ก่อนจะเริ่มเรื่องต้องขออภัยไว้ก่อนนะคะหากพิมพ์วกวนไม่เข้าใจ พอดีมีเรื่องในใจอยู่1เรื่องเลยอยากขอคำแนะนำจากทุกๆคนค่ะ
เริ่มเรื่องเลยนะคะเรามีพี่ชายที่สนิดกันแบบพี่น้องแต่ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ ก็ถือว่าสนิดเท่าที่ควรเพราะรู้จักกันตั้งแต่จำความได้ พี่ชายได้แต่งงานและมีลูก2คน คนแรก 6ขวบ อีกคนอยู่ในท้อง พี่ชายเป็นวิศวะกรส่วนพี่สาวเป็นพยาบาล และเมื่อวันที่แฟนของพี่ชายถือว่าเป็นพี่สาวละกันนะคะ วันที่พี่สาวคลอดปรากฏว่าต้องผ่าคลอดเนื่องจากปากมดลูกไม่เปิด เด็กออกมาแข็งแรงดี แต่ผลปรากฏว่าพี่สาวต้องเข้าห้องไอซียูเนื่องจากเลือดไหลไม่หยุดหรือเรียกง่ายๆว่ามีอาการตกเลือดหลังคลอด พี่สาวต้องจากไปทั้งที่ยังไม่ได้ร่ำลาใครหรือยังไม่เจอแม้กระทั่งหน้าลูกของตัวเอง เป็นการจากไปที่เศร้าที่สุดทุกคนช็อคมาก เพราะคิดว่าจะได้เจอความสุขแต่กลับเป็นสิ่งตรงข้าม จากนั้นก็จัดพิธีศพแต่เนื่องจากช่วงโควิดจึงเป็นการจัดงานแบบเล็กๆและออนไลน์แทน
หลังจากพิธีศพผ่านไป ฝ่ายครอบครัวน้องชายของพี่สาวได้มาขอน้องมีบุญชื่อสมมุติละกันนะคะที่เพิ่งคลอดไปเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรมเนื่องจากเขามีลูกไม่ได้ ทางฝ่ายญาติๆของฝั่งพี่สาวก็สนับสนุนให้พี่ชายยกลูกให้น้องเพราะสงสารน้องชายที่รอลูกมานานแล้วแต่ไม่มี โดยบอกว่าเขาต้องเลี้ยงลูก2คนด้วยตัวคนเดียวจะไหวไหม ยกลูกให้น้องเสียถือว่าทำบุญและถ้าพี่สาวบอกได้คงอยากให้มีบุญอยู่อย่างสบายไม่ลำบาก พี่ชายเองก็คงเครียดพอสมควรเราคิดว่านะ แต่สุดท้ายพี่ชายก็ยกลูกให้น้องชายไป ตอนนี้น้องมีบุญก็ได้อยู่กับแม่ใหม่พ่อใหม่เรียบร้อยและเซ็นต์ยกบุตรให้เขาเรียบร้อย
คือเรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับคนนอกคนอย่างเราหรอกนะคะ แต่มันเหมือนมันติดอยู่ในใจยังไงก็ไม่รู้ ถ้าหากเรื่องนี้ไม่เกิดกับพี่ชายแต่มาเกิดกับเราแทนเราจะรู้สึกยังและจะตัดสินใจยังไง จะยกลูกให้คนอื่นไหม หรือจะเลี้ยงเอง ถ้ายกให้ไปแล้วต่อไปเขาจะให้ลูกมาหาเราไหม จะกีดกันไหม เมื่อโตขึ้นและรู้ความจริงลูกจะเกลียดเราไหมที่ทิ้งเขา เด็กจะคิดถึงขั้นที่ว่าเพราะเขาเกิดมาจึงทำให้แม่ตายพ่อจึงยกลูกให้คนอื่นเหมือนในละครหรือเปล่านะ
หลังจากที่ยกให้เขาไปแล้วพี่ชายก็ดูซึมๆมากกว่าเดิมไปเลยค่ะ คงจะเสียใจอยู่หรือเปล่านะ เราอยากเข้าไปปลอบเข้าไปคุยด้วยแล้วบอกว่าพี่ทำถูกแล้วแต่มันก็ขัดกับความรู้สึกเราตอนนี้มากๆค่ะ เพราะเราเองก็มีครอบครัวมีลูกแล้วหากต้องเสียทุกอย่างไปเราคงทำใจไม่ได้แน่ๆ
แล้วทุกคนล่ะคะคิดเห็นยังไงคะ พี่ชายเราทำถูกแล้วใช่ไหมคะ เด็กจะมีความสุขดีแน่ใช่ไหมคะ ขอบคุณสำหรับคำตอบ
