สวัสดีทุกคนเลยนะคะ ที่เข้ามาอ่านกระทู้ เรา🙏
เรามีแฟน แฟนเราเปิดร้านมือถือ ช่วงแรก ๆ คนที่บ้านเราไม่รู้หรอกว่าเรามีแฟนจนถึงวันหนึ่งพ่อเราได้รู้ พ่อเราเลยให้ทางพ่อแม่แฟนเรามาคุยกันว่าเรากับ แฟนคบกัน ด้านแฟนเราเค้าก็พาพ่อแม่มานะ มาคุยกันสุดท้าย ได้ข้อสรุปว่าเราจบ ปวส พ่อเราจะให้หมั้นกันก่อนแล้วค่อยแต่งงาน เราเลยได้คบกับแฟนแบบไม่ต้องแอบ เราเลยมาช่วยแฟนเปิดร้านมือถือ เราอยู่กันตอนมาร้านเท่านั่นตอนเย็นแฟนก็มาส่งที่บ้าน เป็นแบบนั่นอยู่ประมาณหนึ่ง พอมาสักพัก จนวันหนึ่งเราอยากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนเราเลยขอให้แฟนพาไป แฟนเราก็พาไปนะเราเลยโทรบอกพ่อว่าเราของมาเที่ยวทะเลกับเพื่อน แฟนเราพามา พ่อเราแกก็โกรธนะ พ่อแกเลยให้หมั้นกัน แฟนเราก็ไม่ได้ตั้งตัว คนที่บ้านแฟนก็ไม่ทันตั้งตัวกันเลย
สรุป เราสองคนได้หมั้นกันแหละทางผู้ใหญ่ก็ตกลงว่า จบ ป.ตรีจะให้แต่งงาน ด้านทางแม่พ่อแฟนเราเค้าก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะ เกี่ยวกับเรื่องที่จะให้แต่งงานตอนเรียนจบ ป.ตรี
พอมาช่วงหนึ่งโควิดระบาดหนักอีกรอบ ที่ร้านตั้งอยู่ก็มีคนติดเยอะเรากับแฟนเรา ปิดร้าน 14 วัน พ่อเราเลยโทรมาหาว่าเออไม่ต้องกลับบ้าน โควิดทั้งนั่นอยู่บ้านแฟนไปตะ พวกก็หมั้นกันแล้ว อยู่ด้วยกันไม่ใช่เป็นอะไรแล้วนี้ ค่อยกลับมาตอนโรงเรียนเปิด เราเลยอยู่บ้านแฟนจนโรงเรียนเปิด แต่เทอมนี้เราฝึกงานที่ฝึกเรา คือโรงเรียนทางเรียนบอกว่ามาแค่ช่วงเช้า จนมีนักศึกษาติดโควิดเราเลยได้งานกลับมาทำที่บ้าน ช่วงหลัง ๆ ก็ไม่ค่อยมีงาน เราเลยมาช่วยแฟนเปิดร้านมือถือ เมื่อก่อนแฟนเรามีร้านอาหารด้วยแต่เพราะโควิดเลยยังเปิดไม่ได้ เราก็เปิดร้านมือถือกับแฟนทุกวันอยู่ด้วยกัน วันไหนเราไปฝึกงานแฟนเราก็จะมาส่งเราที่บ้าน ถ้าอาทิไหนไม่ได้ไป ฝึกงานเราต้องกลับบ้านทุกวันศุกร์เพราะวันเสาร์ แม่กับพ่อต้องออกไปซื้อ (บ้านเราเปิดร้านขายของชำ)
จนถึงวันนี้ครบรอบ 1 ปี 4 เดือน ที่เราคบกับแฟน และเป็นวันที่เราต้องย้ายร้าน เรากับแฟนช่วยกันขนของกลับบ้าน จนถึงตอนดึก เราเลยโทรหาแม่ว่าเรากลับวันเสาร์ได้ไหม ออกไปซื้อของวันอาทิแทนได้ไหม แม่ เราว่าวันอาทิคนเยอะเดี๋ยวแม่ออกไปวันเสาร์ เดี๋ยวแม่ค่อยปิดร้านสักแป๊บไม่เป็นอะไร
เราเลยบอกแฟนว่าแม่ว่าแกออกไปสักแป๊บค่อยปิดร้านเอา
