เกริ่นก่อนเลย ผมอายุ17ปี
เรื่องมันมีอยู่ว่ามันมีอยู่ว่าของมาส่งแต่ว่าผมไม่ได้สั่งด้วยความที่ว่าช่วงนี้มันมีของมาส่งแต่เก็บปลายทางแต่ของที่มาส่งผมมันไม่ได้เก็บตอนแรกผมคิดว่าจะมีคนมากลอกเก็บเงินค่าปลายทางเลยจะไม่รับแต่พี่ที่มาส่งของเขาบอกไม่ได้เก็บปลายทางผมจึงรับไว้ผมกลัวว่าของที่รับมาจะมียาข้างในอะไรแบบนี้ผมเลยถ่ายภาพของไปให้ครอบครัวดูแต่ตอนนั้นไม่มีใครอ่านด้วยความที่ผมเป็นคนใจร้อนมั้งผมเลยไปหยิบกรรไกรมาเเล้วแกะข้างในว่ามีอะไรซึ่งมันเป็นกระบองเพชรพูดได้แต่ว่าผมคิดว่ามันมียาข้างในผมเลยชําแกละมันสะซึ่งมันก็ไม่มีอะไรผมเลยสบายใจเวลาต่อมาผมเลยพาพี่ไปซ่อมคอมแล้วดลับมาพ่อโทรมาบอกว่าของที่ส่งมาพ่อสั่งให้หลานกะจะเซอร์ไพรส์แต่ผมชําแหละแล้วแต่พ่อไม่ได้ว่าอะไรแต่มันเสียความรู้สึกอ่ะครับมันเฟลๆ
เหมือนเราคิดมากเกินไป ผมเลยอยาดรู้ว่าผมทําถูกมั้ยที่ทําแบบนี้ผมคิดเรื่องนี้ทั้งวันเลยคือพ่อไม่ได้บอกผมก่อนว่าสั่งมาเป็นชื่อผม ผมเลยกังวลไปต่างๆนาว่าจะมียามั้ย แต่พอรู้ส่าพ่อสั่งมาให้หลาน ผมเลยคิดว่าผมดูเป็นคนไม่คิดหน้าคิดหลังกรือป่าว ผมไม่ค่อยสนิทกับหลานเลยไม่ได้คิดเรื่องนี้
ปล.หลานอยู่คนละบ้าน
พ่อสั่งของมาเป็นขื่อเราแต่เราไม่ได้สั่ง
เรื่องมันมีอยู่ว่ามันมีอยู่ว่าของมาส่งแต่ว่าผมไม่ได้สั่งด้วยความที่ว่าช่วงนี้มันมีของมาส่งแต่เก็บปลายทางแต่ของที่มาส่งผมมันไม่ได้เก็บตอนแรกผมคิดว่าจะมีคนมากลอกเก็บเงินค่าปลายทางเลยจะไม่รับแต่พี่ที่มาส่งของเขาบอกไม่ได้เก็บปลายทางผมจึงรับไว้ผมกลัวว่าของที่รับมาจะมียาข้างในอะไรแบบนี้ผมเลยถ่ายภาพของไปให้ครอบครัวดูแต่ตอนนั้นไม่มีใครอ่านด้วยความที่ผมเป็นคนใจร้อนมั้งผมเลยไปหยิบกรรไกรมาเเล้วแกะข้างในว่ามีอะไรซึ่งมันเป็นกระบองเพชรพูดได้แต่ว่าผมคิดว่ามันมียาข้างในผมเลยชําแกละมันสะซึ่งมันก็ไม่มีอะไรผมเลยสบายใจเวลาต่อมาผมเลยพาพี่ไปซ่อมคอมแล้วดลับมาพ่อโทรมาบอกว่าของที่ส่งมาพ่อสั่งให้หลานกะจะเซอร์ไพรส์แต่ผมชําแหละแล้วแต่พ่อไม่ได้ว่าอะไรแต่มันเสียความรู้สึกอ่ะครับมันเฟลๆ
เหมือนเราคิดมากเกินไป ผมเลยอยาดรู้ว่าผมทําถูกมั้ยที่ทําแบบนี้ผมคิดเรื่องนี้ทั้งวันเลยคือพ่อไม่ได้บอกผมก่อนว่าสั่งมาเป็นชื่อผม ผมเลยกังวลไปต่างๆนาว่าจะมียามั้ย แต่พอรู้ส่าพ่อสั่งมาให้หลาน ผมเลยคิดว่าผมดูเป็นคนไม่คิดหน้าคิดหลังกรือป่าว ผมไม่ค่อยสนิทกับหลานเลยไม่ได้คิดเรื่องนี้
ปล.หลานอยู่คนละบ้าน