นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ พิมพ์ผิดหรือไม่ถูกยังไงแนะนำด้วยนะคะ
คือเข้าเรื่องเลยนะคะ คือเราคบกับแฟนมา1ปี1เดือนเพิ่งครบรอบไป
ดูเหมือนจะน้อยนะคะ แต่ตอนขอคบคือเขาก็มาเจอเลย แล้วก็ไปมา
หากันบ่อยๆค่ะ เลยทำให้สนิทมากๆ เขาเป็นคนดีนะคะ เหล้าก็ไม่กิน
เรื่องนอกใจไม่มี เราห่างกันสองปีนะคะ เขา21ค่ะ เรา19
ตอนแรกๆ เราปล่อยเขาแทบทุกอย่างเลยค่ะ จะเล่นเกมจะไปกับเพื่อน
เราดูมีความสุขกันมากๆเขาก็บอกชอบมากที่เราเป็นคนแบบนี้
เหมือนเจอคนที่ตามหา คนที่มันตรงกันทุกอย่าง แล้วตอนแรกเขาจะทำอะไร
จะไปไหน บอกเราแทบทุกอย่างค่ะ อยากมาหาเราบ่อยๆ เอาใจใส่น่ารัก
แต่เราก็ต้องยอมรับจริงๆตอนแรกเราไม่ได้รักเขามากเหมือนทุกวันนี้
เราเลยไม่ค่อยอะไร ไม่ค่อยห้าม
พอมาช่วงหลังๆ เราทะเลาะกันทุกวัน เรื่องนิดหน่อยก็ทะเลาะส่วนมาก
เพราะเราเองนี่แหละค่ะ เราค่อนข้างขี้หึงขี้หวง ตรงข้ามกับเขาเลยค่ะ
ไม่หึงไม่หวง ตอนแรกมีนะคะ เราชอบเวลาเขาหึงนะคะไม่เคยบอกไม่ชอบ
เราว่ามันน่ารัก แต่เขาบอกก็คนไว้ใจ ไม่ต้องไปนั่งคิดเล็กคิดน้อยหรอก
เรารู้ตัวว่าค่อนข้างงี่เง่า อารมณ์ร้อน ปากไว ไม่ได้ดั่งใจเราก็ด่า มีตี
แต่สุดท้ายเราก็ขอโทษ เราก็มาง้อก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆค่ะ พอมาวันนี้
เราต่างคนต่างไปอยู่บ้านตัวเอง ก็เพราะเรานี่แหละค่ะ ไปหึงหวงเขา
เรื่องพี่สาวเขา(ไม่ใช่พี่แท้นะคะ แต่ก็บ้านติดๆกัน) พอกลับมาอยู่บ้าน
เราก็ทะเลาะกันทุกวัน เรื่องเดิมๆ เขาชอบเล่นเกมค่ะ มีเวลาหรืออะไรก็ตาม
ต้องเล่นตลอด เราแค่น้อยใจอยากคุยด้วย ก็ทะเลาะกันค่ะ เขาบอกว่า
เขาเบื่อมีแต่เรื่องเดิมๆ คบกันไม่เคยมีความสุข มองหน้าก็คิดถึงแต่เรื่องทะเลาะ
เราก็เบื่อค่ะ อึดอัดด้วย ตอนนี้พยายามทำให้เขาในสิ่งที่เขาต้องการงี่เง่าน้อยลง
แค่เหมือนจะไม่ดีขึ้นเลยค่ะ เขาบอกมาพยายามอะไรในวันที่สายไปแล้ว
เราทบทวนตัวเองตั้งแต่มาอยู่บ้าน ว่าที่เรายังอยู่กันนี่เพราะรักหรือผูกพันธ์
เราเอนเอียงไปด้านผูกพันธ์ค่ะ พอเรามาจับเข่าคุยกัน เราบอกขอโอกาสได้ไหม
เขาบอกให้มาเยอะแล้ว คุยด้วยก็อึดอัด เหมือนไม่มีเรื่องจะคุย มันดูฝืน
ใช่ค่ะ เราก็คิดแบบนั้น แต่พอถามจะเอาไงเขาก็บอกยังอยากมีเราอยู่
เราบอกเขาว่างั้นกลับหอดีไหม มาเปิดใจคุยกันอีกครั้ง อยู่ด้วยกันอีกครั้ง
ถ้ามันไม่ไหว ก็จบ เขาก็บอกมันเหนื่อยนะ(บ้านเขากับหอเราอยู่คนละภาค
