ขอบคุณ ภาพสุดคลาสสิก จาก      https://wallpaperboat.com/
        และ ขอบคุณ ฟอนต์สวย ๆ จาก     https://www.f0nt.com/       ครับผม
 
 
  

                                                                                  ...... ( วางแผน ) ......
 
 

........ คุณ "กุ่ย"  เป็นนามสามีของ  คุณ "สมร"  คุณกุ่ยมีอายุได้สี่สิบปี ในขณะผู้เป็นภรรยาอายุน้อยกว่าเขาห้าปี ทั้งคู่แต่งงานกันมายี่สิบปี โดยไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกัน
 
          คุณกุ่ย ทำงานอยู่บริษัทรับเหมาก่อสร้างแห่งหนึ่ง มีหน้าที่ออกแบบและออกตรวจหน้างานให้สร้างตามแบบ ดังนั้น เมื่ออยู่ในสำนักงาน เขาก็ก้มหน้าก้มตาทำงาน ไม่ค่อยได้คุยกับใคร พอเสร็จงานออกแบบ เขาก็ออกไปอยู่หน้างาน โอกาสที่จะพบปะสังสรรค์กับเพื่อนร่วมงานเลยไม่ค่อยมีเท่าไร นอกจากพูดคุยกันเล็กน้อยเวลาเจอกันในที่ทำงาน และเจอกันในวงเล็ก ๆ ที่เพื่อน ๆ ตั้งเพื่อผ่อนคลายหลังเลิกงาน ได้เพียงไม่ถึงชั่วโมง
 
          จริง ๆ แล้ว เขาเป็นคนมีอัธยาศัยดี ถึงแม้จะพูดน้อย แต่ยิ้มแย้มตลอดเวลาที่พูดคุยกับเพื่อน และถ้ามีใครขอความช่วยเหลืออะไรสักอย่าง เขาจะช่วยอย่างเต็มใจ จึงเป็นที่รักใคร่ของเพื่อนทุกคน และเพื่อน ๆ ต่างหวังจะได้สรวลเสเฮฮากับเขาสักครั้งให้อิ่มใจ เพราะคนอื่น ๆ ได้พากันรวมตัวชุดใหญ่ในทุกวันหยุด และตั้งวงเฮฮาปาร์ตี้กันเป็นประจำ
          
          คุณสมร  ภรรยาวัยสามสิบห้าของคุณกุ่ย เป็นครูในโรงเรียนเล็ก ๆ  ห่างจากตัวอำเภอไม่ไกล จึงไปทำงานและกลับบ้านเป็นเวลา และมีเวลาเตรียมกับข้าวไว้รอสามีซึ่งกลับใกล้ค่ำเกือบทุกวัน
 
          ตลอดยี่สิบปีที่อยู่ด้วยกันมา ทั้งคู่ไม่เคยมีปากเสียงกัน อาจเป็นเพราะคุณกุ่ยไม่เคยขัดคอภรรยา หรืออาจเป็นเพราะเขาไม่เคยเหลวไหล ก็เป็นไปได้เช่นกัน
 
          กฎเหล็กของคุณสมร ข้อสำคัญ ก็เหมือนกับกฎของคนเป็นภรรยาทั่วไป คือ ห้ามนอกใจ เรื่องนี้คุณกุ่ยไม่เคยมีอยู่ในใจอยู่แล้ว เพราะความเป็นคนเนือย ๆ ซื่อ ๆ เมื่อออกจากบ้านไปที่ทำงาน สมองเขาจึงมีแต่ งาน งาน และงาน 

          แต่คุณภรรยาก็ไม่ได้ใจร้ายไปเสียทั้งหมด  เรื่องดื่มกินกับเพื่อนฝูงเธอไม่ห้าม มีข้อแม้แค่อย่างเดียว ให้กลับมากินข้าวเย็นด้วยกันทุกวัน อาจมีบางวันกลับช้าไปบ้างก็ไม่ว่าอะไร ถ้าไม่เกินกำหนดเวลาหนึ่งทุ่มตรง เธอให้เหตุผลว่า กลัวเขามีอันตรายระหว่างทาง หากเมาแล้วกลับดึกเกินไป ดังนั้น จึงกลายเป็นข้อห้ามทางอ้อมว่า ไม่ให้คุณกุ่ยไปไหน ในเวลากลางคืน
 
          การขัดคำสั่งภรรยา ผลจะเป็นอย่างไรคุณกุ่ยไม่เคยคิดลอง เพียงมีอยู่คราวหนึ่ง งานของเขาติดพัน มาเสร็จเอาตอนหกโมงกว่า จึงกลับถึงบ้านเวลาทุ่มครึ่ง และพบว่าบ้านทั้งหลังปิดไฟมืดสนิท รวมทั้งประตูหน้าต่างล็อกแน่นทุกบาน คุณกุ่ยพยายามเรียกคุณสมรซึ่งก็ไม่มีผล ส่วนโทรศัพท์คุณภรรยาก็ปิดเครื่อง คืนนั้น เขาจึงต้องอยู่นอกบ้านทั้งคืน และไปทำงานตอนเช้าด้วยความอิดโรยในเสื้อผ้าชุดเดิม
 
          หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา คุณกุ่ยจึงเฝ้ามองนาฬิกาและรีบกลับบ้านให้ตรงเวลาทุกวัน การตั้งวงเล็ก ๆ พูดคุยกับเพื่อน ๆ ในตอนเย็นหลังเลิกงาน เลยต้องเว้นระยะห่างออกไป ท่ามกลางความเสียดายของเพื่อน เพราะเมื่อในวงขาดเขาไปคนหนึ่ง รสชาติและสีสันในยามเย็นเลยจืด ๆ ไป ถึงแม้เขาเป็นคนคุยไม่เก่ง แต่รอยยิ้มและความจริงใจของเขา สร้างความสุขให้คนรอบข้างได้มากกว่าคำพูดเป็นเท่าตัว..
 

          "วันนี้ไปที่ไหนมาคุณกุ่ย"
 
          คุณสมรเอ่ยถามในตอนเย็นวันหนึ่ง ซึ่งคุณกุ่ยกลับถึงบ้านยังไม่ค่ำดี เธอตักข้าวใส่จานสามีพลางมองเขาด้วยรอยยิ้ม ขณะผู้เป็นสามีเอื้อมมือดึงจานกับข้าวเข้ามาใกล้ ๆ ก่อนตอบกลับมา
 
          "อยู่ในตลาดน่ะจ้ะ งานต่อเติมบ้านนิดหน่อยเลยกลับเร็ว"
 
          คุณกุ่ยตอบคำถามของภรรยาขณะรับจานข้าวมาวางตรงหน้าแล้วถือช้อนส้อมไว้ในมือ
 
          "อ้าว แล้ววันนี้ไม่ไปกินอะไรกับเพื่อนเหรอ"
 
          เขาส่ายหน้าขณะตักกับข้าวราดบนข้าวก่อนเอ่ยออกมาเบา ๆ 
 
          "ไม่อยากย้อนไป เลิกก็หกโมงกว่าแล้ว"
 
          คุณกุ่ยตอบเสร็จตักข้าวเข้าปากไม่พูดอะไรอีก ขณะภรรยาถือช้อนค้างไว้พลางอมยิ้มมองหน้าสามี ก่อนหันกลับมาตักกับข้าวใส่จานตัวเองแล้วเอ่ยออกมา
 
          "พรุ่งนี้ถ้าทำที่เดิม คุณไปกินกับเพื่อนสักพักก็ได้ ฉันจะรอถึงทุ่มครึ่ง"
 
          ผู้เป็นสามีถือช้อนค้างไว้นิดหนึ่งพร้อมกับทำท่าครุ่นคิดบางอย่างก่อนก้มหน้าตักข้าวไม่พูดอะไร คุณสมรมองสามี ทำหน้ายิ้ม ๆ พลางส่ายหน้าไปมาแล้วตักข้าวกินต่อไป..
 

          ..เช้าวันต่อมาในที่ทำงาน  ทุกคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองตามปกติ และวันนี้คุณกุ่ยไม่ได้ออกไปไหนในช่วงเช้า เขาจึงอยู่หน้าโต๊ะ ง่วนอยู่กับการเขียนแบบบ้านของลูกค้าซึ่งหัวหน้ามอบหมายมา
 
          "เฮ้ยกุ่ย วันศุกร์ไปงานแต่งไอ้หน่องมั้ย"
 
          มานพ นั่งทำงานอยู่โต๊ะติดกับคุณกุ่ยเอ่ยถามขึ้นมา หน่อง คือเพื่อนผู้หญิงรุ่นน้องที่ทำงานด้วยกันมาหลายปี และสนิทกับคุณกุ่ย พอ ๆ กันกับเพื่อนทุกคน เขาได้ยินเรื่องงานแต่งงานนี้มาตั้งแต่เดือนที่แล้ว รวมทั้งได้ยินเสียงล้อกันอย่างคุ้นเคย ว่าเธอลงจากคานจนเกือบสายไป แต่ไม่ได้คิดอะไรเรื่องไปร่วมงาน กระทั่งตอนนี้เพื่อนมาเตือนอีกครั้ง เมื่อใกล้ถึงกำหนดในอีกไม่กี่วัน
 
          "ไม่รู้เลยว่ะ เรายังไม่ได้คุยกับคุณหมอนเลยนพ"
 
          เขาตอบยิ้ม ๆ พลางมองหน้ามานพซึ่งจ้องเขาพร้อมกับเอ่ยอย่างสงสัยออกมา
 
          "แล้วถ้านายไปคุย คุณหมอนจะตอบยังไง" 
 
          คุณกุ่ยยิ้ม ๆ ไม่พูดอะไร พลางก้มหน้าทำงานต่อ ขณะมานพทำหน้าครุ่นคิดอยู่อึดใจ ก่อนลุกขึ้นแล้วเดินออกจากโต๊ะไป..
 
 
          ( มีต่อครับ )