ผมโคตรเหนื่อยกับชีวิตนี้เลย ผมว่าจะจบชีวิตตัวเองวันที่ 5สิงหาเดือนที่จะถึงนี้ตรงกับวันเกิดพอดี ผมลูกคนโต มีน้อง1 คน อายุ20 ตั้งแต่เด็กพ่อแม่เอาน้องไปอยู่ด้วย แต่ทิ้งผมไว้อยู่กับยาย ผมคิดเสมอว่าเขารักผ

สิ่งที่เราเจอก็คือ ไม่ว่าสามีจะทำอะไรผิด ทำไมเราจะต้องเป็นคนโดนว่าตลอด -ลูกชายตัวเองตื่นไปทำงานสาย ก็มาว่าเราไม่รู้จักปลุกผัว ทั้งๆที่เราปลุกมันแล้ว มันไม่ตื่น แต่มันดันไปนอนต่อข้างนอกห้อง เราเดินมาเ

คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ค่ะ มันเกิดในที่ทำงานมันมี2ผัวเมียผัวอายุ24-25เมียอายุประมาณ28-30ตอนแรกเราก็สนิทกันปกติ แต่มันมีวันที่เราลากลับบ้าน3-4วันก็ยังปกติอยู่ มันมีงานนึงหน้าที่นึงที่ใครจะทำก็ได้ก็คือช่

คือตอนนั้นเป็นช่วงที่ผมปิดเทอม ผมเลยขอแม่ว่าจะไปอยู่ที่บ้านยายเพราะผมจะได้ทำงานด้วยยายผมทำอาชีพขายดอกไม้ที่ตลาด บ้านยายผมเป็นบ้านปูนชั้นเดียวยกพื้นสูงซึ่งคืนแรกผมก็นอนกับยายในห้องนอนของยายปกติจนถึงวัน

ขอเล่าแบบยาวมากกกๆๆนิดนึงนะคะพยายามย่อๆให้แล้วค่ะ ท้าวความก่อนนะคะเราก็เป็แม่คนเหมือนกันและเราก็ไม่ได้เลี้ยงลูกเองเหมือนกันค่ะ เริ่มเล่าเลยนะคะ พ่อเรามีพ่อเลี้ยงเป็นพระหลวงปู่เราก็มีครอบครัวอยู่ที่บ้า

สักวา บรรดาผัว ที่กลัวเมีย เราขอเคลียร์ ให้เข้าใจ ในเหตุผล แต่ปู่ย่า ตายาย หลายรุ่นคน เมียถือสิทธิ์ อิทธิพล บนสามี เขายกย่อง ผัวต้องเป็น ช้างเท้าหน้า คอยนำพา ฝ่าคลื่นลม สมศักดิ์ศรี แต่ที่เห็น เมี

เราขอเล่าเรื่องราวชีวิตเรานะคะ เรื่องค่อนข้างยาว พ่อกับแม่เราจะหย่ากันตอนที่เรายังอยู่ในท้องค่ะ เนื่องจากพ่อไปทำงานภาคใต้ซึ่งค่อนข้างไกลมากๆ เพราะบ้านเราอยู่ทางอีสานเหนือ พ่อนอกใจแม่ค่ะ จนกระทั่งเรา

หลายครั้งที่ฉันมักมีคำถามเกิดขึ้นในใจเสมอว่า ทำไมฉันต้องมารับผิดชอบดูแลลูกน้องสาวในขณะที่นางได้ไปใช้ชีวิตกับสามีใหม่ โดยที่ไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงดูอย่างสม่ำเสมอ ฉันต้องร้องขอให้นางรับผิดชอบลูกของนางบ้าง

ดันมาอยู่ติดกันกับบ้านผม ผัวกำลังสืบหาว่าเมียไปอยู่ไหนถามผม พยามถามเมียผม ซึ่งผมกับเมียก็ไม่รู้หรอก เเต่ไอ้เจ้าเมียผมดันไปให้เบอร์ผมกับเมียข้างบ้าน แกก็ชอบโทรมาว่าผัวกูไปรึยัง แกไม่รู้อารมณ์ผัวเเกรึไง

เราเกิดมาในครอวครัวหนึ่งที่มีฐานะปานกลางค่อนไปทางยาก จน ตอนเราเกิดแม่จ้างยายเราเป็นคนเลี้ยงเราและน้องมาตั้งแต่เกิดเพราะแม่ทำงานโรงงาน ตั้งแต่จำความได้ยายเรียกหาเงินจากแม่เราเพิ่มตลอดทั้งทีเราก็เห็นแม่