แต่งร่ายยาวตอนจบให้หน่อยครับ

ทานตะวันเฝ้าหมายปองจ้องอาทิตย์ หวังเพียงสิทธิ์ชิดใกล้กลับปั่นป่วน ชะตารักขมขื่นกลืนรัญจวน คิดคร่ำครวญทีท่าเธอสะท้านใจ ท่ามร้อนแดดแผดเผาบรรลัยกัลป์ จะพร้อมหันสมัครภักดิ์เจ้าไถง มีคืนวันดีดีไม่ผละไกล ต

o หลบแสงหลัวฟ้าดำคืนค่ำก่อน เหมือนไฟฟอนสุมทรวงกลางห้วงหาว เหม่อมองฟ้าเวิ้งว้างร้างหมู่ดาว จันทร์แสงพราวหลบลี้อยู่ที่ใด o ฝอยละอองน้ำค้างพรมพร่างพฤกษ์ ล่วงเลยดึกกลั่นกรองละอองใส ไหลรินหลั่งดั่งว่าน้ำต

. . 0 แววตาค่อยค่อยกวาด, อีกวาดหวัง ค่อยค่อยหยั่งลงทรวงพร้อมห่วงหา แล้วร่องรอยรูปสอางค์ก็ค้างคา เช้าจนตราบสนธยาไม่ล้าเลือน 0 อักษรรำร่ายบทหวังจดจ่อ แล้วตามต่อสืบสาวเรื่องราวเสมือน มือที่มองไม่เห็นบีบเ

อ้อมแขนหนึ่งตรึงจิตเกินคิดหักคืออ้อมแขนแห่งรักมิผลักไสไอละมุลอุ่นมอบคอยปลอบใจยามอ่อนไหวเหว่ว้าสิ้นราแรง ในฤทัยซาบซึ้งถึงคุณค่าด้วยศรัทธามั่นหมายมิหน่ายแหนงแม้นอื่นใดกลายผันพลันเปลี่ยนแปลงยังสำแดงยึดเห

ปลายทาง ใช่จุดจบ ปลายทาง พบเริ่มต้นใหม่ ปลายทาง หวังเข้าใจ ปลายทาง ไซร้ไร้ความฝัน ปลายทาง ต้องผจญ ปลายทาง คนต้องเดินไป ปลายทาง ไม่มีใคร ปลายทาง ไหนก็คนเดียว ปลายทาง ต้องมุ่งมั่น ปลายทาง นั้นต้องฮึกเหิ