีคนใหม่รึเปล่า เขาก็ทำเหมือนโกรธเพราะเขาบอกหลายครั้งแล้วว่าไม่มี ไม่ทำ ไม่ชอบเรื่องแบบนี้ เราก็โอเค ไม่มีก็ไม่มี แล้วหลังๆก็เริ่มไม่พิมพ์ไม่เรียกชื่อที่เราเรียกแทนตัวเองกันค่ะ มีแค่เราที่ยังทำเหมือนเดิม ถ้าตอนพิมพ์แชทเขาก็บอกว่า เขารีบเลยไม่ได้พิมพ์ เราก็แล้วแต่นะ เพราะเราพยายามไม่เอาตัวเองไปผูกกับเขา เขาอยากทำอะไรก็ทำ แค่บอกกันด้วย เพราะเรากับแฟนอยู่ห่างกันค่ะ ต้องใช้ความเชื่อใจล้วนๆ ซึ่งเราเชื่อใจเขานะ เพราะทุกเย็นเราจะวีดีโอคอลกันตลอด แล้วเขาก็ไม่เคยมีเรื่อง ผญ มาให้ปวดหัว เราพยายามไม่คิดมาก และพยายามโฟกัสที่ตัวเองเยอะๆแทน