แต่งร่ายยาวตอนจบให้หน่อยครับ

ขอเรียงร้อยถ้อยคำจากดวงใจ เป็นแรงไฟให้ยืนหยัดไม่หวั่นไหว แด่ทหารกล้าผู้ยอมทนบนทางไกล ยืนเคียงไทยด้วยชีวิตและวิญญาณ ยามลมศึกพัดผ่านกลางคืนหม่น หยาดฝนหล่นปะปนกับคราบโลหิตผ่าน ความสูญเสียซ้อนทับนับไม่ขา

ลัคนาพิจิก พิจิกที่เคยเหนื่อยจนรู้สึกเหมือนสู้อยู่เพียงลำพัง… เดือนนี้เริ่มหายใจได้ลึกขึ้นจริง ๆ พลังของดาวศุกร์เข้ามาเหมือนมืออ่อนโยนที่แตะไหล่ บอกว่า “เธอไม่ได้สู้คนเดียวหรอกนะ”งา

วัยเด็กนั้นฉันวิ่งล้มนอนกลิ้ง โลกทั้งสิ่งยังเล็กดั่งสนามหญ้า จับจักจั่น วิ่งไล่ลม พรมเวลา ฟ้าก็ว่ากว้างใหญ่ให้เราเล่น ขีดเส้นดินเป็นบ้านตามความฝัน เอียงแก้มยันรับแดดอุ่นละมุนเห็น เสียงหัวเราะปลิวไกลไ

0 หมายโอบเอื้อมเอารักจำหลักจิต จนเฝ้าคิดเฝ้าคอยละห้อยหา จ่อมจมด้วยหอมหวาน .. แห่งมารยา พร้อมแรงอาวรณ์ช่วง .. โหม-ห้วงใจ 0 และเพื่อว่า .. ใจหนึ่งเมื่อซึ้งหนัก จะเกินกักกุมขวัญ .. เมื่อสั่นไหว ย่อมเผยคว

o หลบแสงหลัวฟ้าดำคืนค่ำก่อน เหมือนไฟฟอนสุมทรวงกลางห้วงหาว เหม่อมองฟ้าเวิ้งว้างร้างหมู่ดาว จันทร์แสงพราวหลบลี้อยู่ที่ใด o ฝอยละอองน้ำค้างพรมพร่างพฤกษ์ ล่วงเลยดึกกลั่นกรองละอองใส ไหลรินหลั่งดั่งว่าน้ำต

. . 0 แววตาค่อยค่อยกวาด, อีกวาดหวัง ค่อยค่อยหยั่งลงทรวงพร้อมห่วงหา แล้วร่องรอยรูปสอางค์ก็ค้างคา เช้าจนตราบสนธยาไม่ล้าเลือน 0 อักษรรำร่ายบทหวังจดจ่อ แล้วตามต่อสืบสาวเรื่องราวเสมือน มือที่มองไม่เห็นบีบเ