น้องที่บ้านอยู่ในช่วงวัยรุ่นค่ะ บวกกับเพิ่งย้ายโรงเรียนใหม่ เห็นเพื่อนแต่ละคนผอมกันมากก็เลยเริ่มลดความอ้วน โดยตอนเย็นน้องจะออกกำลังกายทุกวัน วิ่งบ้าง เต้นตามยูทูปบ้างแล้วแต่วัน จนตอนนี้ผอมลงอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งน้องจะเข้มงวดกับตัวเองมาก ไม่แตะของหวานเลย เวลากินเมนูข้าวจะเหลือข้าวทิ้งเกินกว่าครึ่งเสมอ นอนก่อนเที่ยงคืนทุกวันเพื่อที่จะได้ไม่หิวตอนดึก
ทีนี้ปัญหาอยู่ที่น้องจะชอบจับผิดการกินอาหารของคนในบ้าน และก็ชอบกดดันให้คนในบ้านกินเยอะๆ สมมุติถ้ามีคนกินอาหารที่ดูเฮลตี้หรือกินข้าวน้อยลงก็จะถามแล้วว่า "ทำไมวันนี้กินเฮลตี้จัง" "กลัวอ้วนรึไง" หรือจะพูดประชดแนวว่า "กินเข้าอีกหน่อยก็ไม่ตายหรอก" เป็นต้น เวลาออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์ก็จะเลือกขนมที่คนในบ้านแต่ละคนชอบกินติดมือมาด้วย แต่พอไม่มีใครกินก็จะบีบบังคับให้คนที่ชอบขนมอันนั้นกิน (ทั้งที่ตัวเองเป็นคนซื้อมาแท้ๆ) และถ้าเกิดปฏิเสธก็จะอารมณ์เสีย เหวี่ยงใส่ใครก็ตามที่อยู่ตรงนั้น ไม่ก็เปิดปิดประตูเสียงดังปึงปังเพื่อแสดงออกว่าฉันไม่พอใจนะ
ส่วนตัวเราคิดว่าเพราะน้องอยากให้ตัวเองดูผอมที่สุดในบ้าน และไม่ต้องการให้ใครมาลดความอ้วนแข่งกับตน (ซึ่งอันที่จริงไม่มีใครในบ้านกำลังลดความอ้วนเลย เป็นน้องมโนไปเองคนเดียวแท้ๆ) ก็เลยพยายามจะขุนคนในบ้านให้กินเยอะๆ เพื่อที่ตัวเองจะได้สบายใจ จนกระทั่งมันกลายเป็นนิสัยที่ไม่ดีไปแล้ว
เราพยายามเบลอน้องไป ไม่เก็บเอานิสัยส่วนนี้มากวนใจ ถ้าอันนี้ปล่อยผ่านได้ก็จะปล่อย แล้วก็มีให้ความร่วมมือบ้างเพื่อเป็นการรักษาบรรยากาศภายในบ้าน แต่พอเจอเข้าทุกวันมันก็บั่นทอนจิตใจ แทนที่กลับมาถึงบ้านจะได้พักผ่อนอย่างสบายใจ กลับต้องมานั่งคิดว่าอาหารที่ฉันจะกินมื้อนี้จะไปรบกวนอะไรใครอีกรึเปล่า แม้แต่พ่อยังพูดทีเล่นทีจริงเลยว่าสงสัยต้องพาไปหาจิตแพทย์แล้ว (แต่ก็ไม่พาไปซักที เพราะลึกๆ แล้วเขาค่อนข้างมีอคติกับการไปพบจิตแพทย์ค่ะ อารมณ์เดียวกับที่ผู้ใหญ่หัวโบราณหลายๆ คนเป็นกัน)
ท่านใดพอจะมีคำแนะนำเกี่ยวกับเรื่องนี้มั้ยคะ หรือถ้ามีความเห็นยังไงก็มาร่วมแชร์กันนะคะ
รับมือกับน้องที่กลัวอ้วนแล้วชอบกดดันให้คนในบ้านกินเยอะๆยังไงดี
ทีนี้ปัญหาอยู่ที่น้องจะชอบจับผิดการกินอาหารของคนในบ้าน และก็ชอบกดดันให้คนในบ้านกินเยอะๆ สมมุติถ้ามีคนกินอาหารที่ดูเฮลตี้หรือกินข้าวน้อยลงก็จะถามแล้วว่า "ทำไมวันนี้กินเฮลตี้จัง" "กลัวอ้วนรึไง" หรือจะพูดประชดแนวว่า "กินเข้าอีกหน่อยก็ไม่ตายหรอก" เป็นต้น เวลาออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์ก็จะเลือกขนมที่คนในบ้านแต่ละคนชอบกินติดมือมาด้วย แต่พอไม่มีใครกินก็จะบีบบังคับให้คนที่ชอบขนมอันนั้นกิน (ทั้งที่ตัวเองเป็นคนซื้อมาแท้ๆ) และถ้าเกิดปฏิเสธก็จะอารมณ์เสีย เหวี่ยงใส่ใครก็ตามที่อยู่ตรงนั้น ไม่ก็เปิดปิดประตูเสียงดังปึงปังเพื่อแสดงออกว่าฉันไม่พอใจนะ
ส่วนตัวเราคิดว่าเพราะน้องอยากให้ตัวเองดูผอมที่สุดในบ้าน และไม่ต้องการให้ใครมาลดความอ้วนแข่งกับตน (ซึ่งอันที่จริงไม่มีใครในบ้านกำลังลดความอ้วนเลย เป็นน้องมโนไปเองคนเดียวแท้ๆ) ก็เลยพยายามจะขุนคนในบ้านให้กินเยอะๆ เพื่อที่ตัวเองจะได้สบายใจ จนกระทั่งมันกลายเป็นนิสัยที่ไม่ดีไปแล้ว
เราพยายามเบลอน้องไป ไม่เก็บเอานิสัยส่วนนี้มากวนใจ ถ้าอันนี้ปล่อยผ่านได้ก็จะปล่อย แล้วก็มีให้ความร่วมมือบ้างเพื่อเป็นการรักษาบรรยากาศภายในบ้าน แต่พอเจอเข้าทุกวันมันก็บั่นทอนจิตใจ แทนที่กลับมาถึงบ้านจะได้พักผ่อนอย่างสบายใจ กลับต้องมานั่งคิดว่าอาหารที่ฉันจะกินมื้อนี้จะไปรบกวนอะไรใครอีกรึเปล่า แม้แต่พ่อยังพูดทีเล่นทีจริงเลยว่าสงสัยต้องพาไปหาจิตแพทย์แล้ว (แต่ก็ไม่พาไปซักที เพราะลึกๆ แล้วเขาค่อนข้างมีอคติกับการไปพบจิตแพทย์ค่ะ อารมณ์เดียวกับที่ผู้ใหญ่หัวโบราณหลายๆ คนเป็นกัน)
ท่านใดพอจะมีคำแนะนำเกี่ยวกับเรื่องนี้มั้ยคะ หรือถ้ามีความเห็นยังไงก็มาร่วมแชร์กันนะคะ