สมมติว่าถ้าคุณรู้ความจริงว่าคุณไม่ใช่ลูกแท้ๆของพ่อและแม่คุณจะรู้สึกยังไงบ้างคะ
เริ่มเรื่องเลยนะคะเรามีพี่ชายที่สนิดกันแบบพี่น้องแต่ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ ก็ถือว่าสนิดเท่าที่ควรเพราะรู้จักกันตั้งแต่จำความได้ พี่ชายได้แต่งงานและมีลูก2คน คนแรก 6ขวบ อีกคนอยู่ในท้อง พี่ชายเป็นวิศวะกรส่วนพี่สาวเป็นพยาบาล และเมื่อวันที่แฟนของพี่ชายถือว่าเป็นพี่สาวละกันนะคะ วันที่พี่สาวคลอดปรากฏว่าต้องผ่าคลอดเนื่องจากปากมดลูกไม่เปิด เด็กออกมาแข็งแรงดี แต่ผลปรากฏว่าพี่สาวต้องเข้าห้องไอซียูเนื่องจากเลือดไหลไม่หยุดหรือเรียกง่ายๆว่ามีอาการตกเลือดหลังคลอด พี่สาวต้องจากไปทั้งที่ยังไม่ได้ร่ำลาใครหรือยังไม่เจอแม้กระทั่งหน้าลูกของตัวเอง เป็นการจากไปที่เศร้าที่สุดทุกคนช็อคมาก เพราะคิดว่าจะได้เจอความสุขแต่กลับเป็นสิ่งตรงข้าม จากนั้นก็จัดพิธีศพแต่เนื่องจากช่วงโควิดจึงเป็นการจัดงานแบบเล็กๆและออนไลน์แทน
หลังจากพิธีศพผ่านไป ฝ่ายครอบครัวน้องชายของพี่สาวได้มาขอน้องมีบุญชื่อสมมุติละกันนะคะที่เพิ่งคลอดไปเลี้ยงเป็นบุตรบุญธรรมเนื่องจากเขามีลูกไม่ได้ ทางฝ่ายญาติๆของฝั่งพี่สาวก็สนับสนุนให้พี่ชายยกลูกให้น้องเพราะสงสารน้องชายที่รอลูกมานานแล้วแต่ไม่มี โดยบอกว่าเขาต้องเลี้ยงลูก2คนด้วยตัวคนเดียวจะไหวไหม ยกลูกให้น้องเสียถือว่าทำบุญและถ้าพี่สาวบอกได้คงอยากให้มีบุญอยู่อย่างสบายไม่ลำบาก พี่ชายเองก็คงเครียดพอสมควรเราคิดว่านะ แต่สุดท้ายพี่ชายก็ยกลูกให้น้องชายไป ตอนนี้น้องมีบุญก็ได้อยู่กับแม่ใหม่พ่อใหม่เรียบร้อยและเซ็นต์ยกบุตรให้เขาเรียบร้อย
คือเรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับคนนอกคนอย่างเราหรอกนะคะ แต่มันเหมือนมันติดอยู่ในใจยังไงก็ไม่รู้ ถ้าหากเรื่องนี้ไม่เกิดกับพี่ชายแต่มาเกิดกับเราแทนเราจะรู้สึกยังและจะตัดสินใจยังไง จะยกลูกให้คนอื่นไหม หรือจะเลี้ยงเอง ถ้ายกให้ไปแล้วต่อไปเขาจะให้ลูกมาหาเราไหม จะกีดกันไหม เมื่อโตขึ้นและรู้ความจริงลูกจะเกลียดเราไหมที่ทิ้งเขา เด็กจะคิดถึงขั้นที่ว่าเพราะเขาเกิดมาจึงทำให้แม่ตายพ่อจึงยกลูกให้คนอื่นเหมือนในละครหรือเปล่านะ
หลังจากที่ยกให้เขาไปแล้วพี่ชายก็ดูซึมๆมากกว่าเดิมไปเลยค่ะ คงจะเสียใจอยู่หรือเปล่านะ เราอยากเข้าไปปลอบเข้าไปคุยด้วยแล้วบอกว่าพี่ทำถูกแล้วแต่มันก็ขัดกับความรู้สึกเราตอนนี้มากๆค่ะ เพราะเราเองก็มีครอบครัวมีลูกแล้วหากต้องเสียทุกอย่างไปเราคงทำใจไม่ได้แน่ๆ
แล้วทุกคนล่ะคะคิดเห็นยังไงคะ พี่ชายเราทำถูกแล้วใช่ไหมคะ เด็กจะมีความสุขดีแน่ใช่ไหมคะ ขอบคุณสำหรับคำตอบ