ครอบครัวไม่ใช่ เซฟโซน

ปํญหาคือ เราบ่นว่าเราอยากกินพิซซ่า มาหลายอาทิตแล้ว พ่อก็บอกว่าให้มาช่วยเฦ้าร้านจะพาไปกิน วันนี้เราเลยไปแต่ขายของแทบไม่ได้พ่อเราขายอะไหล่รถยนต์ แต่ปัญหาคือเราอยากเพิ่มน้ำหนัก เพราะเราผอมจนแม่ว่า ว่าผอมไป เราสูง 153 หนักแค่35-36 มันดุไม่ค่อยดี พ่อแม่ชอบไปบ่นว่าให้คนอื่นว่าเราไม่กินอะไร วันนี้ตอนเย็นเราหิวมากกก เพราะไม่ได้กินข้าวเย็น เราไปบอกพ่อ พ่อบอกให้ไปต้ม มาม่ากินเราบอกว่าเบื่อแล้ว พ่อถามแล้วจะกินอะไร เราตอบอะไรก็ได้ พ่อตอบว่า ไมรุ้ แม่บอกว่าไม่ต้องออกไปซื้อให้มัน อันนี้เราไม่เข้าใจเพราะไปบอกคนอื่นว่าเราไม่กินออะไร พอจะกินบอกว่าไม่ต้องกิน ช่ยไรก็ไม่ช่วย ซึ่งเราทำงานบ้าน แค่ ซักผ้ากับเก็บผ้า บ้างก็กวาดบ้าน ส่วนทำ กวาดบ้าน ตากผ้า ทำอาหารล้างจาน เวลาทะเลาะกัน แม่ก็บอกว่าเราไม่ทำอะไร ซึ่งเราก็จะเถียงสุดใจ แต่วันนี้ให้เราอดอาหารเย็นซึ่งเราหิว เราบอกพ่อก็เข้าข้าแม่ จน4ทุ่มกว่าเราไปบอกพ่อว่าหิวพ่อก็ให้ไปต้มมาม่า เราก็เถียง เราเลยไปเปิดตู้เย็นแต่ในตู้เย็นมีแค่น้ำกับผัก ซึ่งเราโกรธนะที่ทำกับเราแบบนี้ จนเราแอบไปร้อง วันนี้เป็นวันที่เรารู้สึกแย่ที่สุดแล้ว คือเรากับพ่อแม่ ทะเลาะกันทุกวันจนเราอยากไปอยู่ครอบครัวอื่น บ้างก็อยากตายให้จบๆ คือภายนอกเราเป็นเด็กที่ร่าเริง แต่เวลาเราทะเลาะกับพ่อแม่เรามักเถียงจนเป็นนิสัย คือแม่มักพูดเรื่องเดิมๆ แนวชวนทะเลาะ จนเราอยากไปอยู่ที่อื่น  พ่อก็จะหยุดการทะเลาะ แต่เวลาแม่เถียงไม่ได้แม่ก็จะตีอย่างเดียวแบบไร้เหตุผล เราก็อยากทำแม่กลับแต่เราไม่กล้าพอ คือแม่เป็นคนชอบเที่ยวกลางคืน แต่พ่อเป็นคนชอบเข้าวัด  ตอนนี้เราแอบพ่อแม่เล่นเฟสมา4เดือน ซึ่งมี่แค่เพื่อนกับพี่น้องที่รู้ เพราะเราอยากใช้ชีวิตที่ไม่มีพ่อแม่ เวาเราคุยกับใครพ่อม่ระแวงตลอด คือที่เราเบล็อกพ่อแม่คือตอนนั้นเราลงสตอรี่แล้แม่ด่าเราว่า สลิด ซึ่งเรารู้สึกว่าพ่อแม่ต้องเข้าใจลูกไม่ใช่มาด่าลุกแบบนี้
เราไม่เคยปรึกษาอะไรกับพ่อแม่เลยเพราะเคยแล้วคำตอบคือแบบ???