คือว่าหนูอยู่บ้านกับพ่อและย่าค่ะพ่อกับแม่เบิกกันตั้งแต่หนูเด็กหนูมีน้องหนึ่งคนแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันค่ะแล้วหนูอยู่กับย่าส่วนใหญ่น่าจะเป็นคนชอบโวยวายชอบด่าชอบไล่ให้ไปตายและเมื่อก่อนน่าดื่มเหล้าตอนนั้นหนักกว่านี้มากค่ะถึงขนาดจะฆ่าคนเลยแต่โชคดีวันนั้นหนูไม่อยู่บ้านเพราะไปบ้านอาค่ะหนูช่วยงานย่าบ้างแต่ถ้าย่าใช้หนูก็ทำตลอดค่ะเพราะถ้าหนูไม่ทำเขาก็จะด่าหนูจะตีหนูแต่เวลาหนูทำเสร็จแล้วเขาก็จะให้ไปทำอย่างอื่นต่อแบบคิดๆกันเลยพอหนูบ่นออกมาเขาก็จะบอกว่านี่มึวก็เป็นเหมือนแม่ขาย...เล่นยาไปตายไปอ่ะอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ไม่มีใครรักหรอกแล้วหนูก็โดนเขาพูดอย่างงี้เกือบทุกวันหนูเคยจะกินยาในห้องน้ำไปแล้วแต่เขาก็เข้ามาก่อนหนูเจอแบบนี้แต่ไม่มีใครรู้เลยค่ะหนูไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเพื่อนหนูก็ห่างออกมาพ่อหนูก็ไม่เคยรู้เลยค่ะพ่อหนูเป็นคนชอบอยู่คนเดียวไม่ค่อยยุ่งกับใครไม่ชอบเสียงดังเวลาย่าด่าหนูหนูก็จะโดนพ่อด่าเพิ่มอีกทั้งๆที่พ่อไม่รู้เลยแต่ดันพูดศฝซ้ำคำพูดของพ่อสำหรับหนูมันแรงมากแต่หนูก็ต้องเก็บไว้เพราะหนูไปไหนไม่ได้หนูต้องเจออย่างงี้มานานมากสำหรับทุกคนมันอาจจะไม่มีอะไรนะคะแต่บางทีมันก็หนักจนบางทีหนูก็ทนไม่ได้หนูเคยหนีออกจากบ้านตอนป.4ค่ะแต่มันไม่สำเร็จแล้วครั้งนั้นหนูเล่าให้ทุกคนฟังแต่ไม่มีใครฟังหนูเลยหนูโดนทั้งเพื่อนด่าย่าด่าพ่อด่าแล้วพอไปหาน้องบ้านน้องเค้าก็ไม่ค่อยชอบหนูเท่าไหร่ค่ะเพราะเขาเลี้ยงน้องตั้งแต่เด็กแล้วเวลาหนูพาน้องมานอนด้วยตาก็จะไม่พอใจค่ะแต่คนอื่นก็ไม่มีอะไรเลยหนูมมีน้องคนเดียวหนูรักน้องมากค่ะแต่ก็ไม่เคยได้อยู่กับน้องเท่าไหร่ทุกคนที่หนูอยากฆ่าตัวตายหนูก็จะนึกถึงน้องค่ะเพราะหนูอยากทำความฝันของน้องให้สำเร็จค่ะแล้วครอบครัวหนูเคยล้มละลายเพราะพ่อติดการพนันค่ะแต่พอมาถึงปัจจุบันหนูทั้งต้องเรียนต้องควบคุมตัวเองต้องค่อยทำตามคำสั่งย่าแล้วพ่อมีแฟนใหม่กี่คนหนูไม่เคยยุ่งแต่พอพ่อทะเลาะกะเค้าหนูก็ต้องเป็นคนรับอารมณ์พ่อหนูเป็นคนที่นอนไม่ปกติค่ะแต่สำหรับคนอื่นเรื่องนี้ไร้สาระมากๆแต่หนูลองมาทุกวิธีที่จะทำได้แล้วค่ะแต่ก็ยังนอนไม่หลับเลยทำให้หนูตื่นไปเรียนบางวิชาไม่ได้แต่บางทีก