ไกลค่ะ เกือบ500โล) เขาเป็นฝ่ายมาหาเองตลอด เราเลยบอกไปว่างั้นไม่ต้องมา
เดี๋ยวนั่งรถไปหา แค่จะเอาของไปให้ แค่อยากมองตาอีกครั้ง ว่าแววตาเรามันยัง
ต้องการกันอยู่ไหม ตอนแรกเขาก็ท้าให้ไปนะคะ พอเราจะไปจริงๆเขาบอก
จะทำอะไรก็จะให้ได้ดั่งใจใช่ไหม คือเราแค่อึดอัดอะค่ะ เราต้องทำอะไรซักอย่าง
เราไม่อยากทนอยู่แบบนี้ พอเราถามเขาว่ายังจะมาอยู่ไหม เขาบอกไป แต่ไม่รู้เมื่อไหร่
อยากไปเดี๋ยวไปเอง คือเราไม่อยากรออะค่ะ มันเลื่อนลอย มันไม่ควรค้างคาแบบนี้
ตอนนี้ยังไม่ทราบเลยค่ะ มีกันอยู่เพราะอะไร แค่อยากมี แล้วที่เราไปอยู่หอก็เพราะเขาค่ะ
เพราะเขาบอกอยากรีบไปอยู่ด้วยกันเร็วๆ เราก็เลยมา จึงไม่มีเพื่อนหรือคนรู้จักระแวกหอ
เลยค่ะ เราคิดว่าตอนนี้เราคงอยู่คนเดียวไม่ไหว เราแค่คิดว่าจะอยู่คนเดียวไม่ได้
เพราะในห้องกับรอบๆหอ ก็มีแต่ที่ๆเคยไปที่ๆเคยอยู่ด้วยกัน มันแย่มากๆเลยค่ะ
เราคิดไม่ออกจริงๆค่ะ เลยต้องมาตั้งกระทู้แบบนี้
อยากให้ทุกคนช่วยออกความคิดเห็นค่ะ ว่าถ้าตอนนี้ทุกคนเจอปัญหาแบบนี้
ควรจะทำยังไงดีคะ มันกินไม่เข้าคายไม่ออกเลยค่ะ มันตื้อ มันหน่วง
ถ้าผิดพลาดหรือยังไงแนะนำได้นะคะ เราไม่ซีเรียสค่ะ
ไม่รู้ว่าเป็นแฟนกันไปเพราะอะไร?
คือเข้าเรื่องเลยนะคะ คือเราคบกับแฟนมา1ปี1เดือนเพิ่งครบรอบไป
ดูเหมือนจะน้อยนะคะ แต่ตอนขอคบคือเขาก็มาเจอเลย แล้วก็ไปมา
หากันบ่อยๆค่ะ เลยทำให้สนิทมากๆ เขาเป็นคนดีนะคะ เหล้าก็ไม่กิน
เรื่องนอกใจไม่มี เราห่างกันสองปีนะคะ เขา21ค่ะ เรา19
ตอนแรกๆ เราปล่อยเขาแทบทุกอย่างเลยค่ะ จะเล่นเกมจะไปกับเพื่อน
เราดูมีความสุขกันมากๆเขาก็บอกชอบมากที่เราเป็นคนแบบนี้
เหมือนเจอคนที่ตามหา คนที่มันตรงกันทุกอย่าง แล้วตอนแรกเขาจะทำอะไร
จะไปไหน บอกเราแทบทุกอย่างค่ะ อยากมาหาเราบ่อยๆ เอาใจใส่น่ารัก
แต่เราก็ต้องยอมรับจริงๆตอนแรกเราไม่ได้รักเขามากเหมือนทุกวันนี้
เราเลยไม่ค่อยอะไร ไม่ค่อยห้าม
พอมาช่วงหลังๆ เราทะเลาะกันทุกวัน เรื่องนิดหน่อยก็ทะเลาะส่วนมาก
เพราะเราเองนี่แหละค่ะ เราค่อนข้างขี้หึงขี้หวง ตรงข้ามกับเขาเลยค่ะ
ไม่หึงไม่หวง ตอนแรกมีนะคะ เราชอบเวลาเขาหึงนะคะไม่เคยบอกไม่ชอบ
เราว่ามันน่ารัก แต่เขาบอกก็คนไว้ใจ ไม่ต้องไปนั่งคิดเล็กคิดน้อยหรอก
เรารู้ตัวว่าค่อนข้างงี่เง่า อารมณ์ร้อน ปากไว ไม่ได้ดั่งใจเราก็ด่า มีตี
