รู้สึกว่าคนในครอบครัวไม่รัก

ยายผมเป็นคนที่ปากหมามากและชอบด่าแต่ผม ไม่ว่าผมจะทำอะไรเขาก็สามารถหาเรื่องมาด่าผมได้ตลอด เช่น เวลามีคนกินข้าวแล้วไม่ล้างจานเขาก็จะมาด่าผมว่า เวลาแดกทำไมไม่ล้างจาน ซึ่งผมไม่ได้เป็นกิน หรือ เวลาเห็นบ้านม

คือก็ไม่ใช่ว่าไม่รัก ไม่กตัญญูหรอกนะคะ แต่คำพูดที่เขาพูดมันกระทบกระเทือนจิตใจของเรามากอะค่ะ แต่เขาไม่เคยรู้หรอกค่ะ เขาก็คงคิดว่าเราเป็นเด็ก :)คนหนึ่งอะ อย่างเช่น เขาใช้เราล้างจาน กวาดบ้านคือเราไม่ใช่ว

เราย้ายมาอยู่บ้านสามีได้1ปีแล้ว แต่ต้องทำงานบ้านทุกอย่าง จนเรามีลูกก็ยังต้องทำทุกอย่าง จนเราออกไปทำงานนอกบ้านด้วยเลี้ยงลูกด้วยก็ยังต้องทำทุกอย่าง บางทีถ้วยจานเราพึ่งล้างไปแป้ปๆก็มีคนกินแล้วเอามาแช่ไว้

สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกคน คือเราต้องมุมมอองหลายๆมุมน่ะค่ะขอบอกก่อนว่าเราอายุ15ปีเรียนอยุ่ม.3 ที่บ้านอยู่กับ พ่อ น้า ลูกพี่ลูกน้องออีก2คนอายุห่างกัน2ปีกับ4ปีและปู่กับย่าค่ะ คือเราต

คนเราควรตั้งความหวังไว้ที่ตัวเอง หรือตั้งไว้ที่ผู้อื่น? เมื่อตั้งความหวังที่ผู้อื่น แล้วได้ไม่สมอยากก็ไปด่า ไปว่าไปโทษเขาไม่ดี หรือถ้าเขาทำไม่ได้ล่ะจะผิดหวังเสียใจมั้ย? เขาไม่เป็นดั่งใจเราต้องการ หรื

เราเป็นลูกคนกลางมีพี่สาวและน้องสาวที่ค่อนข้างเอาแต่ใจ พี่เราเป็นคนทีอยากได้อะไรก็ต้องได้ทุกคนในบ้านจะต้องยอมเขาทุกอย่างน้องเราก็เช่นกัน ทุกครั้งที่เรามีปัญหากับใครคนหนึ่งจะเป็นเราที่ผิดก่อนเสมอ พ่อแม่

รู้สึกว่าเวลาอยู่บ้านไม่มีความสุขเลย แต่เราก็มีของดีๆใช้ ได้เงินไปโรเรียนทุกอย่่างมันควรมีความสุขแต่คนในครอบครัวด่าเราทุกวันไม่มีวันไหนจะไม่ด่าเราโดนแบบนี้มานานแล้วมันก็ควรชินได้แล้วแต่มันไม่ชินสักที

อยากรู้ว่ามีคนเป็นเหมือนเรามั้ย แล้วที่เรากำลังรู้สึกอยู่มันผิดรึเปล่า คนที่เรากำลังพูดถึงอยู่คือแม่เราเอง เราเป็นลูกคนโต มีน้อง2คน ซึ่งอ่อนกว่าเรามาก เราก็รับหน้าที่ดูแลน้องแ

เมื่อคืนได้ พูดคุย กับคุณแม่ ด้วยความชิน แน่แน่ อย่าสงสัย พอคุยจบ จึงพลั้งปาก ถามออกไป ว่าที่พูด "เข้าใจไหม ให้ถามมา" แม่ก็ยิ้ม ตอบเข้าใจ แล้ว"ครูไผ่" นึกขึ้นได้ พลั้งปากไป แล้วแม่

เราเป็นคนตื่นสายเพราะเคยทำงานกะกลางคืนก่อนที่จะกลับมาบ้าน เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อคืนน้องกับหลานทักมาว่าหิว (อยู่คนละบ้านแต่กับข้าวจะอยู่บ้านเรา) เราตอบ"มาๆ แดะเปิดประตูให้"น้องก็มาตัก เรานั้งร