ตอนเช้าวันเสาร์พ่อและก็ยาย โทรมาด่าว่าทำไหมเราไม่กลับบ้าน เราบอกว่าเราบอกแม่แล้วว่าต้องขนของ เอาของมาลงต้องจัดเก็บเดี๋ยวเวลาไปร้านใหม่หาของไม่เจอ พ่อเราเลยว่าเราว่าไปนอนอยู่ไม่คิดกลับบ้านบ้างหรอ เราบอกว่าอาทินี้เราเก็บของ ไหนต้องหาร้านที่จะเช่าอีก มันหายากนะ เราต้องจัดของไปเปิดที่บ้านสักพักก่อนกว่าจะได้ร้าน พ่อเราแกเลยว่าไม่คิดมาช่วยที่บ้านเลย ต่อไปนี้เดี๋ยวกุพูดใหม่ให้เจอกันอาทิละครึ่งพอ
พ่อกับยายเป็นแบบนี้ตอนที่รู้ว่าแฟนเราเค้ามีหนี้ที่ต้องจ่าย เพราะเค้าเอาเงินมาเปิดร้านมือถือหมดแล้ว ร้านอาหารก็ไม่ได้เปิดเพราะโควิดรอบสอง เปิดรอบที่สองได้1 เดือน โควิดระบาดหนักจนต้องปิดอีกรอบ
ตอนนี้เราพยายามช่วยแฟนหาเงิน แต่พ่อกับยายแกไม่เข้าใจเลยว่าเราลำบาก เมื่อวันศุกร์ที่ไม่กลับบ้านเพราะมีเงินแค่ 100 เงินใส่น้ำมันยังไม่มีเลย เราก็ไม่กล้าบอกไปหมดหรอกว่ามันลำบากแค่ไหน เราเข้าใจนะว่าพ่อกับยายอยากให้เราเจอคนที่มีหน้าที่การงานการเงินที่ดี แต่ตอนเค้ามีเงินเราก็อยู่กับเค้าตอนนี้เค้าลำบากเราไม่อยากทิ้งเค้าให้ลำบากคนเดียว อยากช่วยเค้าอยากอยู่ข้าง ๆ พาไปเจอความสำเร็จด้วยกัน ถึงจะลำบากขนาดไหนเราก็พร้อมที่จะอยู่ข้าง ๆ กันแบบนี้
นี้ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่พ่อเป็นแบบนี้ พ่อเราชอบด่าเราว่าเราทุกอย่าง ขนาดเราถ่ายรองเท้าจะโพสขายในเฟส แกยังว่าเราว่าขาดหุ้น ไม่บายคนเรา ถ่ายรองเท้าเราว่าเราจะโพสขาย แกว่าไม่บานกุแล แกขอบว่าคำแรง ๆ นะ เราชอบแต่ตัวแกชอบว่าเราว่าแต่งตัวขาดหุ้น ว่าเราเป็นกร ะหรี่ ตอนเราคบกับแฟนแรก ๆ เค้ามีเงินให้เราใช้ พอเรามีเงิน พ่อว่าเราขายตัว ไปเอาผัวชาวบ้าน เราไม่รู้นะว่าพ่อแกคิดไงกับเราที่พูดคำแบบนี้ออกมาบ้างครั้งยังว่าเรา
เลย ทั้งที่เราไม่เคยไปยุ่งกับใครนอกจากแฟนตัวเอง เราผิดมากเลยหรอ ที่เราไม่ชอบคนที่พ่ออยากให้เราชอบอยากให้เรารัก
ใครไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกการทุกบังคับทุกอย่างมันเหนื่อยใจขนาดไหน แม้แต่เรื่องเรียน เรื่องทุกอย่าในชีวิตพ่อเราบังคับไปหมดแม้แต่เพื่อนที่คบกันมา8ปีพ่อยังบอกให้เลิกคบ พ่อเราชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น สุดท้ายคนที่พ่อเอาเราไปเปรียบเทียบเค้าก็ไม่เรียนเที่ยวอย่างเดียว ไม่ทำอะไร
ส่วนเราหรอเคยดีอะไรบ้าง เราเหนื่อยนะจนบ้างครั้งเราอยากตายยยยไป
เรามีปัญหากับพ่อตลอดเลย เราไม่รู้ว่าเราควรทำอย่างไรดี ?
