ช่วยแต่งร่ายยาวให้เราหน่อย เราแต่งมาแล้วแต่จบไม่ถูก

เมื่อดวงใจดวงหนึ่งยังซึ้งค่า รักกลับมาถึงคราวต้องเหงาหงอย แต่..มีเขาซับทรวงยังห่วงคอย ใจก็ลอยคล้อยตามน้ำคำคน ให้เป็นเงาเคียงคู่อยู่ไม่ห่าง ร่วมเส้นทางเดินไปในทุกหน ประคองใจกายผ่านต้านทุกข์ทน สัญญาใจม

ตัวเรามีสองร่าง มีเหนื่อยบ้างท้อทุกข์ฝัน ทำตัวเหมือนทุกวัน แต่บางครั้งมีอ่อนแอ สุขทุกข์เรารับรู้ ยืนขึ้นสู้ไม่งอแง พ่อแม่รักดูแล แล้วใยเล่าจะโศกนาน วันนี้มีความสุข ไม่มีทุกข

. . 0 แววตาค่อยค่อยกวาด, อีกวาดหวัง ค่อยค่อยหยั่งลงทรวงพร้อมห่วงหา แล้วร่องรอยรูปสอางค์ก็ค้างคา เช้าจนตราบสนธยาไม่ล้าเลือน 0 อักษรรำร่ายบทหวังจดจ่อ แล้วตามต่อสืบสาวเรื่องราวเสมือน มือที่มองไม่เห็นบีบเ

บนเส้นทางสายคุ้นหน้าฉันค้นหาปรัชญาของชีวิตไม่หรอก...แม้เพียงง่ายงามของความคิดก็เปล่าเลยอย่าทรงจำความป่วยไข้ในวันที่ล้าโรยแค่คิด...พรุ่งนี้ก็เพียงความสวยงาม