แต่สุดท้ายเราก็ขอโทษ เราก็มาง้อก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆค่ะ พอมาวันนี้
เราต่างคนต่างไปอยู่บ้านตัวเอง ก็เพราะเรานี่แหละค่ะ ไปหึงหวงเขา
เรื่องพี่สาวเขา(ไม่ใช่พี่แท้นะคะ แต่ก็บ้านติดๆกัน) พอกลับมาอยู่บ้าน
เราก็ทะเลาะกันทุกวัน เรื่องเดิมๆ เขาชอบเล่นเกมค่ะ มีเวลาหรืออะไรก็ตาม
ต้องเล่นตลอด เราแค่น้อยใจอยากคุยด้วย ก็ทะเลาะกันค่ะ เขาบอกว่า
เขาเบื่อมีแต่เรื่องเดิมๆ คบกันไม่เคยมีความสุข มองหน้าก็คิดถึงแต่เรื่องทะเลาะ
เราก็เบื่อค่ะ อึดอัดด้วย ตอนนี้พยายามทำให้เขาในสิ่งที่เขาต้องการงี่เง่าน้อยลง
แค่เหมือนจะไม่ดีขึ้นเลยค่ะ เขาบอกมาพยายามอะไรในวันที่สายไปแล้ว
เราทบทวนตัวเองตั้งแต่มาอยู่บ้าน ว่าที่เรายังอยู่กันนี่เพราะรักหรือผูกพันธ์
เราเอนเอียงไปด้านผูกพันธ์ค่ะ พอเรามาจับเข่าคุยกัน เราบอกขอโอกาสได้ไหม
เขาบอกให้มาเยอะแล้ว คุยด้วยก็อึดอัด เหมือนไม่มีเรื่องจะคุย มันดูฝืน
ใช่ค่ะ เราก็คิดแบบนั้น แต่พอถามจะเอาไงเขาก็บอกยังอยากมีเราอยู่
เราบอกเขาว่างั้นกลับหอดีไหม มาเปิดใจคุยกันอีกครั้ง อยู่ด้วยกันอีกครั้ง
ถ้ามันไม่ไหว ก็จบ เขาก็บอกมันเหนื่อยนะ(บ้านเขากับหอเราอยู่คนละภาค
ไกลค่ะ เกือบ500โล) เขาเป็นฝ่ายมาหาเองตลอด เราเลยบอกไปว่างั้นไม่ต้องมา
เดี๋ยวนั่งรถไปหา แค่จะเอาของไปให้ แค่อยากมองตาอีกครั้ง ว่าแววตาเรามันยัง
ต้องการกันอยู่ไหม ตอนแรกเขาก็ท้าให้ไปนะคะ พอเราจะไปจริงๆเขาบอก
จะทำอะไรก็จะให้ได้ดั่งใจใช่ไหม คือเราแค่อึดอัดอะค่ะ เราต้องทำอะไรซักอย่าง
เราไม่อยากทนอยู่แบบนี้ พอเราถามเขาว่ายังจะมาอยู่ไหม เขาบอกไป แต่ไม่รู้เมื่อไหร่
อยากไปเดี๋ยวไปเอง คือเราไม่อยากรออะค่ะ มันเลื่อนลอย มันไม่ควรค้างคาแบบนี้
ตอนนี้ยังไม่ทราบเลยค่ะ มีกันอยู่เพราะอะไร แค่อยากมี แล้วที่เราไปอยู่หอก็เพราะเขาค่ะ
เพราะเขาบอกอยากรีบไปอยู่ด้วยกันเร็วๆ เราก็เลยมา จึงไม่มีเพื่อนหรือคนรู้จักระแวกหอ
เลยค่ะ เราคิดว่าตอนนี้เราคงอยู่คนเดียวไม่ไหว เราแค่คิดว่าจะอยู่คนเดียวไม่ได้
เพราะในห้องกับรอบๆหอ ก็มีแต่ที่ๆเคยไปที่ๆเคยอยู่ด้วยกัน มันแย่มากๆเลยค่ะ
เราคิดไม่ออกจริงๆค่ะ เลยต้องมาตั้งกระทู้แบบนี้
อยากให้ทุกคนช่วยออกความคิดเห็นค่ะ ว่าถ้าตอนนี้ทุกคนเจอปัญหาแบบนี้
ควรจะทำยังไงดีคะ มันกินไม่เข้าคายไม่ออกเลยค่ะ มันตื้อ มันหน่วง
ถ้าผิดพลาดหรือยังไงแนะนำได้นะคะ เราไม่ซีเรียสค่ะ