เรามีแฟน แฟนเราเปิดร้านมือถือ ช่วงแรก ๆ คนที่บ้านเราไม่รู้หรอกว่าเรามีแฟนจนถึงวันหนึ่งพ่อเราได้รู้ พ่อเราเลยให้ทางพ่อแม่แฟนเรามาคุยกันว่าเรากับ แฟนคบกัน ด้านแฟนเราเค้าก็พาพ่อแม่มานะ มาคุยกันสุดท้าย ได้ข้อสรุปว่าเราจบ ปวส พ่อเราจะให้หมั้นกันก่อนแล้วค่อยแต่งงาน เราเลยได้คบกับแฟนแบบไม่ต้องแอบ เราเลยมาช่วยแฟนเปิดร้านมือถือ เราอยู่กันตอนมาร้านเท่านั่นตอนเย็นแฟนก็มาส่งที่บ้าน เป็นแบบนั่นอยู่ประมาณหนึ่ง พอมาสักพัก จนวันหนึ่งเราอยากไปเที่ยวทะเลกับเพื่อนเราเลยขอให้แฟนพาไป แฟนเราก็พาไปนะเราเลยโทรบอกพ่อว่าเราของมาเที่ยวทะเลกับเพื่อน แฟนเราพามา พ่อเราแกก็โกรธนะ พ่อแกเลยให้หมั้นกัน แฟนเราก็ไม่ได้ตั้งตัว คนที่บ้านแฟนก็ไม่ทันตั้งตัวกันเลย
สรุป เราสองคนได้หมั้นกันแหละทางผู้ใหญ่ก็ตกลงว่า จบ ป.ตรีจะให้แต่งงาน ด้านทางแม่พ่อแฟนเราเค้าก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะ เกี่ยวกับเรื่องที่จะให้แต่งงานตอนเรียนจบ ป.ตรี
พอมาช่วงหนึ่งโควิดระบาดหนักอีกรอบ ที่ร้านตั้งอยู่ก็มีคนติดเยอะเรากับแฟนเรา ปิดร้าน 14 วัน พ่อเราเลยโทรมาหาว่าเออไม่ต้องกลับบ้าน โควิดทั้งนั่นอยู่บ้านแฟนไปตะ พวกก็หมั้นกันแล้ว อยู่ด้วยกันไม่ใช่เป็นอะไรแล้วนี้ ค่อยกลับมาตอนโรงเรียนเปิด เราเลยอยู่บ้านแฟนจนโรงเรียนเปิด แต่เทอมนี้เราฝึกงานที่ฝึกเรา คือโรงเรียนทางเรียนบอกว่ามาแค่ช่วงเช้า จนมีนักศึกษาติดโควิดเราเลยได้งานกลับมาทำที่บ้าน ช่วงหลัง ๆ ก็ไม่ค่อยมีงาน เราเลยมาช่วยแฟนเปิดร้านมือถือ เมื่อก่อนแฟนเรามีร้านอาหารด้วยแต่เพราะโควิดเลยยังเปิดไม่ได้ เราก็เปิดร้านมือถือกับแฟนทุกวันอยู่ด้วยกัน วันไหนเราไปฝึกงานแฟนเราก็จะมาส่งเราที่บ้าน ถ้าอาทิไหนไม่ได้ไป ฝึกงานเราต้องกลับบ้านทุกวันศุกร์เพราะวันเสาร์ แม่กับพ่อต้องออกไปซื้อ (บ้านเราเปิดร้านขายของชำ)
จนถึงวันนี้ครบรอบ 1 ปี 4 เดือน ที่เราคบกับแฟน และเป็นวันที่เราต้องย้ายร้าน เรากับแฟนช่วยกันขนของกลับบ้าน จนถึงตอนดึก เราเลยโทรหาแม่ว่าเรากลับวันเสาร์ได้ไหม ออกไปซื้อของวันอาทิแทนได้ไหม แม่ เราว่าวันอาทิคนเยอะเดี๋ยวแม่ออกไปวันเสาร์ เดี๋ยวแม่ค่อยปิดร้านสักแป๊บไม่เป็นอะไร
เราเลยบอกแฟนว่าแม่ว่าแกออกไปสักแป๊บค่อยปิดร้านเอา