หนูก็ต้องไม่นอนช่วงหลังๆหนูนอนได้ประมาณ1-4ชม.ค่ะแต่บางทีก็นอนตี5ตื่นบ่ายค่ะคือหนูพยายามแล้วแต่ทำไม่ได้ค่ะแล้วมันไม่ได้จริงๆค่ะครูก็เลยโทรหาพ่อโดยที่พ่อเป็นคนขี้รำคาญบวกกับทะเลาะกับแฟนใกม่พ่อเลยพูดแรงออกมาค่ะไล่หนูออกจากบ้านพ่อบอกว่าพ่อไม่สนใจน้องมันก็เหมือนไม่เคยรักไหมคะแต่พ่อหนูโทรคุยกับลูกอาตลอดเลยค่ะหนูเสียใจที่หนูหลอกตัวเองมานานมากค่ะว่าหนูไม่เป็นไรพ่อรักน้องแต่พ่อไม่รักน้องความรู้สึกหนูเฟลมากค่ะแล้วมันก็เป็นวันเดียวกับที่หนูเอามีดแทงตัวเองเอาเชือกผูกคอค่ะแต่หนูดันไม่ตายเลยต้องมาฟังคำพูดที่เจ็บปวดมากค่ะหนูตัดสินใจไปอยู่กับแม่หนูคิดไว้ว่าหนูจะมาขายของค่ะแต่สุดท้ายหนูก็ต้องกลับบ้านค่ะคือตอนนี้หนูอยากไปอยู่ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่บ้านค่ะแต่หนูก็ไม่รู้จะไปที่ไหนค่ะหนูอยากไปอยู่แบบแม่เบี้ยงบุญธรรมหรือสถานเลี่ยงเด็กก็ได้ค่ะ
ทำไงดีคะ
คือว่าหนูอยู่บ้านกับพ่อและย่าค่ะพ่อกับแม่เบิกกันตั้งแต่หนูเด็กหนูมีน้องหนึ่งคนแต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันค่ะแล้วหนูอยู่กับย่าส่วนใหญ่น่าจะเป็นคนชอบโวยวายชอบด่าชอบไล่ให้ไปตายและเมื่อก่อนน่าดื่มเหล้าตอนนั้นหนักกว่านี้มากค่ะถึงขนาดจะฆ่าคนเลยแต่โชคดีวันนั้นหนูไม่อยู่บ้านเพราะไปบ้านอาค่ะหนูช่วยงานย่าบ้างแต่ถ้าย่าใช้หนูก็ทำตลอดค่ะเพราะถ้าหนูไม่ทำเขาก็จะด่าหนูจะตีหนูแต่เวลาหนูทำเสร็จแล้วเขาก็จะให้ไปทำอย่างอื่นต่อแบบคิดๆกันเลยพอหนูบ่นออกมาเขาก็จะบอกว่านี่มึวก็เป็นเหมือนแม่ขาย...เล่นยาไปตายไปอ่ะอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ไม่มีใครรักหรอกแล้วหนูก็โดนเขาพูดอย่างงี้เกือบทุกวันหนูเคยจะกินยาในห้องน้ำไปแล้วแต่เขาก็เข้ามาก่อนหนูเจอแบบนี้แต่ไม่มีใครรู้เลยค่ะหนูไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเพื่อนหนูก็ห่างออกมาพ่อหนูก็ไม่เคยรู้เลยค่ะพ่อหนูเป็นคนชอบอยู่คนเดียวไม่ค่อยยุ่งกับใครไม่ชอบเสียงดังเวลาย่าด่าหนูหนูก็จะโดนพ่อด่าเพิ่มอีกทั้งๆที่พ่อไม่รู้เลยแต่ดันพูดศฝซ้ำคำพูดของพ่อสำหรับหนูมันแรงมากแต่หนูก็ต้องเก็บไว้เพราะหนูไปไหนไม่ได้หนูต้องเจออย่างงี้มานานมากสำหรับทุกคนมันอาจจะไม่มีอะไรนะคะแต่บางทีมันก็หนักจนบางทีหนูก็ทนไม่ได้หนูเคยหนีออกจากบ้านตอนป.4ค่ะแต่มันไม่สำเร็จแล้วครั้งนั้นหนูเล่าให้ทุกคนฟังแต่ไม่มีใครฟังหนูเลยหนูโดนทั้งเพื่อนด่าย่าด่าพ่อด่าแล้วพอไปหาน้องบ้านน้องเค้าก็ไม่ค่อยชอบหนูเท่าไหร่ค่ะเพราะเขาเลี้ยงน้องตั้งแต่เด็กแล้วเวลาหนูพาน้องมานอนด้วยตาก็จะไม่พอใจค่ะแต่คนอื่นก็ไม่มีอะไรเลยหนูมมีน้องคนเดียวหนูรักน้องมากค่ะแต่ก็ไม่เคยได้อยู่กับน้องเท่าไหร่ทุกคนที่หนูอยากฆ่าตัวตายหนูก็จะนึกถึงน้องค่ะเพราะหนูอยากทำความฝันของน้องให้สำเร็จค่ะแล้วครอบครัวหนูเคยล้มละลายเพราะพ่อติดการพนันค่ะแต่พอมาถึงปัจจุบันหนูทั้งต้องเรียนต้องควบคุมตัวเองต้องค่อยทำตามคำสั่งย่าแล้วพ่อมีแฟนใหม่กี่คนหนูไม่เคยยุ่งแต่พอพ่อทะเลาะกะเค้าหนูก็ต้องเป็นคนรับอารมณ์พ่อหนูเป็นคนที่นอนไม่ปกติค่ะแต่สำหรับคนอื่นเรื่องนี้ไร้สาระมากๆแต่หนูลองมาทุกวิธีที่จะทำได้แล้วค่ะแต่ก็ยังนอนไม่หลับเลยทำให้หนูตื่นไปเรียนบางวิชาไม่ได้แต่บางทีก
หนูก็ต้องไม่นอนช่วงหลังๆหนูนอนได้ประมาณ1-4ชม.ค่ะแต่บางทีก็นอนตี5ตื่นบ่ายค่ะคือหนูพยายามแล้วแต่ทำไม่ได้ค่ะแล้วมันไม่ได้จริงๆค่ะครูก็เลยโทรหาพ่อโดยที่พ่อเป็นคนขี้รำคาญบวกกับทะเลาะกับแฟนใกม่พ่อเลยพูดแรงออกมาค่ะไล่หนูออกจากบ้านพ่อบอกว่าพ่อไม่สนใจน้องมันก็เหมือนไม่เคยรักไหมคะแต่พ่อหนูโทรคุยกับลูกอาตลอดเลยค่ะหนูเสียใจที่หนูหลอกตัวเองมานานมากค่ะว่าหนูไม่เป็นไรพ่อรักน้องแต่พ่อไม่รักน้องความรู้สึกหนูเฟลมากค่ะแล้วมันก็เป็นวันเดียวกับที่หนูเอามีดแทงตัวเองเอาเชือกผูกคอค่ะแต่หนูดันไม่ตายเลยต้องมาฟังคำพูดที่เจ็บปวดมากค่ะหนูตัดสินใจไปอยู่กับแม่หนูคิดไว้ว่าหนูจะมาขายของค่ะแต่สุดท้ายหนูก็ต้องกลับบ้านค่ะคือตอนนี้หนูอยากไปอยู่ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ที่บ้านค่ะแต่หนูก็ไม่รู้จะไปที่ไหนค่ะหนูอยากไปอยู่แบบแม่เบี้ยงบุญธรรมหรือสถานเลี่ยงเด็กก็ได้ค่ะ