ตอนเช้าวันเสาร์พ่อและก็ยาย โทรมาด่าว่าทำไหมเราไม่กลับบ้าน เราบอกว่าเราบอกแม่แล้วว่าต้องขนของ เอาของมาลงต้องจัดเก็บเดี๋ยวเวลาไปร้านใหม่หาของไม่เจอ พ่อเราเลยว่าเราว่าไปนอนอยู่ไม่คิดกลับบ้านบ้างหรอ เราบอกว่าอาทินี้เราเก็บของ ไหนต้องหาร้านที่จะเช่าอีก มันหายากนะ เราต้องจัดของไปเปิดที่บ้านสักพักก่อนกว่าจะได้ร้าน พ่อเราแกเลยว่าไม่คิดมาช่วยที่บ้านเลย ต่อไปนี้เดี๋ยวกุพูดใหม่ให้เจอกันอาทิละครึ่งพอ
พ่อกับยายเป็นแบบนี้ตอนที่รู้ว่าแฟนเราเค้ามีหนี้ที่ต้องจ่าย เพราะเค้าเอาเงินมาเปิดร้านมือถือหมดแล้ว ร้านอาหารก็ไม่ได้เปิดเพราะโควิดรอบสอง เปิดรอบที่สองได้1 เดือน โควิดระบาดหนักจนต้องปิดอีกรอบ
ตอนนี้เราพยายามช่วยแฟนหาเงิน แต่พ่อกับยายแกไม่เข้าใจเลยว่าเราลำบาก เมื่อวันศุกร์ที่ไม่กลับบ้านเพราะมีเงินแค่ 100 เงินใส่น้ำมันยังไม่มีเลย เราก็ไม่กล้าบอกไปหมดหรอกว่ามันลำบากแค่ไหน เราเข้าใจนะว่าพ่อกับยายอยากให้เราเจอคนที่มีหน้าที่การงานการเงินที่ดี แต่ตอนเค้ามีเงินเราก็อยู่กับเค้าตอนนี้เค้าลำบากเราไม่อยากทิ้งเค้าให้ลำบากคนเดียว อยากช่วยเค้าอยากอยู่ข้าง ๆ พาไปเจอความสำเร็จด้วยกัน ถึงจะลำบากขนาดไหนเราก็พร้อมที่จะอยู่ข้าง ๆ กันแบบนี้
นี้ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่พ่อเป็นแบบนี้ พ่อเราชอบด่าเราว่าเราทุกอย่าง ขนาดเราถ่ายรองเท้าจะโพสขายในเฟส แกยังว่าเราว่าขาดหุ้น ไม่บายคนเรา ถ่ายรองเท้าเราว่าเราจะโพสขาย แกว่าไม่บานกุแล แกขอบว่าคำแรง ๆ นะ เราชอบแต่ตัวแกชอบว่าเราว่าแต่งตัวขาดหุ้น ว่าเราเป็นกร ะหรี่ ตอนเราคบกับแฟนแรก ๆ เค้ามีเงินให้เราใช้ พอเรามีเงิน พ่อว่าเราขายตัว ไปเอาผัวชาวบ้าน เราไม่รู้นะว่าพ่อแกคิดไงกับเราที่พูดคำแบบนี้ออกมาบ้างครั้งยังว่าเรา
ใครไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอกการทุกบังคับทุกอย่างมันเหนื่อยใจขนาดไหน แม้แต่เรื่องเรียน เรื่องทุกอย่าในชีวิตพ่อเราบังคับไปหมดแม้แต่เพื่อนที่คบกันมา8ปีพ่อยังบอกให้เลิกคบ พ่อเราชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่น สุดท้ายคนที่พ่อเอาเราไปเปรียบเทียบเค้าก็ไม่เรียนเที่ยวอย่างเดียว ไม่ทำอะไร
ส่วนเราหรอเคยดีอะไรบ้าง เราเหนื่อยนะจนบ้างครั้งเราอยากตายยยยไป